Different Class 2017: leuk, niet hoogstaand

door Pieter D'Hooghe

Different Class is het kleine festival dat het alternatieve magazine Subbacultcha! al enige jaren op poten zet in Gent. Hoewel het vroeger bekend stond als ‘Wastelands’ is er naast de naam niet veel aan de formule veranderd: leden kunnen helemaal gratis een hele avond van cutting edge groepen genieten, geselecteerd door de redactie. Dit jaar lag de focus duidelijk op all things hiphop, al was het net Marching Church, een gitaargroep, die de hoogste ogen wierp.

Marching Church wilden we voor geen geld van de wereld missen want hoewel ze ons live al meer teleur dan tevreden stelden, blijven we de tweede band van Elias ‘Iceage’ Rønnenfeld ongelooflijk cool vinden. De aanhouder wint want deze keer haalde de Deense groep ongemeen hard en vooral – voor hun doen – immens strak uit. De chaotische nummers klonken gecontroleerd en Elias was net genoeg boven zijn theewater waardoor zijn melancholische dronkemansgezang perfect uit kwam. Het is al veel gezegd maar deze kerel heeft een stem (en attitude) die hem naast groten als Nick Cave en Leonard Cohen plaatst. Zijn platen tonen zijn talent – en vooral potentieel – als songwriter maar in Gent bewees hij ook dat, als hij zich wat kan inhouden op vlak van genotsmiddelen, hij een uitmuntende performer is. Meer van deze Elias, Marching Church en Iceage, aub!

Buiten de venue knalden de dj’s trap en hiphop door de speakers en ook binnen ging het die richting op. First off: Gaika, een Britse underground artiest die dancehall, r’n’b, grime en hiphop mixt tot een diepgaand muzikaal geheel. Hij werkte eerder al samen met Mykki Blanco en dat hoorden we wel, al klonk Gaika dan eerder als een Drake-versie van zijn partner in crime. Veilige zet die duidelijk aan sloeg maar mij net iets minder kon overtuigen. Geef me dan toch maar de hardere aanpak van SMIB, een Nederlands hiphopcollectief waar vooral Ray Fuego de plak zwaait. De Amsterdammer blies me met zijn semi-onverstaanbare maar bikkelharde hiphop compleet weg. Zijn mede-mc’s haalden duidelijk energie uit zijn performance om zelf ook te showen wat ze in hun mars hadden, terwijl de dj-producer loodzware beats bleef smijten. Het gaat goed met hiphop in Brussel maar kijk, zo’n crew als SMIB bewijst dat er in de Nederhop ook meer gaande is dan Kraantje Pappie en Boef.

Het feestje van buiten werd daarna naar binnen verplaatst onder leiding van de Supafly Collective, een all-female hiphop collective dat met een stomende dj-set iedereen nog een laatste keer deed dansen. Soms heeft een mens niet meer nodig dan wat goede schijven, een kamer vol rook en wat likeminded people om zich kapot te amuseren. Dat is exact wat Subbacultcha! zijn lezers een hele avond aanbood op Different Class. Muzikaal was het dit jaar een iets minder spannende editie maar we keerden toch als tevreden – en moegedanste – mensen naar huis. Op naar volgend jaar!