Het is allemaal erg snel gegaan voor Car Seat Headrest. Een jaartje geleden stonden Will Toledo en de zijnen nog aarzelend voor een halflege Witloofbar, gisteren speelden ze met een meesterlijk debuutalbum op zak een uitverkochte Orangerie plat. En nee, dat was – gelukkig – niet te danken aan een hit à la ‘Yellow’ of ‘Ruby’, wel aan de geur van vers geronnen tienerbloed en -zweet.
TRAAMS als opwarmer voorgeschoteld krijgen is op z’n minst luxueus te noemen. De Britse postpunkers zouden op hun eentje pakweg de Rotonde van de Botanique kunnen vullen, getuige de hoge opkomst vroege vogels in de Orangerie. De donkere sfeer die het trio creëerde door middel van een repetitieve bas en bezwerende drums bracht de zaal al snel in vervoering, de mini catharsissen in de vorm van een inventieve baslijn hoog op de hals of een zanguitspatting die onvermijdelijk deed denken aan Alec Ounsworth van Clap Your Hands Say Yeah maakten het alleen nog maar beter. Naast het magnifieke samenspel verdient de bassist het om extra in de bloemetjes te worden gezet. Zijn lijntjes waren zo origineel en meeslepend waardoor het viersnarige instrument meermaals op de voorgrond trad, terwijl de gitaar het moest stellen met een begeleidende rol. Car Seat Headrest moest wel serieus in vorm zijn om verder te gaan op het elan van hun vooruitgestuurde opwarmers.
Gelukkig gaf gitarist Ethan Ives reeds bij de begintonen van opener ‘Fill in the blank’ aan zich niet te laten doen door de voorgangers. Scheurende gitaren doorkliefden de Orangerie in hyperactieve songs, terwijl Will Toledo – in kostuum – beheerst woorden het publiek in riep. Met de prachtige bridge bereikte een eerste vermoeden van verdoken melancholie ons. ‘Vincent’ was op plaat al geweldig, maar live bleek het des te meer een song waarvan je hoopt dat ze nooit ophoudt. Vanaf de uitgerekte, knap opgebouwde intro overspoelde een golf van enthousiasme ons die alleen nog maar versterkt werd doorheen de even dynamisch als chaotische body van de song. Na zo’n heftig begin kreeg bloedmooie ballad ‘Maud gone’ de zaal volledig stil. De schreeuwerige gitaarsolo’s maakten het vertrek van Maud des te pijnlijker.
We slaakten een zucht van opluchting toen Toledo de begintonen van ‘Drunk drivers/killer whales’ inzette en het niet de recent verschenen – lelijke- nieuwe versie bleek. Want wat een song is dat toch. ‘Teens of denial’ staat bol van de goeie timing en opbouw – kwaliteiten die ‘Drunk drivers’ het best etaleert als beste teen anthem in erg lange tijd. ‘Famous prophets (minds)’ was na ‘Sober to death’ het tweede nummer op de avond afkomstig van het over het hoofd geziene bandcampalbum ‘Twin fantasy’ uit 2013. Tien minuten lang getuigde ook dat nummer van een uitstekend gevoel voor opbouw en dynamiek. Afsluiten gebeurde zogezegd met het overweldigende ‘Destroyed by hippie powers’, maar lang hoefden we niet te wachten op de bis die helaas maar zo lang duurde als het nummer ‘Connect the dots’, met een flard ‘Gloria’ van Them. Mooie keuze, dat sowieso. Het samenspel van speelse en stoere gitaren speelde ons euforisch naar de uitgang.
Van begin tot einde boeiden de nochtans erg afstandelijke Toledo en de zijnen ons met ijzersterke songs die haarfijn en met gevoel gebracht werden. Scheurende gitaren zorgden voor euforie die nu en dan met plezier plaats ruimde voor een streepje melancholie. Nu eens werden we omver geblazen, dan weer staarden we wezenloos voor ons uit, vechtend tegen de krop in de keel. De dynamiek zat goed, zowel in de nummers als in het concert als geheel, waardoor we ons geen seconde verveelden. Als we dan toch een punt van kritiek mogen geven: het concert had nog veel langer mogen duren. Geen enkele song in de setlist was overbodig, en als je dan weet dat kleppers als ‘Something soon’ en ‘The ballad of the costa concordia’ uit de boot vielen besef je pas hoe een prachtige oeuvre de nog jonge Toledo op korte tijd uit zijn mouw heeft geschud. Zijn aantreden in de Botanique is bovendien nu al een kanshebber voor concert van het jaar. Wat gaat dat nog geven in de toekomst?
In de Botanique kan je deze week nog Russian Circles (17.03) en An Pierlé (19.03) aan het werk zien. Een volledig overzicht vind je op de site van de zaal.