Douglas Firs zorgt voor een warme avond in de Ancienne Belgique

door Quinten Jacobs

Douglas Firs speelde in AB Box zijn grootste headline-show ooit. Na derde album ‘Hinges of luck‘ en een concerttour doorheen Vlaanderen en Nederland, werkte de band rond Gertjan Van Hellemont toe naar een apotheose in de Ancienne Belgique. Als voorprogramma was Pitou meegekomen, een Nederlandse singer-songwriter die heel wat meer eigenheid heeft dan die term doet vermoeden.

Pitou was enkel gewapend met haar gitaar, maar maakte indruk door onconventionele akkoorden, eigenzinnige akkoordenprogressies en vooral een heel fraaie (kop)stem. Wanneer ze voor het eerst haar ogen opendeed na afloop van een nummer en merkte hoe groot de zaal eigenlijk was waar ze voor stond, kon ze alleen maar ”Dankjewel, en sorry dat ik daarnet ‘Douglas Firs’ verkeerd uitsprak” stamelen. Met daarenboven nog interessante teksten was Pitou een heel fijne ontdekking.

Openen deed Gertjan Van Hellemont solo met oudje ‘I will let you down’, dat het zo moest stellen zonder de lap steel van op de opname, maar wel onmiddellijk de toon zette voor de sfeer van de avond: warm, gezellig en oprecht. Het eerste deel van de set had Douglas Firs voorbehouden voor de iets stevigere nummers met onder andere een bridge vol reverb in ‘Hannah’, opstijgende synths in ’45 days’ en een speels, maar lichtelijk afgerammeld hitje ‘Caroline’. ”Dat was het voor de vrolijke liedjes vanavond”, grijnsde Van Hellemont net voor een volledig herwerkt ‘Shimmer and glow’.

Met een geslaagde cover van ‘Motel blues’ van Loudon Wainwright nam Douglas Firs vervolgens wat gas terug, maar het was pas toen keyboardspeler Sem Van Hellemont, bassist Simon Casier en Van Hellemont uitpakten met een driestemmige samenzang in ‘The waiting around’ dat de AB werd overspoeld door warmte en troost. Niet van het melige, wel van het authentieke soort. Nadien werd de warme ontvangst die de band sowieso al had gekregen, nog eens verdrievoudigd. Met een alweer sterk ‘Undercover lovers’ scoorde de groep ook aardig wat punten.

Jammer was dat Douglas Firs nooit echt uit de band sprong, al zijn nummers binnen de vier minuten hield en de teugels nooit echt durfde loslaten. Zo bleef het allemaal net iets te braaf (en ‘te’ gezellig?) om een overweldigende indruk na te laten. Desalniettemin was ‘Pretty legs and things to do’ even later een ontroerende afsluiter van een show waarin Douglas Firs voor een warme avond met veel spelplezier, melancholie en goede wil zorgde. Laat die vierde plaat maar komen!

Binnenkort kan je in de AB onder meer nog Novastar, Razorlight en Odetta Hartman aan het werk zien. Een volledig overzicht vind je hier.