Ik speel altijd een tijdlang hetzelfde album af, avond na avond, nacht na nacht. Om te lezen, om in slaap te vallen. In 2018 waren dat vooral: ‘Sunset mission’ van Bohren & der Club of Gore, ‘Apologues’ van Masayoshi Fujita, ‘Lowercase’ van Bluetile Lounge, ‘Quiet is the new loud’ van Kings of Convenience en ‘///Codename: Dustsucker’ van Bark Psychosis. Toen ik nadacht welke nieuwe muziek ik daarnaast nog had beluisterd, viel me op dat het ook daar vaak om (een consequente) sfeer draait. Hieronder vind je dus wat sfeervolle albums, maar ook romantische, melancholische en soms gewoon coole singles en livemomenten, drie speciale releases, één reissue, een Don en een rip-off.
Beste albums
1 El Yunque – Oh hi Mark
2 Tamino – Amir
3 Grouper – Grid of points
4 Jamie Isaac – (04:30) Idler
5 Tropics – Nocturnal sounds
6 Connan Mockasin – Jassbusters
7 Mark Kozelek – Mark Kozelek
8 Mount Eerie – Now only
9 Donder – Donder
10 Low – Double negative
11 ssaliva – unplugged vol.1
12 MDC III – Dreamhatcher
13 Catbug – Universe
14 Thought Gang – Thought Gang
15 Flying Horseman – Rooms / Ruins
16 BeraadGeslagen – Duizeldorp
17 The Internet – Hive mind
18 Faces on TV – Night funeral
19 Rhye – Blood
De bovenstaande albums staan in een redelijk willekeurige volgorde, dus het gaat hier niet over beter of slechter. Wel over de derde Joenk, die klonk als een geslaagde ‘Spiderland’ anno 2018 en waarvan ik de teksten met veel plezier op Genius heb gezet (die mensen zijn ook nodig). En over Tamino: ik kan me voorstellen dat zijn album minder effect had omdat de mensen veel nummers al zo lang kennen – ‘Habibi’ kwam tenslotte al voor de derde keer uit. Ik herinner me nog dat ik ‘Indigo nights’ begin 2016 ontdekte en dat nummer heeft niets aan schoonheid ingeboet. Mijn wens voor 2019? Dat mensen niet ongevoelig worden voor schoonheid.
Beste nummers
Better Person – Zakochany Człowiek
Blu Samu – Sade Blu
Boy Pablo – Losing you
Childish Gambino – This is America
Claire Laffut – Vérité
Clairo – 4EVER
Clarence Clarity – Naysayer, magick obeyer
Connan Mockasin – Charlotte’s thong
Denali Wrench – biggest flirt
Dying Helps – Stanisław
Jamie Isaac – Maybe
Kamasi Washington – Street fighter mas
Kanye West – Lift yourself
Lauren Auder – For those who patiently endure
Men I Trust – Show me how
Met Gala – She’s my sweet
Nachtwinkel – Lung beach
Oscar Jerome – Chromatic descendants (live at House)
Puma Blue – Midnight blue
Puma Blue – Moon undah water
Raveena – Honey
rosenahl – So
Tamino – Sun may shine
Tamino – Verses
Uma – Mockingbird
UMM – One
Unknown Mortal Orchestra – Hanoi 6
Westerman – Outside sublime
Willem Ardui – Meander
Yusuf – Filth
Ook dit jaar ontdekte ik weer veel muziek via de artiesten achter de artiestennamen. Blu Samu’s rake single bracht me bij ‘Kanal’ van Le 77. Jake Long trakteerde zowel Jamie Isaac als Oscar Jerome op zijn drumskills. Puma Blue en band speelden als backingband op Uma’s eerste optreden. Michiel Balcaen loste een straffe (en onterecht onopgemerkte) ep als rosenahl en liet me ineens Better Person kennen, die zelf hulp kreeg van Roy Molloy op sax. Ook Met Gala bleef redelijk onopgemerkt ondanks ronkende namen als Mac DeMarco en Homeshake. En Claire Laffut, de vrouw achter Claire Laffut, maakt ook heel mooie kunst en meubels.
Beste ep’s
1 Puma Blue – Blood loss
2 Tristan – Illusje
3 Sea (Peoples) – Let’s talk about my PC life
4 Lauren Auder – Who carry’s you
5 Mammal Hands – Becoming
6 Bibio – Phantom brickworks (IV & V)
7 Susobrino – Mapajo
8 rosenahl – So
9 Claire Laffut – Vérité
10 Carmody – Five kinds of loveless
11 Tigran Hamasyan – For Gyumri
12 WZA – Wigga I
13 Denali Wrench – totally bananas best of compilation
Ik heb helaas geen apart lijstje van beste videoclips, dus bij dezen enkele beelden bij de ep’s:
Beste livemomenten
1 Shht
2 Susobrino
3 Vaal
4 Yusuf
5 Jay MNG
6 Flying Horseman
7 Jassbusters
Mijn eerste kennismaking met Shht was op AFF. De elektriciteit viel uit, maar de band zette de situatie volledig naar zijn hand en speelde onversterkt door (“shhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhht!”). De tent vormde dan nog eens de ideale omgeving voor de acrobatieles van James, dus ik vroeg me af of het de locatie was die de show zo goed maakte. Enkele maanden later, in Diest, zetten ze in een vrij standaard jeugdhuisomgeving toch ook weer een ferme set neer. Kan tellen als liveband.
Verder nog in mijn herinnering gegrift: Susobrino, die ongelooflijk veel indruk op me maakte met zijn Bonobo-achtige productie-met-liveshow (en de introductie tot de charango); de ontmoeting met Vaal op Theater Aan Zee, met de troosteloze Belgische kust op de achtergrond; de innemende akoestische duoset van Yusuf op Inuit, die me bijna een traantje deed wegpinken; Jay MNG met jazzy liveband in Parc Josaphat, die me op dat zeldzame moment hét voorbeeld leek van de hedendaagse Belgische fusion-hiphop; Flying Horseman die me met Clément Nourry hypnotiseerde in STUK en een week later ook solo bij Peter Verhelst in Beursschouwburg; de screening van Connan Mockasins ‘Jassbusters’. Goed gelachen.
Beste onconventionele uitgaven
In Een Discotheek – INEENDISCOTHEEK.COM (een boekje met tweets)
Keaton Henson – The Tallowmere annual (een lees-, kijk- en luisterboek)
Denali Wrench – totally bananas best of compilation (een handgemaakt boekje met polaroids, tekeningen en lyrics, waar ik met plezier aan heb meegeholpen – dat ik hem hier meermaals vermeld, is omdat ik fier ben op Julien en zijn muziek en omdat onze collab wellicht mijn meest memorabele muziekgebeuren van 2018 was)
Beste reissue
Bark Psychosis – ///Codenamer: Dustsucker
Grootste Don
Donny Benét (wie ‘m nog niet kent, checke hem uit op sociale media: persona-kleinzoon van de grootouders DeMarco-Cameron en Kallinan-Mockasin)
Grootste rip-off
Kali Uchis’ ‘Interlude’ van Puma Blue’s ‘Moon undah water’ (foei, echt, foei)