Waar zondagavond bij ons normaal synoniem staat aan luieren in de zetel, gingen we gisteren naar Purity Ring en Empress Of in Trix. Hoe het electro-popavondje beviel lees je hieronder.
Nadat Empress Of op voorhand aangekondigd werd als support act, promoveerde Trix ze later tot co-headliner, waardoor de artieste een volledige set mocht spelen. Dat bleek een wijze beslissing, aangezien heel wat mensen speciaal voor Lorely Rodriguez naar de Antwerpse concertzaal afgezakt waren. Nadat de Hondurees-Amerikaanse haar debuutalbum al ‘Me’ doopte, wist ze ook een optreden, op een positieve manier, helemaal rond zichzelf te laten draaien. Ze had een knopjesman en een drummer bij, maar stal zelf de (low budget) show met een sterke performance. De vocals schenen net zo perfect imperfect als op plaat, en de set kreeg bovendien een extra dansbaar jasje door de live-instrumentatie. Dat pakte over het algemeen goed uit, zeker bij de puntige popliedjes en de langere, sterk opbouwende afsluiter ‘How do you do it’. Dat ze dan bij het uitgesponnen ‘Need myself’ (met extreme ‘Crush’-vibe) misschien de concentratie een tikje deed verslappen, konden we makkelijk vergeven. Met meer middelen en misschien ook een nog iets meer dansbare sound, kan dit uitgroeien tot een buitengewoon sterke liveshow.
Dit voorjaar speelde Purity Ring nog een bijna uitverkocht concert in de Botanique, nu moest het Canadese duo het stellen met een half gevulde Trix Club. Was die lage opkomst niet te verklaren door de snelle terugkeer naar ons land (of de locatie), dan had de ietwat tegenvallende nieuwe worp ‘another eternity’ er vast wel iets mee te maken. Die plaat droop van ambitie, en zelfs van goede ideeën, maar wist schijnbaar en frustrerend genoeg nooit echt de eigen voorzetten binnen te koppen. In het eerste deel van de set meenden we dat Megan en Corin ook beseften dat het publiek zat te wachten op ‘Shrines’-songs en ze daarom tegen een rotvaart doorheen hun debuutalbum gingen. Daarbij moesten we geregeld terugdenken aan dat eerst concert op Belgische bodem in de AB Club, omdat het tweetal ook gisteren een set bracht die uit de kleine ruimte leek te barsten, zoals ook de lichtinstallatie te groot leek voor het podium. Over de visuele kant van het zaakje gesproken: zoals steeds had de band voor een sublieme inkleding gezorgd, met slierten lampjes die als lianen de bühne vulden en lampjes die oplichtten wanneer producer Roddick ze met een drumstok beroerde.
Господи, как же круто Best from Canada Megan James and Corin Roddick from Purity ring in Antwerp #Belgium #antwerp #antwerpen #trix #muziekcentrumtrix #purityring #canada #anothereternity #shrines Een foto die is geplaatst door Pavel Ponkrashov (@pon.paul) op
Ondanks dat het geluid in die eerste helft dus super goed was, leek het duo niet meteen veel meerwaarde aan het materiaal te kunnen geven. We hoorden de uitgekiemde liedjes prettig spelen met horrorelementen en vederlichte bestanddelen, maar op een subtiele variaties in opbouw na sloegen ze er niet in dat tikkeltje extra te geven. Je kent het transcendente waar je steeds naar op zoek gaat bij optredens? Wel, dat ontbrak nog net. In de tweede helft kregen we dan gek genoeg ineens een karrenvracht aan nieuwe nummers en, nóg verbazingwekkender, plots was er ook die overrompelende sound. Waar bijvoorbeeld de productie bij ‘begin again’ op plaat nog vrij braafjes invalt, kwam ze dankzij een broeierige, geslaagd megalomane instrumentatie extreem hard binnen in Trix. De songs van ‘another eternity’ leken steeds opnieuw een claustrofobische geluidsstorm op poten te zetten, wat op het podium metaforisch in beeld gebracht werd door de windmachine van James en de flitsende lichtshow. Net zoals bijvoorbeeld bij Hudson Mohawke zijn passage op Pukkelpop, was het plezierig op kopje onder te gaan in de dikke, dubbelgesmeerde en hier ook best enge lagen klank en bleek het dan niet zo erg als een catchy of dansbaar aspect dan miste. En bovendien werd het enige terughoudende liedje ‘stillness in woe’ dan opgesmukt met extra fancy lampjes, zodat de show niet helemaal stilviel en de zinderende opmars extra hard uithaalde tijdens een slotoffensief.
Purity Ring verraste zo met een optreden dat eerst de geest achter creepy pop-plaat ‘Shrines’ opnieuw deed rondwaren en vervolgens een versnelling hoger schakelde met adembenemend aanzwellende geluiden, die het duo haar laatste album in een heel nieuwe dag– nachtlicht stelden. Beste post-halloweenfeesje ever!