Sommige critici zien in Dours boeking van Bazart vermoedelijk een zoveelste stap in de commercialisering van het festival. En, als ik eerlijk ben, vind ik het ook spijtig dat geen alternatievere band dat plekje op de affiche had gekregen. Toch wou ik nog eens checken of de vernieuwers van de Nederlandstalige muziek met meer shows op hun teller en meer singles in de ether ondertussen live vooruitgang hadden gemaakt. Het antwoord bleek een volmondige ja.
Toen ik Bazart vorig jaar voor het laatst op Pukkelpop zag, leek de hele show een countdown naar die ene hit, ‘Goud’. Het publiek was nog niet zo vertrouwd met de andere nummers en de jongens van de groep zelf wisten schijnbaar niet echt hoe ze de onbekendere liedjes moesten verkopen. Tel daar nog eens de uniformiteit van het materiaal uit ‘Echo’ bij en je begrijpt dat het drietal werk aan de winkel had.
Dat werd nu opgelost met een performance waarin elk nummer werd aangekondigd en opgevoerd als een greatest hit. Een heel goed gevuld La Petite Maison Dans La Prairie reageerde adequaat en zo ging het dak er gedurende een vol uur af. Onder de slogan “tous ensemble” werd ‘Voodoo’ zo opeens met gespannen electronica en stevige drums een hoogtepunt dat met een slimme opbouw en een geschikt lichtenspel elke arena aankan. Hetzelfde gold voor ‘Lux’, dat precies op het juiste moment een bruggetje en een slimme stilte inlaste, alvorens het onder een luide “Dourrreuh” overging naar een zinderende finale.
Toegegeven, Bazart kon niet verhullen dat al z’n nummers nog steeds gigantisch hard op elkaar gelijken en de intrinsieke kwaliteit van de liedjes de set soms parten speelde. Toch wist de band hier en daar wat slimme toevoegingen te doen om z’n show wat meer smaak te geven. Het zeurende ‘Echo’ was daarvan het beste voorbeeld. Sierlijke synths, meer betoverende “ahahaha’s” in de strofes en Olivers minder sluimerende Warhola-style bewerkte vocals maakten de song meteen minder melig.
Al bij al maakte Bazart zo dus een eerder goede beurt. Overdreven enthousiaste vier- en vijf-sterrenreviews uit de mainstream pers blijven nog steeds ongeloofwaardig, maar het trio bewees dat het veel te geroutineerde Bazart-bashing ook nergens voor nodig is.
LEES HIER: alle andere reviews van de vierde Dour-dag.
Foto van Jonas Reubens