Op café in Kortrijk hebben Michiel Libberecht en ik afgesproken. Het is een zachte maandagnamiddag op het einde van de zomervakantie. Een thuismatch dus voor de frontman van Mooneye, die het interview solo voor zijn rekening neemt: “Zowel de plaat opnemen als de band vormen is een heel proces geweest. Ik schreef ook alle muziek en ben de enige die het hele proces tot nu heb doorgemaakt.” Met ‘dat proces’ doelt Libberecht onder andere op de nieuwe band waar hij sinds begin dit jaar mee speelt. Anderzijds is er de samenwerking met producers Jo Francken en Pieterjan Maertens. Ondanks alle veranderingen zit voor mij een uiterst rustige en zelfzekere muzikant, op enkele luttele weken van de release van zijn debuut-lp.
Ondertussen kent iedere indie-liefhebber Mooneye wel. De overwinning van Studio Brussels Nieuwe Lichting dateert van 2019. De zelfgetitelde ep uit 2018 gooide hoge ogen en deed iedereen reikhalzend uitkijken naar nieuw werk. Dat is er nu in de vorm van ‘Big enough’, een langspeler waar Libberecht zijn tijd voor wou nemen: “Als je te veel nadenkt over de verwachtingen dan word je zot. Ik heb veel gewerkt en dat heeft gewoon even geduurd.” De songwriter behoudt graag zijn focus tijdens het schrijven: “Ik probeer zo lang mogelijk te werken zonder singles te releasen. Dan wordt er ook nog niet echt over gepraat en kan ik in alle rust verder werken.”
De nummers zijn allemaal ontstaan uit akoestische versies die hij zelf opneemt. Verder houdt hij daarover notities bij in schriftjes en op zijn computer; “Ik had heel veel nummers in het begin, maar achteraf gezien waren er ook veel nummers met nog veel werk aan.” Het was evenwel tot op zekere hoogte een kwestie van de nummers tijd en ruimte te geven om te rijpen. “Je kan natuurlijk ook blijven zoeken. Met het nummer ‘Only because of her eyes’ hebben we bijvoorbeeld veel verschillende versies geprobeerd. Iedere keer hetzelfde nummer, maar telkens in een andere versie. De ene keer leek het meer op Roy Orbison. Een andere keer was het bijna een stamp-disco-nummer geworden.” De uiteindelijke versie is een rocknummer in 3/4-maat dat drummer Ramses Van den Eede en gitarist Jesse Maes al grappend een ‘piratensong’ noemen vanwege het ritme.
“Pieterjan Maertens is belangrijk geweest in het helpen kiezen welke nummers verder uit te werken. Hij stuurde mij zowel in tekst als structuur, toonaard, tempo’s… allemaal dingen waar ik me vroeger niet te veel vragen bij stelde. Nu ben ik daar veel bewuster mee bezig. Ik vind dat ieder nummer beland is in de vorm dat het moest belanden, ik sta ook achter elk nummer.” Daarnaast kreeg Michiel hulp van zijn nieuwe gitarist Jesse Maes; “Ik ging vaak naar Pieterjan om demootjes te maken. Ondertussen heb ik Jesse leren kennen en blikten we ook samen een aantal demo’s in.” De conclusie na dit albumproces?”Ik heb veel bijgeleerd“, geeft Michiel mee. Daaruit spreekt bescheidenheid en ambitie tegelijkertijd. Alles gegeven wat nu kon, daarna de blik op de toekomst gericht.
Die toekomst ziet er nochtans rooskleurig uit. De vooruitgestuurde singles werden telkens erg goed onthaald. ‘Bright lights’, met labelgenote Meskerem Mees werd in de perstekst omschreven als een ‘opvallend opgewekte song’. “Het is een radiovriendelijk nummer en meteen een goede opener“, verklaart Michiel. Bij ‘Fix the heater’ wist de band iets minder hoe het ging lopen; “Die song is een heel ander verhaal. Het is het moment om te tonen dat er nog een andere kant is aan Mooneye, een donkerdere of hardere kant.” Michiel blaakt van trots wanneer we het over het met emotie doordrenkte nummer hebben. “Het was misschien tussen aanhalingstekens een klein risico, maar hoe het nummer circuleert en de mensen me erover aanspreken, dat had ik nooit durven dromen. Daarvoor doe je het.”
Het titelnummer luistert weg als iets tussen de twee eerder uitgebrachte tracks. De release van zowel titeltrack als plaat vallen rond hetzelfde moment, een bewuste keuze zo blijkt. “Het is het laatste nummer dat ik geschreven heb voor het album. Voor mij zit er zowel tekstueel als muzikaal wat van alle andere nummers in.“, vertelt Libberecht. De betekenis is dubbel; “‘Big enough’ slaat op opgroeien en alles wat daarmee gepaard gaat. Zowel de tegenslagen als de leuke dingen. Je kan dat heel overtuigend interpreteren: ik ben, en droom ‘Big enough’ en ik sta hier. Evengoed schuilt er twijfel, met een vraagteken achter. Is het goed genoeg? Ben ik goed genoeg? Ik ben een echte twijfelaar. Alhoewel ik wel eentje ben die kan knopen doorhakken als het echt moet.” Die schommeling tussen twijfel en overtuiging vind je terug in vrijwel alle nummers op de plaat.
Op de vraag of de frontman muziek maakt om live te spelen of omgekeerd is het antwoord heel duidelijk. Muziek schrijven is de tweede natuur van Libberecht. “De songs zelf schrijf ik omdat het mijn hobby en passie is. Omdat het er uitkomt. Dat doe ik ook dagelijks. Dan denk ik niet elke dag na over hoe we dat live gaan spelen, maar ik leg wel dikwijls de link.” Toch is de plaat live opgenomen in de studio en werd er weinig achteraf toegevoegd aan de opnames. Zo staat het album dichter bij hoe de nummers op een optreden klinken. Op dat vlak is Michiel ook heel kritisch: “Ik kan pas echt genieten van liveshows als we echt goed voorbereid zijn en als iedereen weet wat hij moet doen. Dat is nu ook zeker het geval.”
De ambitie heerst om na België, ook Nederland (en bij uitbreiding Duitsland) te veroveren. “Er borrelt iets in Nederland maar het staat nog in zijn kinderschoenen. Die shows die we daar gaan spelen zijn een goed begin, in Duitsland staan we nog nergens“, vertelt Michiel koeltjes. Naast zijn schoenen lopen doet hij echter in geen geval: “Uiteindelijk is er in België ook nog veel werk.” De tournee eindigt in Kortrijk waar hij woont en werkt én dichtbij zijn roots ligt; “Een verhaal dat je veel hoort is ‘hij is naar Gent verhuisd en er is dan een wereld voor hem opengegaan’. Ik snap dat wel, maar je moet dat allemaal niet zo overdrijven. Je kan ook creatief bezig zijn in Moen. Ik hang niet zo vast aan één plek, maar ga wel graag terug naar mijn roots.“
Nu ‘Big enough’ binnenkort in de rekken ligt, zit Michiel stiekem al in zijn hoofd met een volgende release. ‘Big enough’ noemt hij zelf “groots in zijn eenvoud“, en je kan hem geen ongelijk geven. Laat Mooneye maar ‘Big enough’ dromen.