Wanneer we na het optreden van Giana Factory de backstage van DOKkantine binnenwandelen, zit Sofie Johanne gebiologeerd een ontplofte batterij te bestuderen. “Dit heb ik nooit meegemaakt”, zucht het computermeisje van de Deense artpopgroep. “Misschien was ik wel te agressief.” Haar bandmakker Lisbet Fritze (gitaar) kan er wel mee lachen: “Sofie, jij bent gewoon explosief.” Maar terwijl beide meisjes geïntrigeerd de batterij aan een dichter onderzoek onderwerpen, roept bandopperhoofd Louise Foo hen met een knipoog tot de orde. “Raak die batterij niet aan! Dat is heel slecht, je kan er kanker van krijgen.”
Indiestyle: Maar je kan van alles kanker krijgen, zelfs van te veel frieten eten.
LOUISE FOO: (enthousiast) “We hebben superlekkere frieten gegeten vandaag.”
Indiestyle: En het bier vonden jullie ook al zo lekker…
LOUISE: (onverstoord) “Het bier, de frieten, wat nog? Wafels!”
Indiestyle: Lisbet, je zei tijdens het optreden dat het Belgische bier het beste ter wereld is…
SOFIE JOHANNE: (onderbreekt) “Hoegaarden!”
Indiestyle: …maar een welbekend Deens biermerk pretendeert dat wel te zijn.
LISBET FRITZE: “Ja, maar dat bier zijn we gewoon, we drinken het de hele tijd. Belgisch bier is spannend voor ons.”
SOFIE: “Jullie hebben ook zoveel speciale bieren. In Denemarken bestaat dat ook, maar het is toch niet hetzelfde. Jullie hebben toch veel kleine brouwerijen, niet?”
Indiestyle: Welke is jullie favoriet?
SOFIE: “Leffe is lekker.”
LOUISE: “Doe mij maar Hoegaarden.”
SOFIE: “Ja, we willen graag de deluxe (Hoegaarden Grand Cru; red.) proeven.”
Indiestyle: Tripel Karmeliet niet vergeten, een ware godendrank!
SOFIE: “Dat ga je moeten opschrijven voor ons.”
WERKEN, WERKEN, WERKEN
Indiestyle: Laten we het over muziek hebben: jullie debuutalbum is net wereldwijd uitgekomen.
LOUISE: “Het is alsof we al die tijd een geheim met ons meedroegen. We keken er naar uit om het eindelijk los te laten op de wereld.”
SOFIE: “Het is als een kind op de wereld zetten.”
Indiestyle: Jullie album heet ‘Save the Youth’. Moet de jeugd gered worden?
LOUISE: “Misschien. Iedereen moet voor zichzelf uitmaken wat die titel betekent. De jeugd kan alles betekenen: de geest van liefde of het begin van iets nieuws.”
LISBET: “Misschien moet de jeugd niet gered worden. Misschien staat er wel een vraagteken na die titel. Het is een open statement.”
Indiestyle: Ondertussen werken jullie al aan een nieuw album. Is het niet vreemd om muziek te promoten die in jullie thuisland al anderhalf jaar uit is?
LISBET: “Het gebeurt maar zelden dat je met iets begint terwijl het vorige een afgesloten geheel is. Alles vloeit door elkaar.”
SOFIE: “Op een tour zijn we constant bezig met het ontwikkelen van de nummers. Laten we dit eens proberen met dat nummer. We jammen en steken nieuwe energie in de nummers zodat we ze niet beu geraken.”
Indiestyle: Hoe schrijven jullie eigenlijk?
LISBET: “Dat varieert van nummer tot nummer. Soms heeft iemand een idee en pikt de rest daarop in. Op andere momenten spelen we wat samen om nieuwe melodieën, akkoorden en ritmes te komen. Het is een soort van collage.”
Indiestyle: Jullie hebben geen specifieke rollen?
LOUISE: “Nee, we wisselen af zoals in een fabriek.”
Indiestyle: Is het daarom dat jullie naam Giana Factory is?
LOUISE: “Ja, we zijn muziekarbeiders zoals Kraftwerk. En ook wel omdat ons repetitiekot in een oud fabrieksgebouw ligt. We voelen ons daar thuis.”
LISBET: “We maken ook zelf muziekvideo’s en artwork: het is alsof we altijd aan het werk zijn.”
SOFIE: “Die visuele kant is erg belangrijk, want je kan ‘m niet loskoppelen van de muziek. Het vertegenwoordigt als het ware ons universum.”
LOUISE: “Onze tourmanager zegt het vaak: ‘Meisjes, jullie zijn altijd aan het werk.’ Zelfs op de tourbus van de ene naar de andere stad zijn we instellingen in de computer aan het aanpassen, een nieuw nummer aan het schrijven of dingen aan het bespreken.”
SOFIE: “We blijven graag bezig.”
LISBET: “Ja, maar niet op een stresserende manier. Het ratelt gewoon door in onze hoofden: werken, werken, werken.”
Indiestyle: Jullie lijken me ook bezig te zijn met mode. Klopt dat?
LISBET: “Ja en nee. We zijn helemaal niet bezig met wat wel dan niet in is. Maar de visuele kant van alles is interessant, dus ook van de kleren die we dragen. Pas op, het is redelijk willekeurig. Als we op het podium stappen, is het belangrijkste dat we ons comfortabel voelen in onze kleren. Het is een verlengstuk van onszelf en van onze muziek.”
ALLEEN MAAR BERGAF
Indiestyle: Jullie zijn geen clichéband van vier zwetende jongens met gitaren. Leg eens uit hoe dat in zijn werk gaat.
SOFIE: “De synthesizer waarop ik speel, is gewoon de eerste die ik ooit gekocht heb. Daarvoor speelde ik bas. Het is een persoonlijke ontwikkeling: in plaats van duizenden synthesizers hebben, houden wij het graag simpel. Keep it simple, dat is ons motto. In plaats van een drummer aan te nemen, spelen wij die drumpartijen liever zelf in.”
LOUISE: “Deze setup laat ons ook toe om verschillende soorten geluid te spelen. We kunnen elk geluid samplen dat we willen.”
LISBET: “We kunnen onze setup ook veranderen zoveel we maar willen. Wij houden van die flexibiliteit. Vaak stelt iemand in de tourbus voor om een nummer een extra touch te geven en tijdens het volgende concert kunnen we dat uitproberen. Bovendien kunnen we spelen waar we willen. Een paar versterkers is het enige wat we nodig hebben, dat geeft ons veel vrijheid.”
LOUISE: “We hebben ook al onze pedalen zelf ontworpen. Het is een interessant gegeven dat je je eigen instrument kan maken.”
Indiestyle: De meeste bands beginnen in hun lokale jeugdhuis, maar jullie eerste optreden was in het voorprogramma van Glasvegas. Kan je van daaruit groeien?
LISBET: “Neen, dat was onze piek en sindsdien is het alleen maar bergaf gegaan.” (hilariteit)
Indiestyle: Wat ik bedoel: de meeste beginnende bands zijn niet bijster goed.
SOFIE: “Wij waren ook niet echt geweldig. We kinda sucked. Maar wel op een charmante manier.”
LISBET: “Dat denken we toch, want daarna vroeg Glasvegas ons op hun Europese tour. Maar het was wel beangstigend om zo’n debuutconcert te spelen. Langs de andere kant: we hebben ons gewoon gesmeten en we hebben het op de harde manier geleerd.”
SOFIE: “Veel bands blijven maar wachten tot ze er helemaal klaar voor zijn.”
LOUISE: “Wij hebben veel geleerd door gewoon te doen.”
Indiestyle: Hoe hoog ligt het gehalte aan seks en drugs en rock-‘n-roll op een tour van Giana Factory?
SOFIE: “Wij zijn brave meisjes.”
LOUISE: “We kunnen wel rock-‘n-roll zijn als we willen, maar de hele nacht zuipen is onze stijl niet. Hotelkamers trashen? Dat is zo passé, man.”
LISBET: “Wij zijn eerder de types die voedsel gaan kopen in organische winkels en gezonde ontbijten in elkaar steken. Maar we houden ook van bier.”
LOUISE: “Ja, we feesten wel degelijk. Feesten hoort bij optreden. Je krijgt een enorme adrenalinekick die je kwijt moet.”
LISBET: “Wij amuseren ons rot met elkaar. Het is leuk dat je elkaar op tour de hele tijd ziet. In Denemarken zien we elkaar enkel als we moeten werken met de band, nu kunnen we ook gewoon wat rondhangen. Heel plezant!”
LOUISE: “Als we voor drie maanden op tour zouden gaan, zouden we niet de hele tijd feesten en drinken. Nu zijn we tien dagen op de baan en profiteren we ervan.”
Indiestyle: Hoe is het om met drie meisjes op de baan te zijn?
LOUISE: “Het is niet anders dan met mannen.”
SOFIE: “Het is gemakkelijker als je snel van kleren moet veranderen.”
LOUISE: “Onze tourmanager is ook een vrouw.”
LISBET: “Maar onze geluidsman is een vent.”
LOUISE: “Hoe is het om mannelijke journalist te zijn?”
Indiestyle: (staat met mond vol tanden) Euhm, niet zo speciaal want er zijn er best veel.
LOUISE: “Maar er zijn ook veel vrouwen die muziek maken. We staan bijvoorbeeld negen keer op een tourend Frans festival met alleen maar vrouwelijke groepen. Les femmes s’en mêlent heet het. Het concept is cool. Ik praatte met de organisator van het festival en hij vertelde me dat er geen politiek achter zit, maar dat vrouwen nu eenmaal een ander verhaal te vertellen hebben dan mannen.”
Indiestyle: Wat betekent girlpower voor jullie?
LOUISE: “Meisjes hebben veel kracht, maar het concept girlpower is iets van de jaren ’90. Spice Girls en van die toestanden.”
LISBET: “Dat is passé.”
SOFIE: “Wij verkiezen human power.”
JAMMEN MET LOU REED
Indiestyle: Vertel eens jullie grootste Spinal Tap-momenten.
LISBET: “Er gebeuren constant zotte dingen als je aan het touren bent. Spontane dingen of zaken die je je niet kan voorstellen. Dat is het leuke: je zit niet in je dagelijkse leven en alles kan gebeuren. Je bent elke dag in een nieuwe stad. Soms kijken we uit het raam en denken we: waar zitten we in godsnaam?”
SOFIE: Gisteren ging het er behoorlijk gek aan toe in Rijsel. Na ons concert waren we synchroon aan het dansen in de bar. Iedereen keek ons met vreemde ogen aan, maar toen kwamen mensen ons vervoegen. Na een tijdje stonden we daar met een hele hoop mensen een halfuur lang synchroon te dansen. Niemand lachte.”
Indiestyle: Krijgen jullie soms oneerbare voorstellen?
LISBET: “Ik denk niet dat we meer mannelijke fans hebben dan vrouwelijke. Het zal ongeveer hetzelfde zijn. En ze zijn niet onfatsoenlijk, maar heel lief.”
LOUISE: “Ik heb het gevoel dat het vooral om de muziek draait.”
Indiestyle: Hebben jullie tourrituelen?
LOUISE: “We hebben er veel.”
LISBET: “Waar moeten we beginnen. (denkt na) Misschien hebben we er toch niet zo veel.” (lacht)
SOFIE: “We zijn veel met voedsel bezig en we maken er een punt van om lokale gerechten uit te proberen.”
LOUISE: “We leren ook graag wat bij over de geschiedenis van de plaatsen waar we spelen.”
LISBET: “Zo weten we dat België veel overheersers heeft gehad.”
LOUISE: “We hebben het ook al gehad over de politieke situatie tussen de Walen en de Vlamingen, en dat jullie er zo lang over gedaan hebben om een regering te maken.”
LISBET: “En we kennen ook Soulwax en School Is Cool.”
Indiestyle: Met School Is Cool speelden jullie samen op SPOT On Denmark in de AB. Hoe was dat?
LOUISE: “Ze waren heel lief. We ontmoetten hen vlak voor de show, dus het was een soort van jam die we speelden. Dat was goed voor ons, want we hebben de neiging om controlfreaks te zijn.”
LISBET: “Live met andere bands spelen, dat hebben we nog niet zo vaak gedaan.”
LOUISE: “Producen, dat wel.”
SOFIE: “Het is interessant, maar we zouden wat meer tijd moeten hebben om dingen voor te bereiden.”
Indiestyle: Met wie, dood of levend, zou je graag muzikaal eens samenwerken?
SOFIE: “Een jamsessie met Lou Reed en de rest van The Velvet Underground in The Factory van Andy Warhol lijkt me wel wat.”
LISBET: “Dat zou geweldig zijn! En Nico kan ook meedoen.”
SOFIE: “Het zou wellicht eindigen in een zware nacht.”
LISBET: “Of spelen met de krautrockers in het Duitsland van de jaren ’60.”
MELANCHOLIE
Indiestyle: Ik was vorig jaar op het SPOT Festival in Aarhus en het viel me op hoeveel sterke Deense bands er wel niet zijn. Is dat toeval of is er een scene?
SOFIE: “Het tweede, in Kopenhagen zijn we allemaal vrienden en helpen we elkaar. Er is geen competitiedrang, maar eerder een sociale sfeer. Niemand is bezig met welke band eerst een platencontract krijgt.”
LOUISE: “Veel muzikanten spelen ook in meerdere bands of touren samen. Wij hebben ook al vaak samengewerkt met andere bands.”
Indiestyle: Wat voor stad is Kopenhagen eigenlijk?
LISBET: “Kopenhagen is de grootste stad van Denemarken en ook de beste. Er is ruimte voor expressie en voor gedachten. Het is geen kleine gemeenschap. En er zijn zoveel mensen dat er altijd wel iemand is waarmee je je verwant voelt.”
LOUISE: “Maar tegelijkertijd is het ook een kleine stad, in vergelijking met andere grote steden in de wereld. Het is een kleine grote stad. Het is een klein dorp.”
Indiestyle: Zijn The Raveonettes de start van deze storm aan Deense bands?
LOUISE: “Zij hebben laten zien dat het voor een Deense band mogelijk is om ver te geraken. Muzikant zijn in Denemarken is niet zo moeilijk. Je kan min of meer leven door gewoon in Denemarken te touren omdat het zo’n welvarend land is.”
LISBET: “Dankzij het internet is het bovendien gemakkelijker om je droom te volgen.”
Indiestyle: Dat betekent ook dat er meer groepen zijn die vechten voor de aandacht van de luisteraar.
LISBET: “Je moet gewoon goed zijn.”
SOFIE: “De Deense scene is klein. Oké, je moet vechten voor de spots op de radio, maar er zijn maar twee radiozenders. Bands moeten zich internationaler richten.”
LOUISE: “Het is cool dat veel Deense bands echt op een nieuwe manier schrijven. Ze surfen niet op een retrogolf maar creëren iets nieuws. Het is niet rock-‘n-roll zoals we die kennen, maar daardoor zijn Deense bands momenteel zo succesvol.”
Indiestyle: Bestaat er zoiets als een Deense sound?
LISBET: “Veel bands hebben de melancholie gemeen.”
SOFIE: “Ja, maar tegelijkertijd zijn er ook Alphabeat en The Asteroids Galaxy Tour en die maken dan weer hele vrolijke muziek.”
LOUISE: “Klopt, maar dat zijn dan ook zowat de enige.”
SOFIE: “Het is vooral in de underground dat die melancholie zit. De bands die op de hitlijsten mikken, hebben vrolijke liedjes omdat het anders moeilijk is om snel door te breken.”
Indiestyle: Welke bands raad je onze lezers aan?
SOFIE: “Ik hou erg van Thulebasen, genoemd naar de militaire luchtbasis in Groenland. Ze spelen experimentele, psychedelische muziek. Erg speciaal, er gebeurt iets.”
LISBET: “Marie Fisker is ook geweldig. Haar stem is geweldig en ze schrijft erg goede nummers.”
TE VEEL PITCHFORK
Indiestyle: Wie zou jullie willen zijn voor één dag?
LISBET: (enthousiast) “Geweldige vraag! Mogen we alle drie antwoorden?”
SOFIE: “Ik zou graag een arend zijn zodat ik kan vliegen.”
LISBET: “Het is moeilijk. (denkt na) Kan ik je morgen antwoorden? (giechelt) Ik zou graag Sofie zijn, dat moet echt heel erg raar zijn.”
SOFIE: “Het is heerlijk.”
LISBET: “Ze heeft een hele coole en gekke manier van denken.”
LOUISE: “Ik weet het niet goed, het is zo moeilijk.”
LISBET: (giechelt) “Je mama?”
SOFIE: “Misschien willen we gewoon onszelf zijn.”
LOUISE: “Ik zou graag terug een kind willen zijn. Speelsheid is heel erg belangrijk. Je kan als volwassene ook speels zijn, maar soms is alles zo serieus.”
LISBET: “Dus een kind, een arend en Sofie: wat een band!”
Indiestyle: Beschrijf Giana Factory in drie woorden.
LOUISE: “Betoverend!”
SOFIE: “Nah, dat klinkt te veel als Pitchfork.”
LISBET: “Speels, want we zijn nooit gestopt met spelen.”
SOFIE: “Ik bezie Giana Factory als een avontuur, maar dat is niet het woord dat ik zoek.”
LISBET: “Reis!”
SOFIE: “En dan nog iets in de trend van donker. Mysterieus misschien? Een speelse, mysterieuze reis: dat is een mooie conclusie.”
Album verdeeld door N.E.W.S