Een optreden van Babymetal heeft wat weg van een sociaal experiment, bedoeld om een hoop metalliefhebbers te doen genieten van muziek die ze eigenlijk horen te haten. Neem de metalriffs immers weg, en wat er overblijft zijn vrolijke J-popmelodieën en een schattige choreografie die wordt gebracht door Japanse meisjes in jurkjes en paardenstaartjes. Vergis je echter niet: Babymetal is geen gimmick die bedoeld is om de hypocrisie van de gemiddelde pophater bloot te leggen, maar een tot in de puntjes uitgewerkt concept.
Foto’s door Michelle Geerardyn
Met de stiptheid van een Japanse trein doofden de zaallichten op het geplande uur, waarna er op de tonen van albumintro ‘Future metal’ een cinematisch begin van de show werd geprojecteerd. Na de drie sterren van de avond zouden het vooral de visuals zijn die de show stalen, want toen de andere bandleden opkwamen kozen ze braaf hun intrek in de achterste twee hoekjes van de show. Babymetal is sterk geankerd in de Japanse aidoru-cultuur, een gegeven in de popcultuur waarbij de muziek eigenlijk pas op de tweede plek komt en de fans vooral de personen zelf idoliseren. Door hun ongebruikelijke genrekeuze trekt deze groep weliswaar toch een muziekminnend publiek aan, maar het was meteen duidelijk dat de mensen toch vooral de gekke danspasjes op de metalriffs live wilden zien.
Op dat vlak werd er ook zeker niet teleurgesteld. De echte aftrap van het optreden werd gegeven met het catchy ‘Da da dance’ en vanaf de eerste noot stonden de bundeltjes energie op het podium tot het einde niet meer stil. Su-Metal, de oudste van de drie, bleef voornamelijk centraal staan en nam het leeuwendeel van de zanglijnen op zich, terwijl de twee jongere meisjes die haar flankeerden voornamelijk het publiek opjutten met hun choreografie. We kunnen er ook niet over liegen, er is nu eenmaal iets heel erg fascinerends aan de manier waarop ze in hun animepakjes los staan te gaan op de scheurende gitaren.
Laten we echter de muziek op zich niet vergeten, want die is gewoon heel erg catchy. Als je de twee elementen op zich afzonderlijk beluistert, zijn ze op zich eigenlijk niet zo enorm speciaal. De gitaarriffs zijn niet bijzonder origineel en J-pop is in het algemeen geen genre dat barst van de creativiteit, maar het is de clash van de twee elementen die voor een onweerstaanbaar catchy geheel zorgt. Wie de moeite doet om iets diepgaander te luisteren, merkt overigens wel dat er uit veel verschillende genres gepuurd wordt. ‘Shanti shanti shanti’ loopt over van de Bollywood-invloeden, ‘Megitsune’ is op sommige momenten gewoon een rave popbanger en ‘O Majinai’ klinkt als Scandinavische folkmetal à la Korpiklaani, maar dan in het Japans gezongen.
Die laatste was live een waar hoogtepunt dankzij het visuele aspect. Op plaat featuret het nummer Joakim Brodén, zanger van de Zweedse powermetalband Sabaton. In de AB was hij er zelf niet bij, maar hij werd wel op de visuals geprojecteerd. In het begin konden we zijn gespierde bast en typerende zonnebril slechts 1 keer tellen, maar doorheen het nummer werd zijn beeltenis meermaals gedupliceerd, met een hilarische show als gevolg. Toen hij in de tweede helft met rode vlaggen ging marcheren, waardoor het geheel een kolderiek-communistische vibe, was de pret niet meer te bederven. Het moet overigens wel gezegd worden: de manier waarop Babymetal perfect getimed met de op band afgespeelde Brodén interrageerde toonde nog maar eens aan hoe professioneel de show eigenlijk in elkaar zat.
Tijdens afsluiter ‘Road of resistance’ vroeg Su-Metal met een enkel gebaar een wall of death aan, die ze ook meteen kreeg. Het is toch enigszins grappig hoe gewillig het metalpubliek is om mee te gaan in het verhaal van hun kawaii-metal, maar het toont nog maar eens aan wat voor cultureel fenomeen Babymetal is. Er kunnen nog liters inkt vloeien over hoe serieus het allemaal bedoeld is en wat de artistieke waarde ervan is, maar qua showgehalte bewezen ze in de AB dat de hype gewoon volledig terecht is.
In de Ancienne Belgique kan je binnenkort onder meer Equal Idiots (20.02), Coca Cola Sessions met onder meer Tsar B en Dvtch Norris (23002) en Mura Masa (28.02) zien. Een volledig overzicht vind je op de website van de zaal.