Met die verdomde besneeuwde winterdagen achter de rug en de frisse lentewind in de neus, trok Indiestyle al longboardend, want ’t was zo’n heerlijke dag, naar Sint-Niklaas, hometown van singer-songwriter Pauwel De Meyer. Op de plaat ‘Hideaway’ die hij onlangs uitbracht hoor je elke slik en zucht. Met zijn in de winter verschenen zomeralbum houdt de jongeman het liever lo-fi. Die pure, rauwe simpliciteit is wat melige clichés omzeilt.
Indiestyle: In 2009 begon je als Pauwel De Meyer, hoeveel verschil is er met nu?
Ik ben veel minder lui geworden. Ik was een echte tamzak en stelde veel dingen uit omdat ik toch de volgende dag nog had. Sinds ik werk, wil ik elke vrije dag nuttig gebruiken. Ook al is het maar een demo of een strofe, je wil toch nog iets gedaan hebben, je wil resultaat. Ik probeer er ook veel meer mee bezig te zijn. Mijn eerste cd, dat waren 6 nummers waar ik een jaar en een half aan werkte. Nu hoop ik toch wel elk jaar een volledige cd uit te brengen. Het gaat ook alsmaar sneller, ik heb eigenlijk al genoeg liedjes voor het volgende album.
Indiestyle: Zou je de volgende plaat ook opnemen in je huiskamer met zuchten en slikgeluiden inclusief?
Nu beginnen we meer met de band te spelen. Dus er zullen wel bepaalde delen in de studio gebeuren maar de basis zal nog altijd in mijn slaapkamer ontstaan. Voor mij klinkt dat zoals ik wil dat het klinkt. En voor volledige opnames in de studio, heb ik ook gewoon geen geld (lacht).
Indiestyle: Wat is het centrale thema van de plaat?
Het achterliggende thema is het wegvluchten van iets. Ik was al begonnen met de opnames van de cd en had nog geen titel voor het album. Bij mij thuis in de bossen staat een verlaten vakantiehuisje waar ik ben beginnen schrijven en inspiratie vond. Een hideaway. Zo kwam de sfeer van de plaat naar boven. De sfeer van weggebracht worden. Als ik daar ben, in dat verlaten huisje of in de bossen, kan ik mijn hoofd leegmaken. Dat slaat soms eens op hol door alle zaken waar ik mee bezig ben. Verscholen in de bossen, dat is waar ik soms naar toe vlucht. Om dan alles los te laten.
Indiestyle: Jouw nummers zijn autobiografisch. Maar kan je als artiest dan niet-autobiografische nummers schrijven?
Dat is heel moeilijk. Ik hou een schetsboekje bij waar ik dingen in schrijf, daar maak ik soms een nummer van, maar het kan dat het geen enkele steek meer houdt met de realiteit wanneer het af is. Het startpunt is wel altijd autobiografisch. Ik heb al eens geprobeerd een lied te schrijven dat helemaal niets met mij te maken heeft maar dat is tot nu toe nog maar een keer gelukt.
Volgende fragmenten zijn geplukt uit verschillende recensies van ‘Hideaway’, wees vrij om te becommentariëren.
Indiestyle:“23 is hij ondertussen, Pauwel De Meyer, en haast onopgemerkt heeft hij zijn tweede album uitgebracht.” (brussel nieuws.be) Wat denk je dan als je dit leest?
Ik ben nog niet zo bekend. Nochtans is er wel heel veel promotie rond gemaakt, al blijf ik een kleine naam. Het is mijn eerste officiële album dat in de rekken ligt. Ik bezit nog geen hele promotiemachine. Ik betaal ook alles zelf, de kosten zijn voor mij, ik heb ook gewoon de middelen nog niet. Ik kan mij wel voorstellen dat iemand dat zegt, dat die cd daar zo plots was.
Indiestyle: Er wordt heel vaak gerefereerd naar je leeftijd, ben je mentaal ook 23?
Binnen een paar weken word ik 24 en ik vind dat verschrikkelijk. Ik wil niet ouder worden. Mijn leeftijd vind ik niet bepaald jong voor een tweede plaat. Er zijn veel muzikanten die veel jonger zijn. Als ik 30 ben, hoop ik dat mijn platen duizend keer beter zullen zijn dan nu.
Indiestyle: Verschilt jouw leven veel met dat van de gemiddelde 23-jarige student?
Zo rock-‘n-roll is mijn leven jammer genoeg niet. Ik werk 18 uren in de week en voor de rest probeer ik zoveel mogelijk met muziek bezig te zijn. Ik breng ook veel tijd door in de bossen achter ons huis – die geven me de nodige rust in mijn hoofd die ik zoek.
Indiestyle: De volgende quote komt van daMusic, “Gevaar van het genre: overdrijving en platitudes.” Is dat zo?
Ik vond het wel tof dat in die recensie werd gezegd dat ik de clichés wegwerkte. Ik let daar wel op, sommige nummers zijn nu eenmaal heel melig. Of romantisch? Mocht ik deze in een studio opnemen zou die meligheid alleszins meer naar boven komen. Ik denk dat ik dat gevoel kan omzeilen door de rauwheid en de lo-fi opnamekwaliteit.
Indiestyle: Steek je al eens overdrijving in je songs?
Er zit vaak meer drama in dan er zou moeten inzitten, het is pathetischer. Soms voel je je gewoon slecht, schrijf je daarover en denk je de volgende dag: “Heb ik dat nu geschreven?” Ik besteed er ook niet zoveel aandacht aan hoe het voor een ander zou overkomen. Als ik het een goed liedje vind, is het goed.
Indiestyle: Vind je het eng dat een nummer zo’n commercieel product geworden is?
Lo-fi verkoopt moeilijk omdat de kwaliteit slechter is. Ik merk dat we gepusht worden naar meer commerciëlere muziek om op de radio terecht te komen. We zijn al wat melodieuzer met de band maar de rauwheid zal er altijd inzitten. En op zich zijn veel groepen waar ik naar luister niet bekend geworden door de radio, er bestaat ook nog altijd internet. Het is geen must om op de radio gedraaid te worden, het helpt alleen om bekender te worden.
Indiestyle:“Voor sommigen is singer-songwritermuziek enkel geschikt voor wanneer het gedaan is met het lief. Een scenario van een eenzame nacht met een sigaret en een flinke scheut alcohol komt al gauw tevoorschijn”. Een quote uit enola, is jouw muziek enkel geschikt voor wanneer het gedaan is met het lief?
Ik kan muziek opleggen die heel depressief klinkt. Muziek die reacties uitlokt als: “Gast, zet dat eens af”. Maar voor mij kan zulke muziek heel hoopvol zijn. Wat triestig is voor een ander, kan heel vrolijk zijn voor mij. Bepaalde nummers kunnen best wel vrolijk zijn en singer-songwritermuziek is heel breed. Kurt Cobain is ook een singer-songwriter he.
Indiestyle: Wanneer is het volgens jou wel het geschikte moment om naar ‘Hideaway’ te luisteren?
Ik vond het heel belangrijk om een bepaalde sfeer te creëren. Toen ik een paar jaar geleden “Rejoicing In The Hands” van Devendra Banhart ontdekte bracht die plaat me steeds weer naar dezelfde plaats: een terrasje in Zuid Frankrijk met een goed glas wijn, rond mij heen enkel paarse lavendelvelden en het geluid van krekels. Ik wou voor ‘Hideaway’ ook zo’n dromerig beeld schetsen. Tijdens de opnames ging ik heel vaak door de bossen fietsen met mijn MP3. Eigenlijk is het een echte zomerplaat. Uitgekomen in de winter, maar de nummers zijn geschreven in de zomer. Voor veel mensen is het een winterplaat: donker, een beetje duister, “ideaal voor bij het haardvuur”. Beeld je liever een zomeravond in het bos in. Mocht het een winterplaat zijn was ‘Hideaway’ echt een pak donkerder geweest.
Indiestyle: Deze quote (uit gva.be) zei je zelf in 2012: “Ik had niet verwacht dat ik het publiek stil zou kunnen krijgen tijdens mijn optreden. Dat alleen al geeft erg veel voldoening. Ik ben nog steeds erg jong, en ik merk dat ik ieder jaar beter word in wat ik doe.”
Dat was tijdens de Lawijtstrijd, een Waaslands muziekconcours, van vorig jaar. Er waren nogal wat harde groepen die avond en het publiek is meestal luidruchtig. Ik was er positief van geschrokken dat ik 100 zatte mannen stil kreeg met mijn muziek. Dat geeft voldoening. Ik weet ook niet of ik binnen 5 jaar de nummers die ik nu schrijf nog zal appreciëren. De muziek die ik in pakweg 2009 maakte kan ik nu echt niet meer beluisteren. Onlangs gaf ik mijn honderdste optreden in de Arenbergschouwburg in Antwerpen en het is maar sinds kort dat ik het gevoel heb dat ik daar echt klaar voor ben. Een livefragment bekijken op YouTube van enkele jaren oud is voor mij een pure marteling. Daar ben ik nu wel over, als ik nu iets opneem ben ik echt tevreden.
Indiestyle: Denk je niet dat je binnen 2 jaar ‘Hideaway’ een kutplaat zult vinden?
Ik hoop van niet! De vorige vind ik ook nog steeds goed. Nu heb ik meer gevonden welke richting ik uit wil dus ik denk dat ik er wel tevreden over ga blijven.
Indiestyle: Wat is het uiteindelijke punt waar je nu naar aan het streven bent?
Ik zou liegen moest ik zeggen dat ik niet wil doorbreken. Ik blijf gewoon keihard werken aan mijn muziek. Ik zou ook heel graag eens op tour gaan. In de nabije toekomst zou een beetje meer naambekendheid erg leuk zijn: zodat mensen weten wat voor muziek ik maak. Op de radio gedraaid worden hoort daar ook bij. Ik ben dan ook heel erg dankbaar dat Duyster me enkele keren heeft gedraaid en dat ik sinds kort in de playlist van Radio 1 circuleer.
Pauwel De Meyer binnenkort live zien kan binnenkort onder meer in de Vooruit te Gent (17.05, via Democrazy, info & tickets). Check de Facebook-pagina van Pauwel De Meyer voo rmeer live dates.
Verdeeld door Rough Trade