Clairo heeft een fameus jaar achter de rug. Ze veroverde een plek op Charli XCX’s derde plaat en leverde een debuutplaat af dat meer dan een handvol lovende kritieken verzamelde. Nu toert ze de wereld rond en gisteren hield ze halt in de Botanique in Brussel voor haar eerste Belgische show. Een liefelijk concert van een liefelijke jongedame, zonder dat ze ooit buiten de lijntjes kleurde.
Foto’s door Lucinde Wahlen
Het was wachten geblazen op Clairo. Twee voorprogramma’s moesten het publiek warm krijgen voor de 21-jarige. Echt veel warmte was er bij ons alvast niet te rapen. Dreamer Boy was een flauw afkooksel van de emo teen zeitgeist. Veel autotune, veel wilde gebaren, veel zelfingenomenheid, weinig charisma en nog minder talent. Lauwe popsongs en cliché looks bedoeld om tienerharten te veroveren. Het was ons niet meteen duidelijk waarom Clairo koos voor het voorprogramma dat ze met zich meehad.
Het was duidelijk Clairo haar avond, zij stond in de spotlight. Stipt om half tien begon het publiek te joelen en besteeg ze met een guitige glimlach het podium. Inzetten gebeurde met de opener van ‘Immunity’: ‘Alewife’. Een teder begin, noem het gerust haar handelsmerk. Haar verschijning reflecteert heel mooi haar muziek. Ingetogen met een dosis jeugdigheid, met net voldoende pit om niet naïef te zijn. ‘Alewife’ vloeide over in ‘Impossible’, en dat ging verder naar ‘Softly’. En zo werd een stabiele stroom aan nummers aangehouden. Op zich geen probleem, al betaal je natuurlijk ook om de artiest achter de muziek te zien. Clairo verstopte zich soms te vaak achter haar nummers. We kregen korte tussentekstjes waarin ze Brussel begroette of het volgende nummer aankondigde, maar bij deze schaarse woorden bleef het dan ook vaak.
Niet dat de muziek op zich niet genietbaar was. Het ontbrak echter aan de bijt en punch die op de plaat wel aanwezig is. Op de albumversie van ‘Closer to you’ transformeert haar stem via autotune tot een robotachtige vertolking. Live gebeurde er niks met haar stem, en zo verdeen het nummer in de massa andere nummers.
Het was jammer genoeg niet enkel bij ‘Closer to you’ dat we even de wenkbrauwen fronsten. Ook in ‘North’ zat het een en het ander scheef. Haar muzikanten speelden te luid en Clairo kon er net niet boven. Daardoor viel het nummer wat in het water en bleven we achter met veel muziek en wat gemompel op de achtergrond. Dat gemompel dat op de plaat charmeert, stoorde live. Haar teksten waren moeilijk te verstaan, waardoor een groot deel van haar boodschap ook verdween.
Natuurlijk was niet alles kommer en kwel. Hit ‘Bags’ en ‘Sofia’ werden met een warm gejoel onthaald en ook ‘I wouldn’t ask you’ kwam op de juiste plek binnen. De begintonen van ‘Pretty girl’ zorgden echter voor het luidste kabaal. Haar doorbraaknummer werd woord voor woord meegezongen met de virale webcamvideo die op het doek achter haar geprojecteerd werd. Maar ook het nummer dat ze nét geschreven had en dat ze voor ons zong “omdat ze het wel mooi vond”, was een moment dat de Botanique even heel stil werd.
Clairo heeft een fameus jaar achter de rug. Ze is nog jong en haar live presence heeft nog wat schaafwerk nodig, net als haar zang. Met momenten wist ze oprecht te ontroeren, soms misten haar pijlen hun doel. Wel bezit ze duidelijk een enorm potentieel. Dit is nog maar het begin van een rijzende ster die haar hersenspinsels oprecht in muziek kan gieten.