Header image

Big Thief harkt zieltjes bij elkaar in de Ancienne Belgique

door Quinten Jacobs

Het New Yorkse Big Thief veroverde vorig jaar definitief de indiewereld met twee uitstekende albums. Zowel ‘U.F.O.F’ als ‘Two hands’ werden erg goed onthaald en schopten het allebei tot in de top vijftien van onze favoriete albums van 2019. Klaar om het momentum te verzilveren, verkocht de band dan ook moeiteloos de grote zaal van de AB uit.

Als voorprogramma was het Britse Ithaca mee op tour en dat leek vooraf een erg gewaagde combinatie. Ithaca is namelijk de laatste maanden een sensatie in het metal-landschap omwille van hun drang naar experiment en genredoorbrekende klanken in een hardcore scene waar de platgereden paden legio zijn. Hun set van een halfuur in de AB was bijgevolg een verrassing voor iedereen die een folky singer-songwriter had verwacht als opwarmer. De mayonaise pakte dan ook niet helemaal, al bood de band wel een voorsmaakje van wat later op de avond zou komen met hun rauwe energie, hun ongepolijste songs en hun dissonante eerlijkheid. Eigenschappen die Big Thief ook heeft, en dus was de combo toch niet onbegrijpelijk.

Foto’s door Lucinde Wahlen

Wie had verwacht dat Big Thief er een halfuurtje later meteen de volumeknop zou opendraaien, kwam bedrogen uit. ‘Magic dealer’ was een ingetogen opener en maakte duidelijk dat frontvrouw Adrianne Lenker goed bij stem was vanavond. De intensiteit en nuance die ze in haar stem stak in ‘Masterpiece’, ‘Forgotten eyes’ en vooral in de seconden waarbij enkel de drums haar begeleidden in ‘Capacity’, was bijzonder ontwapenend en puur. De nasale, Sam Amidon-achtige backing vocals van gitarist Buck Meeck in het refrein van ‘The toy’ voegden nog een laagje wanhoop toe aan de sound die zo recht naar het hart ging.

Na twee platen in 2019 (en een soloplaat van Adrianne Lenker een jaar eerder) is de inspiratie van Big Thief blijkbaar nog lang niet op. We kregen namelijk drie nieuwe nummers voor de kiezen (‘Time escaping’, ‘Bruiser’ en ‘Happiness’ voor de YouTube geeks) en die klonken opnieuw iets ingetogener, trager en slepender dan de songs op ‘Two hands’. Niet dat dat erg was, want het gaf het publiek de gelegenheid wat te recupereren na de intense kruisraketten die ‘Contact’ en vooral de huiveringwekkende combo ‘Shoulders’-‘Not’ waren. Die laatste twee nummers (ook al in die volgorde op het album) vormden het hart van de set van Big Thief en boorden, zonder overdrijving, een ruwe dolk door de harten van het publiek. Buitengewoon puur en intens.

Daarvoor had Adrianne Lenker al hoogstpersoonlijk voor een eerste hoogtepunt gezorgd met het akoestische ‘Orange’. Toen de Amerikaanse “lies, lies, lies in your eyes” spinde, kon je een speld horen vallen in de overvolle AB. ‘Mary’ (nog altijd het nummer met de mooiste parlando ooit) en ‘Cattails’ veegden de laatste gebroken hartjes bij elkaar vooraleer de band werd getrakteerd op een indrukwekkend slotapplaus.

De bisronde was dan ook een triomftocht, een applausronde voor de krachttoer die Big Thief ook live neerzet. ‘Real love’ kreeg niet haar meest secure versie mee, maar de subtiliteit van ‘Rock and sing’ zette ook de meer helende, zachte kant van de band nog eens in de verf. En zo bewees de New Yorkse band dat haar ster feller schittert dan ooit, op haar toppunt van haar kunnen. De rauwe kracht van authenticiteit kan verwoestend uithalen.

In de Ancienne Belgique kan je binnenkort Kelis (09.03), Oh Wonder (11.03) en Charlie Cunningham (13.03) aan het werk zien. Een volledig overzicht en tickets vind je via de website van de zaal.