Als we eventjes heel kort door de bocht gaan, zou je de redactie van Indiestyle in twee kampen kunnen opdelen: diegenen die de “indie” in onze sitenaam alle eer aandoen, en de vreemde vogels die graag wat experimentelere (vaak elektronische) oorden opzoeken. Wellicht is het geen toeval dat dat tweede kamp vaak beter vertegenwoordigd is in het ep-lijstje dan in de albumlijst. Het kortere formaat van de ep is nu eenmaal een geschikte bodem om nieuwe dingen uit te proberen, zonder dat je je meteen aan een langspeler moet toewijden. Bovendien zijn er veel clubgerichte producers die zelden of nooit een album uitbrengen. Een ep’tje van vier nummers is gewoon een veel logischere manier is om beats uit te brengen. Waarom dat zo is, mag je hieronder zelf ontdekken met ons lijstje van favoriete ep’s die in 2023 het levenslicht zagen. Visuele vormgeving door Louis Van Keymeulen.
10. Spill Tab – Klepto
‘Klepto’ is alweer de derde ep van Claire Chicha, alias Spill Tab. Het is een korte, maar krachtige verzameling songs die een goede indruk geeft van wat deze artieste in haar arsenaal heeft. Chicha is Frans-Koreaans, maar groeide op in Parijs, Los Angeles en Bangkok. Eerst was ze verantwoordelijk voor de merch van goede vriend Gus Dapperton, maar ondertussen was ze ook bezig met haar eigen muziek. Een langspeler kwam er nog niet, maar in 2020 was er de ep ‘Oatmilk’ en het jaar erop de ep ‘Bonnie’, een drieluik waar we nu ‘Klepto’ aan kunnen toevoegen. Spill Tabs sound is een mix van alternatieve (noise)rock en r&b. Ook sluipt er bij sommige nummers wat zwoele neo-psychedelica in. Vergelijkbaar met Indigo De Souza, maar iets meer punchy. Zonder kakofonisch te klinken, komen alle invloeden mooi samen op ‘Klepto’. Hopelijk kunnen we na deze mooie trilogie binnenkort een langspeler verwachten. Man, wat is ‘CRÈME BRÛLÉE!’ een goed nummer. (Louis)
Beluister: Spotify
9. Snow Strippers – Night killaz vol. 1
Wie wel eens een streepje ravepop lust, moest dit jaar bij het duo Snow Strippers zijn. Niet alleen brachten ze in mei met ‘April mixtape 3’ een verzameling door Crystal Castles en trance geïnspireerde bangers uit, met ‘Night killaz V1’ leverden ze op de valreep ook een van de meest verslavende ep’s van het jaar af. Met nummers als ‘Just a hint’ brengen ze meer van hetzelfde. Lees: trancepop die smeekt om in een kamer vol stroboscopen gehoord (geboord?) te worden. Echter op een nummer als ‘Just your doll’ dikt het duo hun liefde voor hardstyle nog wat dikker aan dan normaal. Altijd een pluspunt in ons boekje. (Tobias)
Beluister: Apple Music | Bandcamp | Soundcloud | Spotify
8. NewJeans – Get up
Wanneer je de Koreaanse meidenpopgroep NewJeans leert kennen, zul je grote ogen trekken. Intussen breekt de groep onlinerecords en geldt ze als een revelatie van Azië tot Amerika. Vergeet de clichématige dancepop die hedendaagse k-pop kenmerkt. NewJeans werpt met ‘Get up’ een frisse nieuwe blik op het genre en met uk garage, 2-step en drum ‘n bass als grondbeginselen doet de groep iets binnen het paraplugenre dat schijnbaar nog niemand heeft gedaan. Althans, nog nooit niet zo goed. Met suikerspinsongs als ‘Supershy’, ‘ASAP’ en ‘ETA’ gonst deze ep van de catchy nummers. (Yannick)
Beluister: Apple Music | Soundcloud | Spotify
7. LSDXOXO – D.O.G. (Delusions of grandeur)
Het ongebreidelde hedonisme van LSDXOXO bleef maar doorstomen in 2023. Op ‘D.O.G. (Delusions of grandeur)’ is weinig aan de succesformule gewijzigd. De zeven nummers knarsen en schuren erop los, terwijl LSDXOXO rapt en zingt alsof ie je wil verleiden, meelokken naar zijn duivelse wereld en verscheuren.
Instrumentaal valt de rijkdom in de gedetailleerde producties op. De knarsende electro van ‘J’adore’ en ‘Double tap’ is de perfecte fundering voor de verleidelijke vocals. Heel subtiel, dankzij scherpe en klare klikjes, wordt ook Oklou’s ‘God’s chariot’ op zijn kop gezet. Verder passeert ook de hardcore dembow van Safety Trance de revue (‘Freak no.2’) of bouncy bass à la Sega Bodega (‘Overload’). Op z’n tot nog toe langste ep blijft LSDXOXO steeds opzwepend en zweterige taferelen oproepen. Met een album in de pijplijn, is ‘D.O.G. (Delusions of grandeur)’ al een meer-dan-zoethouder. (Daan)
Beluister: Apple Music | Bandcamp | Spotify
6. Namasenda – Nambrosia
Namasenda is op een missie om met alle meest interessante labels samen te werken. Eerst debuteerde ze op PC Music. Nu A.G. Cook zijn label opdoekt maakt Namasenda de oversteek naar YEAR0001, de thuishaven van onder meer Yung Lean, Bladee en Viagra Boys. Een eerste voorsmaakje van die samenwerking is ‘Ambrosia’, een ep’tje van tien minuten waarop de Zweedse zangeres zich van haar meest melancholische kant laat horen. Vooral ‘Maserati’ is wat ons betreft een pareltje, waarbij we als enige minpunt neerschrijven dat het véél te kort is. (Tobias)
Beluister: Apple Music | Spotify
5. Turnstile & Badbadnotgood – New heart designs
Op ‘New heart designs’ komen Turnstile en BADBADNOTGOOD samen voor een herwerking van drie nummers van ‘Glow on’, de plaat uit 2021 die de band uit Baltimore bevestigde als één van de interessantste dingen in de hardcore scene. ‘Mystery’, ‘Alien love call’ en ‘Underwater boi’ ondergaan gewillig een transformatie waar de gitaren en stemverheffingen van Brendan Yates drastisch worden teruggeschroefd. Het resultaat schotelt dezelfde emoties als de originelen voor, met de scherpste randjes eraf geschuurd door een overtuigende sereniteit. Zo klinken de drums van ‘Alien love call’ net wat meer ontspannen, en klinkt iets minder urgentie door in “Can’t be the only one”, de overpeinzing blijft wel nog steeds plakken. (Sarah)
Beluister: Apple Music | Soundcloud | Spotify | YouTube
4. Hudson Mohawke & Nikki Nair – Set the roof
De Schotse Hudson Hohawke, die ons vorig jaar nog kanonneerde met de langspeler ‘Cry sugar’, nodigde dit jaar de wat jongere Amerikaan Nikki Nair uit in zijn studio. Van de vreemde vocale zweepslagen op het nerveuze ‘More recently’ tot de groovy garage invloeden op de titeltrack; beide producers verzoenen het experiment met supercatchy clubmuziek. Aan energie geen gebrek: enkele maanden na de release voegden ze drie bouncy bangers aan de tracklist toe, waarvan een ons verdacht veel doet denken aan Darude – ‘Sandstorm’. (Ismaël)
Beluister: Apple Music | Bandcamp | Spotify
3. Emptyset – Ash
De voor mijn part hardste plaat van het jaar is geen album, maar een ep. Dan heb ik het over de recentste release van Emptyset, de naam waaronder de twee Britten James Ginzburg en Paul Purgas (grootheden binnen de moeilijke elektronica) muziek uitbrengen. Toen ik hen aan het werk zag op Berlin Atonal, was ik zwaar onder de indruk van de overweldigende tour de force die de twee live konden teweeg brengen. Op ‘Ash’, hun eerste werk sinds het album ‘Blossoms’ uit 2019, gaat ook als studioversie als een orkaan tekeer. Favoriete bulldozers op de ep? ‘Flame’ en ‘Ash’, twee absolute windbuilen van nummers die iedere speaker te testen zou zetten. (Yannick)
Beluister: Apple Music | Bandcamp | Spotify
2. Florentino – Kilometro quinze
Wie wel eens in de hippere, obscuurdere clubs komt, weet al langer dan vandaag dat reggaeton en allerlei andere Latijns-Amerikaanse genres momenteel hot property zijn op de dansvloer. Dat komt deels door supersterren als Bad Bunny en Rosalía die de dembow-beat naar een groter publiek brengen, maar eveneens door underground producers als Nick Léon en Bitter Babe die muziek maken met maar één doel: je heupen zo soepel mogelijk in beweging brengen.
Aan dat laatste rijtje kunnen we ook Florentino toevoegen, die wat ons betreft de heetste ep van het jaar maakte. 22 minuten lang vuurt hij de ene na de andere onweerstaanbare beat op je af, en als je hierop stil kan blijven staan, dan ben je volgens ons dood vanbinnen.
Dat doet hij overigens niet in zijn eentje. Op ‘Kilometro quinze’ treffen we een reeks gasten aan die het feestje nog net een tikkeltje zweteriger maken. Zo is er het zwoele ‘Constrictor’ met KD One en Bambii – die laatste leverde met ‘Infinity club’ haar eigen puike ep af dit jaar. Voor het sluimerende ‘Sicaria’ werd DJ Python dan weer uitgenodigd, nog een graag geziene gast in deze scene. En Shygirl hadden we nog niet eerder op een reggaetonbeat gehoord. De single ‘Pressure’ doet ons vooral afvragen waarom het zo lang geduurd heeft. (Tobias)
Beluister: Apple Music | Bandcamp | Spotify
1. Aphex Twin – Blackbox life recorder 21f
In amper 15 minuten toont Richard D. James ons met deze ep waarom hij nog steeds bij de groten in de IDM-wereld hoort. De uitstekende titeltrack die de aftrap geeft, kan je haast Aphex Twin volgens het boekje noemen – zonder dat het enigszins voorspelbaar wordt. Hij tovert melancholische melodieën tevoorschijn alsof het de gewoonste zaak ter wereld is en de beats worden naarmate het nummer vordert steeds ingenieuzer, zonder over the top te gaan. Die vocal samples in de outro geven de track tenslotte een passend, mysterieus open einde. In het zweverige ‘zin2 test5’ is het wat meer zoeken naar een opvallende melodie, maar ook die track luistert lekker weg.
‘In a room7 F760’ brengt de beats weer wat meer naar de voorgrond, vergezeld van heerlijke wavey synthesizers. Mogen we beweren dat dit zelfs wat aan z’n beginperiode doet denken ten tijde van ‘Selected ambient works 85-92’? De afsluiter – een mix van de titeltrack – gebruikt wat elementen van de titeltrack maar toch weet Aphex Twin er naar goede gewoonte een volledige nieuwe track uit te persen. Het is bijna 10 jaar geleden dat Aphex Twin nog eens full length uitbracht, maar gelukkig hebben we dankzij deze ep weer wat om eventjes op te teren. (Martijn)
Beluister: Apple Music | Bandcamp | Soundcloud | Spotify