Naar aanleiding van de release van het eerste album van Chantal Acda onder haar eigen naam sprak Indiestyle met de van oorsprong Nederlandse zangeres. Voorheen bracht ze al samen met Adam Wiltzie van onder meer A Winged Victory For The Sullen muziek uit als Sleepingdog, met Craig Ward als True Bypass en ze speelt ook mee bij Isbells. ‘Let Your Hands Be My Guide’ is de titel van haar nieuwe plaat.
Indiestyle: Je bracht eerder al platen uit en vooral Sleepingdog werd door velen gezien als jouw project. Waarom koos je ervoor om dit keer onder je eigen naam een album te releasen en waar zit het verschil met Sleepingdog?
Chantal: Het grote verschil is dat eerdere projecten samenwerkingen waren, en de inbreng van alle betrokkenen ongeveer even groot was. Ook heb ik me ook altijd achter die andere artiesten geplaatst, zoals Adam Wiltzie en Craig Ward. Dat zijn ook allemaal sterke persoonlijkheden en uitstekende muzikanten.
Maar ik wilde dat niet meer, me wegstoppen achter anderen, en ik ben op zoek gegaan naar mijn eigen kracht. Op deze plaat werk ik dan ook wel samen, maar nu hebben mijn collega’s zich geschaard achter mijn muziek en hebben ze mijn ding omarmd. Dat was superfijn.
Indiestyle: Hoe ben je bij de vier muzikanten die meespelen op deze plaat terechtgekomen?
Chantal: Peter Broderick ken ik al lang, zeker al een jaar of vijf. Ik trad heel vaak op in het buitenland, meer dan in België. Ik voel een grote zielsverwantschap. En door hem heb ik Nils Frahm leren kennen. Toen ik in zijn voorprogramma speelde in Parijs, kwam hij mee op het podium bij Sleepingdog. Daarna belden we regelmatig, hadden we fijne gesprekken en ontstond het gevoel dat we wel eens samen iets zouden doen. Toen ik vertelde dat ik mijn eigen ding wilde doen, mijn eigen muziek wilde maken, zag hij dat enorm zitten en wilde hij zich daar mee achter zetten.
Gyda Valtysdottir (van Mùm) was mee op de tournee van A Winged Victory For The Sullen, waar we met Sleepingdog het voorprogramma speelden. Ze zei me op een bepaald moment dat ze het gevoel had dat ik mijn eigen vrijheid kwijt was. Ze wilde me graag helpen die terug te vinden.
De grootste verrassing was Shahzad Ismaily. Ik had al veel over hem gehoord, hij is een fantastische muzikant die al samenwerkte met Lou Reed en Tom Waits. In geen honderd jaar zou ik hem ooit durven vragen hebben om mee te werken aan mijn plaat. Tijdens de opnames zat hij in een andere kamer te mixen. Plots kwam hij bij ons binnen, met de woorden: “You’ve got no idea what you’ve got”. Hij nam een gitaar en speelde “Backdrops”. Het klonk zo geweldig dat Nils meteen besloot het op te nemen en in één take stond het erop.
Indiestyle: Wat is voor jou, behalve het vinden van je eigen vrijheid, de rode draad van dit album?
Chantal: Er zit voor mij vooral een grote samenhang in de grote thema’s die erin komen en ook hoe het muzikaal voelt. Ik vond heel lang voor mezelf geen plek in de wereld, niet enkel muzikaal. Vlak voor deze plaat kwam een breekpunt in mijn leven. Ik slaagde er nu pas in mijn eigen talent te definiëren. Voor anderen ligt dat talent in een instrument dat ze heel goed kunnen bespelen, voor mij lag het in mijn kwetsbaarheid en mijn gevoeligheid. Die heb ik omarmd en dat voelt als een nieuw begin.
De handen van mijn vader zijn altijd heel belangrijk geweest in mijn leven
Indiestyle: Vanwaar koos je net voor deze titel, ‘Let Your Hands Be My Guide’?
Chantal: Bijna 3 jaar geleden verloor ik mijn vader aan kanker. De handen van mijn vader zijn altijd heel belangrijk geweest in mijn leven. Ik herinner me hoe hij me altijd veel vertrouwen gaf en dat toonde in het geven van een hand, het vastnemen van mijn hand. Daarover gaat het vooral in ‘Arms Up High’.
Maar in de grotere context verwijst het ook naar de omarming. Handen spelen een grote rol in de thematiek van deze plaat, met handen doe je heel veel dingen die voor mij van belang waren: vastpakken, ontmoeten, aanraken. Alles heeft met handen te maken.
Indiestyle: Toen je wist wat je wilde doen met deze plaat en je kwetsbaarheid omarmd had, hoe moeilijk of makkelijk was het dan om deze muziek ook effectief te maken?
Chantal: De weg naar die mentale stap was erg groot en heel moeilijk. Het was ook heel lastig voor me om weg te stappen van Sleepingdog en Adam Wiltzie. Ik moest echt loslaten.
Ik werk altijd heel intuïtief en ook in mijn samenwerking kies ik intuïtief partners. Dat maakt het allemaal heel spannend. Toen ik in het vliegtuig zat naar Berlijn, voelde ik me erg vrij en de muziek is louter op gevoel ontstaan daar. Eens voorbij dat punt, ging het relatief makkelijk.
Indiestyle: Op welke manier vind je in deze muziek sporen terug van je eerdere samenwerkingen en van je werk bij Isbells?
Chantal: Ik zie het allemaal wel als een soort stap naar dit. Bij Sleepingdog heb ik geleerd bezig te zijn met klank, ruimte, ambient, de meer klassieke kant ook van muziek. Met Craig Ward bij True Bypass, een samenwerking die overigens nog niet voorbij is, was het net allemaal erg emotioneel en ook erg direct met woorden. Bij Isbells heb ik me leren vermaken met musiceren. Dat alles heb ik proberen mee te nemen in mijn eigen plaat.
Indiestyle: Welke ambitie koester je met dit album?
Chantal: Ik ga nu optredens doen, weliswaar niet met de groep zoals we de plaat maakten. Dat laten de agenda’s van al die muzikanten niet toe.
Ik ben best wel blij dat door anderen gezien wordt wat ik heb willen zeggen. Voor mij is het belangrijkste dàt ik deze plaat heb kunnen maken. Ik ben heel benieuwd. Ik heb niet de verwachting dat nu iedereen in België dit album gaat kopen, al mag dat natuurlijk wel. Ik heb geen commerciële verwachtingen, maar ik ben nieuwsgierig naar hoe de mensen zullen reageren.
Indiestyle: Tot slot, met wie zou je in een ideale wereld nog wel willen samen muziek maken?
Chantal: Goh, in een ideale wereld zou ik misschien nog wel met Joni Mitchell willen samenwerken. Zij is mijn enige echte heldin.
Maar eigenlijk heb ik het gevoel dat het niet meer beter kan dan met de muzikanten waarmee ik deze plaat samen gemaakt heb. Ik zou daar mijn hele verdere leven mee kunnen samen spelen.
Indiestyle: Bedankt voor dit gesprek.
Chantal Acda treedt binnenkort op in De Roma in Borgerhout (13.11, info en tickets), 30CC in Leuven (14.11, info en tickets), CCHA in Hasselt (15.11, info en tickets), De Spil in Roeselare (16.11, info en tickets), tijdens Autumn Falls in de AB in Brussel (01.12, info en tickets) en in N9 in Eeklo (25.01, info en tickets). Haar album wordt verdeeld door Gizeh Records en je kan hier lezen wat we ervan vinden.