A. Savage eert het verleden en toont zich de toekomst in Nest

door Mattias Goossens

Eén band met twee frontmannen met elk een soloalbum onder de arm. Dat is de objectieve recensie van Jack Cooper en A. Savage gisteren in Nest. Gelukkig waren er ook subjectieve elementen, en die neigden gelukkig allemaal naar adjectieven als ‘straf’ en ‘memorabel’.

Het transatlantische kwartet bestaande uit Jack Cooper (Ultimate Painting, Mazes), Andrew Savage (Parquet Courts) en drummer Aaron Neveu en bassist Jarvis Taverniere (allebei Woods) speelde haasje over voor twee sets van drie kwartier. Eerst was het de beurt aan Jack Cooper, die niet als A. Savage vorig jaar een soloplaat uitbracht (‘Sandgrown’) vol nummers die al jaren stof verzamelden. Dankzij Savage op gitaar leunden de eerste (‘North of anywhere’) en laatste nummers (‘On a pier in the wind’, ‘Estuary’)  dicht aan bij altrock en americana, terwijl hij in het rustigere middenstuk nauwer bij de afgeborstelde studioversies bleef. Stuk voor stuk nummers die ideaal passen op de achtergrond en waarin aandachtige luisteraars toch wat fijnzinnige details kunnen ontdekken.

Bij A. Savage ging het er wat gevarieerder aan toe. Met uitzondering van ‘Untitled’ werd heel ‘Thawing dawn’ integraal gespeeld in dezelfde bezetting als bij Jack Cooper. Alleen nam die laatste nu af en toe plaats achter de keyboards. Beginnen deed Savage meteen furieus met het van The Fall geleende ‘Frightened’, een ode aan de pas overleden postpunk-pionier Mark E Smith. Daarna was het vooral de strakheid van de band die opviel, totdat plotse noise-uitbarstingen in ‘What do I do’ zich tot drie maal toe tussen onze ribben priemden. Daarmee waren we die snerpende sax die er in de studio wel bij was meteen vergeten.

Ook Cranberries-zangeres Dolores O’Riordan kreeg een postuum eerbetoon met een stevige versie van ‘Linger’. De Woods-ritmesectie mocht zich vervolgens laten gelden in ‘Phantom limb’, waarin ook de samenzang nadrukkelijker te horen was dan op plaat. En zo ging het in rechte lijn richting de schurende gitaren van ‘Ladies from Houston’ en de energieke finale van het titelnummer, dat schakelde tussen lijzige parlando en opzwepende punk.

Andrew Savage eerde donderdagavond tot twee maal toe het verleden, en bewees met de rest van zijn show vooral dat hij de toekomst is.

Democrazy programmeert binnenkort in Nest onder andere Jaws Of Love (30.1), Douglas Firs (31.1) en Pale Waves (04.2). Een volledig overzicht vind je op de website.