Complete waanzin met Gestapo Knallmuzik op Katerfestein

door Sigi Willems

Gisteren was het weer zover: hét moment waar elke Leuvense liefhebber van Kempisch-Duitse electronica nu al voor het derde jaar op rij reikhalzend naar uitkijkt. Ondertussen heeft het Katerfestein met Gestapo Knallmuzik de reputatie vergaard van een ganz geile muzikale orgie waar dansen en complete waanzin geruisloos in mekaar overgaan. Die reputatie werd ook dit jaar alle eer aangedaan. Deze editie viel trouwens toevallig (of niet???) samen met de geboortedag van ene Adolf Hitler en dus ook met de internationale stoner-feestdag: driemaal feest dus voor de electronica-liefhebbende neo-nazistische stoners onder ons.

Er was ook een voorprogramma, waarvan de naam alleen al perfect met het concept matchte. The Hipster Jugend, een Leuvens new wave-trio, stond voor de moeilijke opdracht om iedereen mentaal en fysiek voor te bereiden op de Gestapo-gekte. Het was allemaal wat serieuzer dan wat komen zou, maar dankzij hun aanstekelijke melodieën en uitermate dansbare, elektronische ritmes slaagden ze er met verve in om de zaal voor het eerst aan het springen te krijgen. De combinatie van zweverige zanglijnen, frisse, experimentele drumgeluidjes en noisey gitaarlijnen sloeg merkbaar aan bij het publiek, die zo volledig klaar waren gestoomd voor de waanzinnige veldslag die eraan zat te komen.

Dit jaar werd er van de Blauwe Kater uitgeweken naar het Musicafé, wat vooral inzake de binnentemperatuur een goede zaak bleek te zijn. Nu niet denken dat er dit jaar geen bloed, zweet, tranen en andere soorten lichaamssappen van de muur gutsten naderhand: de krankzinnigheid bereikte dit jaar dan ook weer orgastische hoogtes. Al van bij de gebruikelijke 10 minuten-countdown van voor het Gestapo-optreden plakte de toeschouwers op mekaar als een, gigantische, verticale vleeshoop. Het kot was dan ook letterlijk te klein toen de eerste tonen van ‘Kächelwinkel pëeters’ door de boxen galmden en de vleeshoop bewoog zich in golvende bewegingen op en neer.

Vinzent, Yannuk und Stein gingen zoals steeds furieus van start met ook nog ‘Komasaupfen’ en ‘Ich habe nicht mit ein ander gemoald’, de meest studentikoze nummers voor het meest studentikoze publiek. ‘Angela merkel’ was de eerste vertederende love ballad van de avond, tijdens de welke de publiekelijke commotie extreme proporties aannam. Yannuk’s liefde voor de Duitse bondskanselier is dan ook zo groot dat hij in ieder van ons een soort oerinstinct lijkt aan te wakkeren, waardoor je als toehoorder moeilijk anders kan dan compleet uit je dak te gaan. Zodus vielen de eerste slachtoffers.

Vervolgens was het tijd om even op adem te komen en stil te staan bij onze zonden. Met de rituele samenzang van ‘Tot zeven maal zeventig maal’ (maar dan in het Kempisch-Duits) zorgde de band voor een welgekomen intermezzo in de set, om vervolgens weer alle remmen los te gooien met onder andere de legendarische ‘Heppy spaghetti mix’ en ‘Twaletpapier gescheurdt’, de song die handelt over een van die problemen die er écht toedoen in ons leven. Net als het tussendoor gepasseerde ‘Okselveivers’ trouwens, al bleef het zweet op dat moment zelfs al niet eens meer beperkt tot ons eigen lichaam, laat staan tot de onderkant van onze oksels.

Een laatste keer knallen tijdens de reguliere set deed Gestapo met ‘Sabin und Frank’ en nog maar eens viel de waanzin van de toeschouwers niet in te dijken. Voor de bisronde van start ging, liet Vinzent de onstuimige massa nog eens proeven van zijn heerlijke lichaam: we hadden onze kleren nog aan en we kwamen al bijna klaar (cf. Wim Helsen). Afsluiten deden de schavuiten met ‘Wir gehen von grond’ en uiteraard kon ook ‘Schüren mit ein schürpapier’ niet ontbreken, waarna Yannuk, Vinzent en Stein als ware volkshelden werden weggevoerd door de fans.

Zo nam de Gestapo-gekte op Katerfestein ook dit jaar weer gevaarlijke proporties aan. Hun wacko 80’s-beïnvloede knallmuzik is ondertussen een genre op zich en live bewijst het trio keer op keer waarom de fanbase blijft groeien. Misschien een idee om die mannen naar het volgende Eurovisiesongfestival te sturen als een gezamenlijke inzending van België en Duitsland? Het publiek van vanavond moet ook wel mee, dan.