In oktober dropte Dans Dans een derde langspeler getiteld ‘Sand’, waarmee het al een tijdje een clubtour in België en omringende landen doet. Donderdagavond mocht de groep opnieuw aantreden in een van de meest tot de verbeelding sprekende zalen van ons land, de Rotonde in de Botanique. Dat Dans Dans een stevige livereputatie heeft zal nog niet veel mensen ontgaan zijn, en een show in de Rotonde betekende de uitgelezen mogelijkheid om die status te bevestigen.
BRNS-gitarist Dièze mocht de spits afbijten. Tijdens een ietwat aarzelende set bracht de jonge Brusselaar instrumentale songs op gitaar. Sommige nummers klonken erg minimalistisch, soms slechts ondersteund door enkele akkoorden, terwijl Diego Leyder zijn gitaargave op andere momenten met verve kon tonen. Fraaie en meeslepende melodieën deden ondergetekende al watertanden naar de hoofdact van de avond, al kwam het zuivere aspect van Dyiez’ gitaargeluid af en toe net iets te simplistisch over. Dit zijproject miste dus af en toe de nodige diepgang, maar groeipotentieel is er zeker en vast.
Vernieuwers in ons vaderlands muzieklandschap krijgen steeds vaker de aandacht die ze verdienen. Het succes van STUFF. of Raketkanon bewijst die positieve trend. Toch mogen we stellen dat Dans Dans, een experimenteel en innovatief trio, behoorlijk onder de radar blijft. Ondanks die jammerlijke onderwaardering stond de Rotonde om negen uur ’s avonds afgeladen vol, hetgeen aantoont dat Dans Dans een eerder bescheiden maar trouwe fanbase heeft weten op te bouwen.
Met een golvend en dromerig nummer als ‘TV dreams’ kregen de aanwezigen meteen een grootse opener. De levendige en spannende melodieën die Bert Dockx op gitaar weet te creëren zijn in combinatie met de virtuositeit van collega’s Fred ‘Lyenn’ Jacques op bas en drummer Steven Cassiers – naar Belgische normen – van ongeziene klasse. Ook andere nummers op de nieuwe plaat – zoals ‘Feline’, of bijna-klassieker ‘Ancient Aiethopia’ uit debuutplaat ‘I/II’ – weten het midden te houden tussen poëtische psychedelica, zachte melodieën en een uitgestrekt experimenteel geheel. Ook live houdt Dans Dans de touwtjes strak in handen, met een Dockx in topvorm. Zijn gitaarkunst getuigt van pure virtuositeit: ze vertaalt zich in een dosis fuzzy en rauwe gitaargeluiden, die in zo goed als elk nummer terugkeren om voor een prikkelende en avontuurlijke sound te zorgen.
Aan de andere kant is Dans Dans ook onvervalste emotie en expressie. Dat leidt live tot intieme momenten, die volledig passen in de idyllische sfeer van het optreden. Tijdens ‘Close your eyes’ werd het heel stil in de Rotonde, en dat was maar goed ook. Het nummer klinkt soms enigszins gewaagd, maar regisseur Dockx maakte er – onder begeleiding van een van de Betere Belgische Baslijnen van 2016 – een betoverende, grandioze track van. Door songs als ‘Vluchtheuvel’ hield het trio de spanning en schwung in het concert, om af te sluiten met ‘Au hasard’ – een van de absolute meesterwerken van de jazzband. ’t Is een nummer dat het geluid van Dans Dans tekent met zijn onstuimige, uitmuntende en zoete melodie die uitgediept en verbreed wordt tijdens de hele song, om later als een soort van fragment en sluitstuk terug te keren, na een omweg vol experimentele tussenstukken – het bewijs van de groeps subliem meesterschap.
Behalve enkele eerder moeizame maar al bij al hilarische bindteksten viel Dans Dans donderdagavond in de Botanique niets te verwijten. Het trio toonde nog maar eens wat voor expressieve, prachtige en bloedstollende muziek het in huis heeft en hoe het de Rotonde in een magische atmosfeer kon hullen. Wij hopen alleszins dat de band haar cultstatus kan bewaren en kan uitbreiden, en dat hun weergaloze nummers de weg naar steeds meer mensen vinden.