Zij is Lizzly Plapinger, een van de drijvende krachten achter Neon Gold Records en hij is Max Hershenow, slaapkamerproducer. Samen vormen ze MS MR. Het duo studeerde aan dezelfde universiteit, maar het was pas later dat de New Yorkers elkaar echt vonden. Max mailde Lizzy met een vraag naar artiesten die hulp konden gebruiken van een producer. Lizzy antwoordde voorzichtig dat zij zelf muziek schreef. De rest vragen we aan de twee in eigen persoon op een vrij moment net voor hun exclusieve album listening party in Club 69 te Gent.
Indiestyle: Proficiat met jullie eerste album ‘Secondhand Rapture’. Vertel ons het verhaal van hoe het tot stand kwam.
Max Hershenow: Goede vraag, hoe kwam het eigenlijk tot stand, Lizzy?
Lizzy Plapinger: Wel, rond Kerst 2010 kwamen we voor de eerste keer samen om nummers te schrijven. Een gek experiment, want erg goed kenden we elkaar voordien niet. Die sessie ging vlot en de muziek die er uit kwam vonden we ook knap. Maar belangrijker was dat we samen leerden schrijven. In de periode daarna schreven we muziek, vroeg ’s ochtends of heel laat ’s avonds, wanneer we ook maar tijd vonden rond onze normale jobs. Een paar maanden later hadden we al heel wat materiaal waarvan we dachten dat we het wel konden uitbrengen. ‘Ghost City USA’ verzamelde onze demo’s en van daaruit ging het zijn gangetje.
Max: We deden er ongeveer een jaar over om zo’n 25 songs te schrijven en tegelijk vonden we onze sound. Vervolgens namen we alles zelf op. Het initiële idee was er en dat goten we in demo’s tot zover we dat zelf konden in mijn appartementje. Dat deden we met slechts een microfoon, een laptop en een keyboard. Ondertussen hadden we al getekend bij een record label en daarna zat er niets anders meer op dan de additionele productie, het mixen en natuurlijk de 12 liedjes te zoeken die het best bij elkaar pasten als een geheel. Onze vriend Tom Elmhirst (Amy Winehouse, Adele) deed de verdere productie en voegde een live energy toe. En dat is ongeveer hoe ‘Secondhand Rapture’ er gekomen is.
Indiestyle: Wat willen jullie echt dat mensen weten over dit album?
Max: Dat ‘Secondhand Rapture’ ons eerste muzikale experiment is. Ik hoop ook dat mensen ons niet direct in een hokje gaan steken en bepaalde dingen van ons gaan verwachten. Dit album moet de fundering leggen van wie zijn, maar ons tegelijk genoeg plaats geven om ons verder te ontwikkelen en te blijven ontdekken, want dit alles is eigenlijk heel nieuw voor ons. Eerlijk gezegd hebben we geen idee van wat we aan het doen zijn. Verder hoop ik dat mensen kunnen proeven van een retro wereld die ze leuk vinden en het gevoel krijgen dat ze hierin kunnen blijven detecteren.
Indiestyle: Waarom denken jullie dat ‘Hurricane’ zo hard aanslaat?
Max: Ik was hier erg verrast door. Voor ons allebei is het een erg persoonlijke song die ontstaan is vanuit een specifieke emotie en moment in onze levens. Het waren twee verschillende belevenissen, maar we associëren het nummer beiden met hetzelfde gevoel. Het lied was eigenlijk wat atypisch voor ons en helemaal anders dan wat we daarvoor hadden gemaakt. We waren er wel erg trots op en het voelde heel erg aan als iets van ons, maar we dachten niet dat anderen ‘Hurricane’ ook goed zouden vinden. Het is echt ongelooflijk dat mensen het zo positief beantwoorden, we bereikten er ook plots een compleet nieuw publiek mee. En ik ben eigenlijk echt verbaasd maar ook heel blij dat dit de song is die ons handelsmerk is geworden. Ik snap echter nog altijd niet goed waarom mensen er zo’n fan van zijn.
Lizzy: Het ding met muziek is dat je hart kiest welke single je wil delen, maar tegelijk kiezen de mensen voor jou. En ik ben heel blij dat ‘Hurricane’ het nummer is geworden waar de mensen het meeste voeling mee kregen en op een onverwachte manier bevestigde het ook onze liefde voor het lied. Ik weet ook niet waarom het zo aanslaat. Ik kan me alleen maar inbeelden dat het is omdat het zo ongeremd is op allerlei vlakken.
Indiestyle: Er zit iets donkers in jullie songs, onder andere ook in ‘Hurricane’. Komt dit natuurlijk voor jullie? Want jullie zien er alvast gelukkige mensen uit.
Lizzy: Aan de buitenkant zijn we redelijk normale mensen, maar we zijn beiden ook wat donker vanbinnen. Het is een stuk van jezelf dat je niet meteen aan anderen toont. Het schrijfproces liet ons echter toe om de meest sombere, dramatische versie van onszelf te zijn. Ik denk dat dit heel eerlijk is, maar het is ook een eng en rauw moment dat je normaal niet met iemand deelt die je voor het eerst ontmoet. Ik denk ook wel dat we wat in een gloomy hokje gestoken worden, maar deze elementen zitten wel in onze muziek natuurlijk. Zelf word ik ook aangetrokken door popmuziek die iets donkers en sinisters uitstraalt. Maar onze plaat bevat ook elementen van liefde en pure joy, hoor. Op die manier zit ons album echt goed, het is een uitgebalanceerde plaat die een hele resem aan emoties toont en ook verschillende genres aftast. Ik hoop dat dat ook over komt.
Indiestyle: Hebben jullie favorieten op het album?
Lizzy: Eigenlijk hangt het wat af van de mood waarin ik ben, maar vandaag is het ‘Head Is Not My Home’, een gutsy, door country geïnspireerde song.
Max: Van mij is het onze power ballad zeg maar, ‘BTSK’.
Indiestyle: Worden jullie ook vaak geïnspireerd door andere artiesten?
Lizzy: We zijn beiden grote liefhebbers van een hele hoop verschillende genres en ik denk dat het beluisteren en het absorberen van muziek er in de loop van de tijd zorgt dat deeltjes ervan een stuk van jezelf worden. Natuurlijk sluipen die invloeden er dan in tijdens het schrijfproces, maar er was niet echt iemand zoals wie we wilden klinken. Ik haal inspiratie uit de emoties in liedjes of het gevoel dat je krijgt wanneer een song op het einde helemaal gek gaat. Maar we proberen onze muziek zoveel mogelijk om onszelf te laten draaien en te focussen op hoe wij willen dat het klinkt. De combinatie van het maken van een nummer, ernaar luisteren, een goede melodie vinden en er dan de juiste sound op vinden. Deze verzameling van onverwachte elementen die dan samenkomen is logisch voor ons. Pas daarna maken de invloeden zich bekend.
Max: Het was eigenlijk een erg intuïtief schrijfproces, we dachten er niet teveel over na. Pas achterna gingen we terug en ontdekten we de invloeden. We worden wel geïnspireerd door artiesten door de manier waarop ze hun carrière managen. We zouden graag zoiets langdurigs hebben als LCD Soundsystem die erg geloofwaardig en tegelijk ook populair zijn. Ook Arcade Fire, die traag bouwden aan hun carrière. Daar kijken we naar op, we volgen hen misschien niet qua muziek, maar worden aangetrokken door de toewijding aan hun visie.
Indiestyle: Vanavond treden jullie niet op, maar krijgen we een listening party en gaan jullie dj’en. Hebben jullie hier ervaring mee?
Lizzy: Nee, dit is de eerste en voorlopig enige listening party die we doen. Verder hebben we ook geen dj-sets in het verschiet dus je zou kunnen zeggen dat dit exclusief voor Gent is. We hebben eigenlijk ook absoluut geen ervaring met dj’en. Het voelt wat raar en oncomfortabel aan om dit te doen, want we zijn helemaal geen dj’s en weten niet eens hoe we met de programma’s moeten werken. Ik heb het gevoel dat er een soort nieuwe trend is waarbij artiesten op events gaan dj’en. Een raar fenomeen, vind ik want achter het dj’en zit een echte kunstvorm. Ik heb ook een paar erg getalenteerde vrienden die songs mixen op onverwachte manieren en dat vind ik een kunst op zich. Vandaag gaan we echter niet echt dj’en, je kan het eerder playlisting noemen. We zullen wel leuke nummers draaien, mijn favoriet is bijvoorbeeld een mashup van Le Tigre vs. Missy Elliot. Dit draai ik echt altijd wanneer ik ergens de songs kies.
Indiestyle: En wat wil jij absoluut draaien, Max?
Max: Ik ben helemaal in de wolken met ‘Get Lucky’, de nieuwe Daft Punk. Bij mij staat hij op repeat en ik krijg er maar geen genoeg van. Iedereen hier zal het nummer waarschijnlijk ook al gehoord hebben, dus ik hoop dat het een soort verenigende belevenis wordt voor ons.
Indiestyle: Om af te sluiten, over wat zou je wat meer willen praten tijdens interviews maar wordt jullie bijna nooit gevraagd?
Lizzy: Interviews geven word je gewoon en eigenlijk is het wel tof om mensen te ontmoeten, maar ik vind het minder leuk om een hele dag over mezelf te vertellen. Dus elke kans die ik krijg om over andere bands of muziek te spreken vind ik heel aangenaam. Dan kan ik wat liefde tonen voor het talent van iemand anders. Ik voel me daar meer comfortabel bij dan voortdurend te praten over mezelf.
Indiestyle: Over wat praat jij het liefst, Max?
Lizzy: Dansen misschien? (Max was voor MS MR een moderne danser, red.)
Max: Dansen? Soms spreek ik daar graag over, soms ook niet, ik heb er een moeilijke relatie mee. Ik babbel eigenlijk best wel graag over mezelf, in tegenstelling tot Lizzy (lacht). Mijn favoriete interviews zijn echter deze die me verplichten om introspectief te zijn op een manier die ik niet anticipeerde. Ik vind het leuk als interviewers me pushen om over mijn eigen proces te denken op een manier die ik zelf eerder nog niet had bedacht. Ik denk dat dit het schrijfproces beter maakt voor mij. Nadenken over de manier waarop en waarom ik dingen doe, helpt mij om mezelf te pushen in positieve richtingen.
Indiestyle: Bedankt voor het interview en veel plezier vanavond met het playlisten.
MS MR live aan het werk zien kan op Pukkelpop (vrijdag 16.08, info & tickets). De groep speelt op 3 juli ook in Amsterdam (Bitterzoet via Paradiso, 03.07, info & tickets).
Album verdeeld door Sony Music