We geven ook dit jaar weer onze redacteurs carte blanche om terug te blikken op het voorbije (muzikale) jaar. Dit is het lijstje van Louis.
Hoe steevast ik ook weiger om met clichés de deur in te trappen, moet het toch weer gezegd worden omdat het gewoon waar is. 2021 was in mijn opinie de vruchtvollere sequel op het vorige jaar. In mijn voorbije eindejaarstekst stelde ik de vraag of de in lockdown aangewakkerde zee van creativiteit zich zou voortzetten of wegebben, en ik kan glunderend vaststellen dat het tot een vloedgolf van ongebreidelde vernieuwing is gekomen.
Bij aanvang van dit jaar legde ik mijzelf de in sé doelloze uitdaging op om een muzikaal logboek bij te houden in de vorm van een Spotifyplaylist voor iedere maand. Deze lijstjes bestonden uit de muziek die ik op dat moment luisterde, steeds aangevuld met zowel de kwalitatieve nummers die ik ontving van mijn geliefde muzieksnobvriendjes, als al het goede dat Spotify mij voorschotelde in de gegenereerde playlists. Dit gaf mij de mogelijkheid om op psychologische wijze mijn eigen muzieksmaak te ontleden en te zien in hoeverre mijn schommeling tussen genres beduidend was. Het resultaat was niet als verhoopt, maar bevestigde simultaan wat ik reeds dacht. Ik leerde leven met het feit dat genoeg mensen, waaronder ikzelf, uiteindelijk gewoontebeesten zijn.
Mijn dorst naar muziek begevend richting postpunk en hyperpop, werd niet alleen gelest, maar oververzadigd in de vorm van een soort waterboarding van extase. Zoals tieners die voor het eerst oog in oog staan met hun vedettes, brachten bands als Black Midi, Black Country New Road en Squid mij zoals velen in volle fanboymodus. Dit terwijl mijn doorgaans verdoken emoties uit hun comfortabele stek werden gerukt door artiesten als Lingua Ignota, The Armed en Backxwash. Nog meer dan vorige jaren werd ik als lappenpop van de ene muzikale geestesvervoering naar de andere geflikkert. En steeds met een glimlach op mijn gezicht, breder dan de horizon.
Als boomer verpakt in het lijf van een kopschuwe twintiger, keek ik gereserveerd naar de evolutie die de muziek doormaakt op platformen zoals Tik Tok. Hoewel ik die app geen toegang verleen tot mijn smartphone, kan ook ik niet ontkennen dat ik halsoverkop verliefd werd op acts als Magdalena Bay en PinkPantheress. Hierbij begraaf ik een strijdbijl die ik zelf ben gaan kopen, en geef ik met volle ernst toe dat er ook in Tik Tok een magnifieke bron van muzikale innovatie en creativiteit verschuild zit. Met als gevolg dat genres die eerder doorgaans kindjes van de alternatievelingen waren zich moeiteloos de mainstream binnenwurmen. Als een zelfverklaarde moeder van het kind dat richting de grote stad trekt, rest het mij met een gemengd gevoel van trots en bekommernis. Bon, het zal toch nog even duren voor 100 Gecs door de speakers van de Delhaize zal geknald worden.
De zoektocht naar nieuwe muziek is een hobby die mij nooit of te nimmer zal vervelen. Het blijft gek om te aanschouwen hoe men nieuwe manieren vindt om genreconventies tot het uiterste te pushen en te combineren tot een berg van geboortes van nieuwe genres en acts. Het enige wat mij resteert is meespringen op die sneltrein en genieten van de rit. Ik kan niet wachten om te zien op welke vitesse ze in 2022 zal bollen.
Beste albums
30. St. Vincent – Daddy’s home
Annie Clark is stilaan een gevestigde waarde binnen de art rock. Op ‘Daddy’s home’ gooit ze het echter over een iets meer psychedelische boeg, maar zonder steken te laten vallen. Het technisch vernuft van Clark garandeert een meesterschap over de genregrenzen heen.
Favoriete nummers: Pay your way in pain, Down
29. Namasenda – Unlimited ammo
Namasenda is een artiest waar label PC Music dit jaar terecht mee heeft uitgepakt. Haar mix van electropop met bruuskere hyperpop zorgt voor een meer dan interessante combo. Hoewel de sound soms nog wat te poppy was voor mij, verdient ze met haar debuut zonder twijfel een plek op de lijst.
Favoriete nummers: Finish him, Banana clip, Shots fired
28. Chai – Wink
Voor de laatste telg in de discografie van de Japanse experimentele popgroep Chai haalde het label Sub Pop het viertal naar New York. Uit de zachte culture clash haalde Chai inspiratie voor een album vol oorwurmen.
Favoriete nummers: ACTION, END, Miracle
27. Big Fun – Oogley boogley
Vergis je niet, deze Big Fun is niet dezelfde als de Britse boyband uit de jaren ’80, maar wel een experimenteel rockensemble uit Los Angeles. Na het uitpakken met funksingle ‘Rubberband‘ dachten we dat we ons konden verwachten aan een groovy rockplaatje met distorted gitaren. Het bleek echter te gaan om een experimenteel rockalbum dat elementen uit alle genres graait en die nors op je afsmijt. Een verborgen juweeltje.
Favoriete nummers: Rubberband, Solid gold, Kik rokket
26. Jungle – Loving in stereo
Net zoals op Jungle’s vorige platen, kan je bij ‘Loving in stereo’ niet stilzitten. Jungle bouwt met deze plaat rustig voort aan zijn modern soul-discografie en bevestigt nogmaals wat we wisten dat ze al konden. Misschien niet gigantisch vernieuwend, maar er zit bijlange nog geen sleet op de formule.
Favoriete nummers: Keep Moving, Talk about it, All of the time
25. Pond – 9
Nick Allbrook verdween wat op de achtergrond na zijn vertrek bij Tame Impala, maar toonde zich op de vorige platen eveneens een sterke speler wat Australische psychedelische rock betreft. Terwijl Tame Impala iets meer richting de mainstream pop trekt, vindt de oude aanhang makkelijk hun soelaas bij Pond. En dat voor de negende plaat op rij.
Favoriete nummers: Take me Avalon I’m young, Pink lunettes, Rambo
24. Brockhampton – Roadrunner: New Light, New Machine
Hoewel Brockhampton met succes een comfortabele plek in het raplandschap heeft afgedwongen, weigert het twee albums na elkaar te maken die niet verschillend zijn van sound. ‘Roadrunner : new light, new machine’ staat vol met meer dan degelijke features, met Danny Brown als persoonlijke favoriet, en op de overige tracks toont de band opnieuw dat ze talent aan overvloed heeft. Frontman Kevin Abstract gaf reeds aan dat het afscheid van de band nadert. We kunnen maar hopen dat deze keuze herzien wordt.
Favoriete nummers: Buzzcut, Count On Me, Don’t shoot up the party
23. Altin Gün – Yol
Altin Gün is het oervoorbeeld van het feit dat je geweldig kan genieten van muziek in een taal die je niet begrijpt. De Turkstalige vocals van Erdinç Ecevit Yıldız en Merve Daşdemir in deze Nederlandse Anatolische rockband ontpoppen zich eerder als een aanvullend instrument dat je zonder problemen meetrekt in de zweverige trance.
Favoriete nummers: Ordunun dereleri, Yüce dağ başında, Bulunur mu
22. PinkPantheress – To hell with it
PinkPantheress gooide hoge ogen toen ze imponeerde met haar mix van UK garage en drum and bass. Op 20-jarige leeftijd genres die al even lagen te slapen, wakkerschudden, en vervolgens op de hitlijsten pronken. Je moet het toch maar doen.
Favoriete nummers: Break it off, Just for me, Nineteen
21. BICEP – Isles
Het Noord-Ierse elektronische duo is nog maar aan de tweede plaat toe, maar weet toch menig muziekliefhebber te imponeren met een een verfrissende kijk op moderne, met breakbeat doordrenkte, elektronische muziek. Het zou niet misstaan om het tweetal te ontvangen in de Kompass club, zodra mogelijk.
Favoriete nummers: ATLAS, APRICOT, Fir
20. Ross From Friends – Tread
Mixmag beschreef Ross From Friends ooit als ‘een combo van de levendigheid van hip hop, japanse boogie en housemuziek’ en sloeg daarmee de nagel op de knop. Het type beats van Ross From Friends zijn op dit punt makkelijk te onderscheiden van collega’s binnen het genre, maar winnen gewoon aan kracht met iedere nieuwe release.
Favoriete nummers: Love divide, XXX olympiad, The daisy
19. Mega Shinnosuke – Culture Dog
Dat Japanse artiesten graag naar het westen kijken ter inspiratie, lijkt voor de hand liggend, maar toch lukt het Mega Shinnosuke om er een interessante eigen draai aan te geven. ‘Culture dog’ is een poprockplaat die zijn mosterd bij de 90’s-retro esthetiek haalt en elementen neemt uit hedendaagse rock, funk en rapmuziek. Voeg daar zachte Japanse vocals aan toe en je krijgt een sterke plaat waar je vooral blij van wordt. Tip: Die melange komt heel goed naar boven in de single ‘Oshare sugite doshiyo‘.
Favoriete nummers: Oshare sugite doshiyo, 反好青年, Sports
18. Danny L Harle – Harlecore
Herinner je je nog hoe alomtegenwoordige elektronische muziek klonk pakweg begin vorig decennium? Zo neen, dan is ‘Harlecore’ de ideale opfrisser. Danny L Harle manifesteert zich op deze plaat in vier verschillende DJ-gedaantes waaronder DJ Mayhem, MC Boing, DJ Ocean en DJ Danny. Elk met een eigen specifieke stijl, als pseudoniemen van één artiest die ze vlekkeloos in elkaar laat overvloeien. Gewoonweg straf.
Favoriete Nummers: On a mountain, Interlocked, Ti amo
17. Slowthai – Tyron
Het is nog geen jaar geleden dat Slowthai een niet al te beste beurt maakte op de NME Awards. Death of the artist, karakter terzijde, is er een algemene consensus dat de opvolger van ‘Nothing great about Britain’ een klepper is. De features van ASAP Rocky, Skepta en James Blake zijn niet mis en, op muzikaal vlak, mag Slowthai zich toch stilaan in dat rijtje aan opmerkelijk talent nestelen.
Favoriete nummers: Feel away, Vex, adhd
16. Wardruna – Kvitravn
Wardruna sloopt de dansvloer en maakt plaats voor een heidense zelfontdekkingstocht door de uitgestrekte bossen van Noorwegen. ‘Kvitravn’ is een album dat je minstens een keer gehoord moet hebben, al is het tijdens een meditatiesessie of als achtergrond voor je volgende Dungeons & Dragons campaign.
Favoriete nummers: Kvitravn, Grà, Viseveiding
15. Leanne Betasamosake Simpson – Theory of Ice
Het is niet vaak dat we aan deze kant van de aardbol iets meekrijgen uit de cultuur van de Canadese Missisaugastam. Op ‘Theory of ice’ ontpopt academicus Leanne Betasamosake Simpson zich op poëtisch wijze tot een krachtige, culturele stem voor de inheemse volkeren van het Noord-Amerikaanse continent. Haar achtergrond leent zich samen met imponerende spoken word-stukken en Britse art rockinstrumentals tot een boeiende, leerrijke plaat.
Favoriete nummers: Break up, I pity the country
14. Sewerslvt – We had good times together, don’t forget that
Er is weinig geweten over de producer achter Sewerslvt, maar zij mogen zich toch gerust stilaan een krachtpatser binnen de hardere elektronische genres noemen. Drum and bass, hardcore, breakcore, noise en alles daartussen zijn instrumenten voor de creatieve uitlaatklep van deze getormenteerde artiest uit Australië. Perfect voor wie zich in een bui bevindt waar het goed zou voelen om enkele borden uit de keukenkast te nemen, en ze vervolgens kapot te smijten tegen de muur. Om daarna een potje te huilen.
Favoriete nummers: Self destruction worldwide broadcast, ultradespair, Inertia status
13. The Bug – Fire
Kevin Martin, alias The Bug, draait als producer al langer mee dan mijn volledig bestaan, en gaat op het vlak elektronische muziek weinig uitdagingen uit de weg. Op ‘Fire’ maakt Martin een vuist tegen de twijfelachtige staat van het hedendaagse Groot-Brittanië door middel van intense grime en dubinvloeden.
Favoriete nummers: Pressure, How bout dat, Ganja baby
12. Backxwash – I lie here buried with my rings and dresses
Op backxwash haar derde plaat rekent de Zambiaans-Canadese rapster mits ongebreidelde woede af met haar eigen demonen. Hierna doorloopt ze stampend ineens alle five stages of grief al zoekende naar een staat van acceptatie.
Favoriete nummers: Burn to ashes, BLOOD in the WATER
11. Nov3l – Non-fiction
De Canadese artpunkband Crack Cloud kreeg de afgelopen jaren terechte accolades. Crack Cloud-leden en broers Jon en Noah Varley brachten in de achtergrond een zijproject aan de kook en het verdient minstens evenveel lof. Post-punk met vocals die veel weghebben van David Byrne, wat een toprecept.
Favoriete nummers: Group disease, Notice of foreclosure
10. Squid – Bright green field
Er was dit jaar een overvloed aan bands die met indrukwekkende debuutplaten hun positie in het postpunklandschap opeisten. Squid onderscheidt zich van de rest met de infusie van krautrock, jazz en punk. De jongens uit Brighton pakken uit met singles die liefst acht minuten duren, en toch geen moment vervelen.
Favoriete nummers: Narrator, Paddling
9. Koreless – Agor
Het duurde een decennium voordat Lewis Roberts, aka Koreless, na zijn eerste single met een album op de proppen kwam, en wat voor één. Roberts wisselt probleemloos gewichtsloze, ambiente nummers af met chaotische breakbeatexperimenten, en schrijft zo met onuitwisbare inkt zijn naam tussen het lijstje van beduidende Britse elektronicaproducers.
Favoriete nummers: Black rainbow, Joy squad, Frozen
8. Darkside – Spiral
Hoewel het pandemiejaar velen dwong tot stilzitten, had dat het omgekeerde effect op Nicolas Jaar. De bron van inspiratie lijkt onuitputbaar en samen met multi-instrumentalist Dave Harrington levert Darkside met ‘Spiral’ een nieuw pareltje af. Verwacht je aan een elektronisch landschap met genoeg tegentijden en ambient invloeden om Aphex Twin het vuur aan de schenen te leggen. Maar dan mits vocals.
Favoriete nummers: The limit, Lawmaker
7. JPEGMafia – LP!
Dit is reeds de vierde langspeler van onze favoriete avant-garde rapper. Op ‘LP!’ gaat JPEGMafia de introspectieve toer op nadat hij op de vorige platen de internetcultuur onder de loep nam. Toegegeven, JPEGMafia mag nog rappen over een goeie pitta na een avondje uit, zijn aparte productiestijl maakt van alles een Keith Haring-esque kunstwerk.
Favoriete nummers: Bald!, Hazard duty pay!
6. Magdalena Bay – Mercurial World
René Magritte zou trots zijn. Op ‘Mercurial World’ kanaliseert Magdalena Bay hun populariteit die ze wonnen na hun reeks surrealistische tiktokvideo’s in een innoverend synthpopalbum dat The Weeknd prompt in zijn broek doet schijten.
Favoriete nummers: Chaeri, Secrets (your fire), You lose
5. Godspeed you! Black Emperor – G_d’s pee at state’s end!
Er gaat geen jaar voorbij waar ik niet met plezier terugdenk aan de tijd toen postrockklassieker ‘Moya’ pronkte op mijn philips mp3-speler in de tienerjaren. Het vorige album van het Canadese ensemble kon mij minder bekoren, maar met ‘G_d’s Pee at State’s End!’ lijkt ze terug van eigenlijk nooit volledig weggeweest.
Favoriete nummers: A military alphabet, Government came
4. The Armed – ULTRAPOP
De legende van anonieme posthardcoreband The Armed gaat ondertussen zo ver terug dat er op het internet reeds tal van theoriëen en stukken lore de kop opstaken. De titel ‘ULTRAPOP’ en de daarbijhorende opbeurende albumhoes die lijkt op de cover van een Spotify-playlist zijn op z’n minst misleidend te noemen. Bereid je dus eerder voor aan chaotische, dissonante soundscapes met zangpartijen die zich diep in je trommelvlies nestelen. Je zou bijna beginnen moshen op jezelf.
Favoriete nummers: An iteration, Average death
3. Black Midi – Cavalcade
Mocht god een manifestatie zijn van postpunk en moeder maria, het symbool van de moderne avant-garde jazz, dan was de baby niet Jezus, maar Black Midi geweest. Cavalcade geeft als imposante opvolger een dreun aan allen die dachten dat de band na debuut ‘Schlagenheim’ reeds zijn magnum opus gebaard had.
Favoriete nummers: John L, Slow, Hogwash and balderdash
2. Lingua Ignota – Sinner Get Ready
Een tragisch verleden van huiselijk geweld (al dan niet aan de hand van Daughters-frontman Alexis Marshall), is maar één puntje op de lijst aan duistere invloeden die Kristin hayter, alias Lingua Ignota, verwerkt in haar muziek. ‘Sinner Get Ready’ mag dan wat minder schreeuwerig zijn dan industrial-voorganger ‘Caligula’. De beeldspraken der verdriet zijn zo intens dat als je de plaat oplegt, de buren van vijf straten verder prompt zouden beginnen huilen.
Favoriete nummers: Pennsylvania Furnace, I who bend the tall grasses
1. Black Country, New Road – For the first time
De debuutplaat van de Londense bengels van Black Country, New Road was voor mij niets minder dan een openbaring. Hoe een relatief onervaren zevenkoppige band op deze wijze een technisch verfijnde en experimentele, doch gestroomlijnde mix van postpunk, avant-garde jazz en experimentele rock creëerde, was voor mij ongezien. Zanger Isaac Wood ontbolstert zich als een voltrokken poëet in een groep die tegelijk evenveel weg heeft van een jammende vriendengroep, als van een klassiek geschoold ensemble dat al decennialang meegaat. Hun optreden in de Botanique sloten ze af met ‘this is our last song, there will not be an encore’. Terecht, ze hadden simpelweg geen encore nodig om iedereen sprakeloos achter te laten.
Favoriete nummers: Instrumental, Athens France, Science fair, Sunglasses, Track X, Opus
Beste Belgische albums
1. Sky H1 – Azure
2. It It Anita – Sauvé
3. Nina Sinephro – Space 1.8
4. STUFF. – T(h)reats
5. De Beren Gieren – Less is Endless
6. Mattias De Craene – Patterns for (a) film
7. Azmari – Samā’ī
8. MONOMONO – Icon
9. Kleine Crack – OF GA DOOD
10. Stikstof – Familie Boven Alles
11. Robbing Millions – Holidays Inside
12. Nabou – You know
13. PAARD. – Danki
14. DEEWEE 050 – Foundations
15. Go March – III
16. Chibi Ichigo, UM! – CHIBUMIVERSE
17. Whispering Songs – Several Others
18. Meskerem Mees – Julius
19. DVKES – Echoplasm
20. Mooneye – Big Enough
Beste Nummers
1. Black Midi – John L
2. The Armed – An Iteration
3. Black Country, New Road – Sunglasses
4. Lime Garden – Like Clockwork
5. Koreless – Black Rainbow
6. NOV3L – Group Disease
7. BABii – Shadow
8. Squid – Narrator
9.Laura Les – Haunted
10. Ichikoro – SAMURAI
11. Brockhampton ft. Danny Brown – Buzzcut
12. Magdalena Bay – You Lose
13. Mega Shinnosuke – Oshare Sugite Doshiyo
13. Lil Mariko – Boring
14. 100 Gecs – Mememe
15. Yaeji & OHHYUK – 29
16. SKY H1 – Elysian Heights
17. PinkPantheress – Break It Off
18. Jordana – Push Me Away
19. Big Fun – Rubberband
20. Illuminati Hotties – MMMOOOAAAAAYAYA
21. Magdalena Bay – Secrets
22. Sleaford Mods – Nudge It
23. Slowthai – ADHD
24. Danny L. Harle – On a mountain
25. ATARASHII GAKKO! – Pineapple Kryptonite
26. BICEP – Atlas
27. Namasenda ft. Joey Labeija – Finish Him
28. Altin Gün – ordunun dereleri
29. Yves Tumor – Jackie
30. Wet Leg – Chaise Longue
Beste ep’s
1. Mandy, Indiana – …
2. Lil Mariko – Lil Mariko EP
3. Gorillaz – Meanwhile EP
4. Kero Kero Bonito – Civilisation II
5. Alice Longyu Gao – High dragon and universe
6. Sorry – Twixtustwain EP
7. NNAMDÏ – Are you Happy
8. Lauren Auder – 5 songs for the dysphoric
9. Softcult – Year of the rat
10. Ginger root – City Slicker
11. Yves Tumor – The Asymptotical World
12. JPEGMAFIA – EP2!
13. Mannequin Pussy – Perfect
14. Clown Core – 1234
15. Deb Never – Where have all the flowers gone?
16. Froukje – Licht en donker
17. TVAM – Porsche Majeure: Regenesis
18. Gupi – Bunny Hill EP
19. Psychonaut / sâver – Emerald
20. Paris Texas – Boy Anonymous
Beste albumhoezen
1. Black Midi – Cavalcade
2. Arca – Kick IIII
3. Snowbvnny – A Gathering of crows
4. Small Black – Cheap Dreams
5. Mogwai – As the love continues
6. Victor Xamã – Calor
7. Squid – Bright green field
8. Sad Night Dynamite – Sad night Dynamite
9. Loraine James – Reflection
10. Magdalena Bay – Mercurial World
Beste covers & remixen
1. Dorian Electra – Iron Fist (Alice Glass Remix)
2. Linkin Park – One step closer (100 gecs reanimation)
3. Black Country, New Road – Time To Pretend (MGMT Cover)
4. Melodicka Bros – I’m Blue ft. Violet Orlandi (Eiffel 65)
5. Alter Boy – Montero (Lil Nas X cover)
6. Dorian Electra – Barbie Boy feat. ElyOtto (ElyOtto Remix)
7. Caroline Polachek – Breathless (The Corrs)
8. SOPHIE – BIPP (Autechre remix)
9. Flume – On A Mountain (Danny L Harle Remix)
10. Dry Cleaning – Oblivion (Grimes cover)
Beste videoclips
1. Black Midi – Slow
2. The Armed – Average Death
3. Magdalena Bay – Chaeri
4. Black Midi – John L
5. Tyler The Creator – Lumberjack
6. Lil Nas X – Montero
7. Koreless – Black Rainbow
8. Yves Tumor – Jackie
9. PinkPantheress – Just For Me
10. Danny L Harle – On A Mountain