Header image

STAKE over de naamsverandering, de nieuwe plaat en de nineties: “je ei moét gewoon in het juiste nest belanden”

door Gilles Dierickx

Exact één jaar nadat Steak Number Eight zichzelf ten grave droeg in de Gentse Vooruit – en daar ook meteen herrees als STAKE – heeft de herbronnen band alweer een gloednieuwe plaat klaar. Als waren ze de patroonheiligen van hun eigen unieke post-metal sludge sound verschijnt ‘Critical method’ op 1 november, zowaar in een periode die niet vrij is van (doden)verering, herdenking en bezinning. Hoe doorwrocht en symbolisch dat allemaal ook zou kunnen klinken, van Brent Vanneste (vocals, gitaar) en Joris Casier (drums) mag je het alvast direct wat relativeren. Een ochtendlijke babbel in Café De Roos, Gent!

“Het is vooral twee keer toeval geweest, maar dat maakt het geheel extra cool”, begint Brent. “De hele periode hangt nu zowat aan elkaar, er sluipt ongepland dus wel een beetje symboliek in. Op Allerheiligen en Allerzielen vorig jaar namen we afscheid van de naam, dit jaar verschijnt er in diezelfde periode iets nieuws.” “Maar eigenlijk waren gewoon toevallig die twee dagen nog vrij in de Vooruit”, grinnikt Joris.

Hoewel er genoeg reuring ontstond na de aankondiging van hun beslissing, ging STAKE nooit in een échte break of hiatus. Op die goodbye shows werden al enkele kakelverse songs voorgesteld en ook tijdens de zomermaanden was de band al hier en daar live te zien. Dat ‘einde’, waarover bepaalde media al eens ietwat dramatisch durfden berichten, bleek vooral een soort organische overgang naar deze vernieuwde vorm, bevestigt Brent ook.

“Die twee avonden waren echt metamorfose-shows, en dan vooral voor onszelf. Ik heb het gevoel dat de perceptie daarover binnen de groep ook hard verschilt, iedereen praat daar lichtjes anders over en ervaart het op z’n eigen manier. Je kan daar ook niet hetzelfde over denken. Maar het was zéker nooit het einde van de band.” Joris vult aan: “We waren de plaat zelfs al aan het schrijven toen we de naam nog moesten veranderen.”

Pasten die songs dan niet meer bij wie of wat Steak Number Eight was, of bleken die nieuwe nummers omgekeerd net een gevolg ván de nood aan verandering? Brent en Joris knikken kordaat bij die laatste stelling. “Dat ging inderdaad hand in hand. We merkten ook dat vanaf we die beslissing hadden genomen, de nieuwe nummers eruit vloéiden”, verklaart Brent. “En alles was plots mogelijk! Cowbell erin? Alright!”, gooit Joris er lachend achter.

De muzikale sprong in het diepe, die de band nam als gevolg van die metamorfose, voelt voor Brent weer grotendeels als een persoonlijk gegeven aan. “Stel dat we gewoon een nieuwe plaat hadden gemaakt onder Steak Number Eight, dan was daar waarschijnlijk niemand over gevallen. Dus daarom voelt dit echt als iets ‘voor óns’ – dat is ook waarom mensen vooral spreken over die naamsverandering, terwijl het binnen de groep véél meer is. In de docu die Red Bull Music maakte (‘From Fresh Cut to Dry Aged: how Steak Number Eight became STAKE’, nvdr), komt dat het duidelijkst naar voren, vind ik. ’t Is moeilijk om dat in een half uurtje allemaal uit te leggen, maar voor ons heeft dat hele proces dus wel heel wat betekend.”

Tijdens de eerste luisterbeurten die we ‘Critical method’ al mochten geven, viel op dat STAKE het eerder atmosferische, zelfs psychedelische van ‘Kosmokoma’ uit 2015 verder blijft exploreren. De plaat beukt dan wel stevig binnen, ze kent tegelijk boeiende momenten van berusting en gelaagdheid, en daarbij lijkt ook het vocale een prominente plek te krijgen. Brent begrijpt waar we naartoe willen.

“We hoorden al vaker dat het album een soort ‘samenraapsel’ is van de vorige drie (All Is Chaos, The Hutch en Kosmokoma, nvdr). Zowat het beste van het verleden dat nu bij elkaar komt, zeg maar. Ik let daar zelf niet echt op, maar onlogisch is het niet.” Joris vult aan: “Het klopt ook dat we nadrukkelijker op de lyrics en zang zijn gaan werken. We beginnen nu eindelijk ook beter Engels te kunnen (lacht). En Missegers (Stéphane, drummer van onder andere dEUS en producer van deze STAKE-plaat, nvdr), gaf daar alleszins ook veel aandacht aan.”

Hoe ga je als band nog op zoek naar nieuwe invalshoeken, als je al vijftien jaar samenspeelt en doorheen die jaren zo’n eigen sound wist uit te bouwen? Hier en daar viel over dat vernieuwde STAKE-geluid te lezen dat het meer op de jaren ‘90 zou gericht zijn, rauwer en krachtiger. Brent nuanceert: “Vooral tijdens het schrijven en creëren haalden we dat zelf regelmatig aan, dat er wel een nineties vibe’ke in de songs en sound zit. Tijdens eerste interviews vertelden we dat dan af en toe, en dat is blijkbaar overgenomen in het persbericht. Nu, de productie is wél heel hedendaags, vind ik. We zijn sowieso nineties kids, als we techno maken is die óók nineties.”

Maar de vier muzikanten verruimden hun invloeden of inspiratie dus niet per se bewust. “Veel is er ook niet ‘bewust’ gebeurd, hoor. Eén ding echter wel, en je gaat dat waarschijnlijk horen: we zijn gaan knippen in de lengtes en structuren van de songs. We wilden sowieso de hele plaat op maximum één vinyl krijgen. Speelden we vroeger bepaalde stukken drie minuten, mocht dat nu maar dertig seconden meer zijn.”

“We hadden het compleet gehad met dubbele vinyls”, stelt Joris resoluut. “Daarom zijn we ook veel op computer gaan schrijven, hoe niet-sexy dat misschien ook klinkt. Opnemen, luisteren, bijwerken, doorsturen, opnieuw luisteren, spelen, aanpassen, opnemen. En dat echt élke dag, maandenlang. Desnoods met een koffietje in de zetel, maar luisteren moést. Een ander proces, maar de enige goeie manier om tot deze plaat te kunnen komen.”

Terwijl Brent, Joris, Cis en Jesse voor ‘Kosmokoma’ quasi alles zelf opnamen en produceten, was het dit keer dus Stéphane Missegers die achter de knoppen plaatsnam. Een dEUS-drummer als vijfde brein bij een STAKE-plaat, ietwat vreemd op het eerste gezicht? Niet volgens Joris. “Hij is een zotte muzikant, zonder twijfel, en ook iemand die we al lang kennen. Stéphane is een erg overtuigend persoon, hij wou dit zélf ook keihard doen. We lieten hem in een vorig stadium al eens de demo’s horen en hij was van in het begin mee in ons verhaal.”

Brent treedt geamuseerd bij: “Niet veel later belde hij ons om de paar dagen zelfs wakker, vol enthousiasme: “what the fuck gasten! Ik heb het! De plaat is af! Wat hebben jullie gemáákt, zeg?!” Maar hij was ook streng op de juiste momenten, en – misschien het belangrijkste – wij voelden ons gesteund in ons neuten en detailwerk. Uren sleutelen aan zo’n stom dingetje waar niemand anders zou op letten: samen met Stéphane hebben we daar enorm veel tijd in gestoken.”

Naast een specifieke producer en lichtjes veranderde werkwijze, is er ook dat nieuwe label waarop STAKE z’n eerste album uitbrengt: Hassle Records, based in Londen en tevens het onderdak van de twee langspelers van Brutus. “We wilden gaan voor een volledige frisse wind binnen STAKE. Nieuwe agent, nieuw management en dus ook nieuw label”, verklaart Joris. “Dat bleek wel nogal een moeilijke zoektocht – we mikten eerst hoog, en beseften gaandeweg pas dat de kleinere labels vaak interessanter én diepgaander werken. We hadden de mensen achter Hassle al enkele keren ontmoet, en zij waren al vroeg op de hoogte van en mee met onze plannen.” Hassle Records bleek na wat wikken wen wegen effectief een ideale keuze, zegt Brent: “Zij zitten dus achter óns he, ze jagen ons bijna op (lacht). In het verleden was werkte altijd omgekeerd, maar nu is ’t van ‘kom gasten, waar blijft het? Artwork, foto’s, laat maar komen!’.

“Als je in een band speelt zijn er heel wat factoren rondom je die heel belangrijk zijn, en het is bijzonder jammer om bands kapot te zien gaan als dat allemaal niet juist zit. Management, label, al die zaken, voor je het weet zijn ze met jou weg. Wij steken zelf zóveel energie, tijd en moeite in het hele proces, om uiteindelijk ons ‘ei’ te kunnen lossen. En als je dat ei dan in het juiste nest ziet belanden, da’s een van de schoonste dingen die je als artiest kan zien gebeuren. Joris, moet jij nog wat yoghurt met fruit? Da’s hier stif goed!”

Treffend en wederom relativerend einde van een boeiend gesprek met STAKE, leek ons zo. Smakelijk!

‘Critical method’ verschijnt dus nu vrijdag, 1 november. Op 28 november stelt de bande plaat voor in de AB (info & tickets).