Cesar Quinn was een schittering na zonsondergang in Theresia

door Guillaume De Grieve

Cesar Quinn werd aangekondigd als een jazzband met zwakke knieën voor psychedelische postpunk, ofwel het Belgisch antwoord op de jonge Londense jazzscene. Vreemd, wij hoorden vooral een negentienjarige kerel die luistert naar de naam Frederik Daelemans, en op zijn beurt vooral luistert naar King Krule en Radiohead. Hij wil echter in niemands voetsporen lopen en zette zijn eerste stappen in de belpop met een knap, eigenzinnig debuutalbum.

Opal’ kwam in april 2021 uit, een schittering die de hoge verwachtingen van de singles helemaal inloste. Daelemans had zonder problemen een soloproject kunnen zijn. Hij zingt namelijk, speelt gitaar, cello en keys én deed de mixing op zijn album. Toch laat hij zich terecht omringen door een band. Gevormd aan het Gentse conservatorium vulden ook Neil Claes (gitaar), Jacob Hus (bas) en Thibault Goudket (drums) de binnentuin van het voormalig klooster met al dan niet heilzame klanken.

Geologen of spirituele zielen die bijgelovig kristallen verzamelen hadden deze avond een stapje voor, want Cesar Quinn vernoemde al zijn nummers naar edelstenen. Opener ‘Opal’ nodigde ons uit voor een kleurrijke avond. Al leek het wel even wennen voor de vier heren. De gewaagde tempowisselingen op ‘Ruby’, het improvisatiemomentje op ‘Turqoise’ of de out of tune cello op ‘Emerald’ getuigen van een nonchalance die de hele set tekende.

Het strakke ‘Amber’ zette het viertal op het juiste spoor en hiuer viel de cellopartij iets beter op zijn plaats. Het zelfvertrouwen groeide verder op ‘Sphalerite’ en de instrumentele passage die daarop volgde. Met Daelemans op keys viel er toch wat jazz te bespeuren. Als een jeugdige Herbie Hancock wist ook hij gisterenavond van geen stoppen. Afsluiter en headbanger ‘Citrine’ haalde het ruige uit de gewijde grond en stuurde ons vol energie naar huis.

Dat de band nog maar aan hun derde liveshow sinds hun debuut toe was, verklaart de schoonheidsfoutjes en korte set. Hun volwassen manier van aanpakken op hun debuutplaat is hoe dan ook een applaus waard. Terwijl de meeste bands pas na honderden shows iets op plaat durven zetten, volgt Cesar Quinn net de omgekeerde weg. Dus geef ze speelkansen, haal ze uit hun repetitiekot en ga hen vooral live zien.

Cesar Quinn is binnenkort te zien op 22.10 in Muziekclub N9 als onderdeel van hun deelname aan Sound Track. Daarnaast verzorgen ze op 27.10 het voorprogramma van Nordmann in De Roma.