Dour zit er alweer op. Lees hieronder nog een laatste keer de verslagen van onze mannen op de wei, Thomas en Daan.
De laatste dag van Dour trapten we met een knal af. Waar normaal gezien de zachtere indie geprogrammeerd staat in La Petite Maison, mocht het drietal van Ho99o9 (spreek uit: horror) de wei wakkerschudden. Hun mix van punk en hiphop maakte al veel furore in de muziekwereld, en live bleken ze even verschroeiend te zijn. Ongenadig gaf de drummer het tempo aan, waarover de andere twee leden rapten en schreeuwden. De teksten waren niet altijd even verstaanbaar, maar op zich maakte dat niet zo heel veel uit, omdat vooral het gevoel dat in de zang zat het belangrijkste was. Enig minpuntje: de muziek en bijhorende moshpits zouden beter tot hun recht gekomen zijn in een kleine donkere tent zoals Le Labo. (Daan)
Oorspronkelijk stond Together Pangea niet op het programma, dankzij een annulering werd de garagerockband alsnog opgetrommeld. Met z’n rechttoe-rechtaanrock paste de groep wel perfect in de line-up van de Cannibal Stage op zondag naast onder meer Double Veterans en Slaves. De Amerikanen hebben niet meteen het soort inventieve muziek dat uit z’n genre kan breken, maar zijn uiteindelijk zeker wel een fijne band om een middag van Dour op te fleuren. Het was dan ook verrassend om te zien hoe het publiek eerder apathisch reageerde op de aanstekelijke, lichtjes emo-getinte riedels van het gezelschap; wij lieten ons niet doen door de hitte en headbangden er lustig op los. (Thomas)
Erna trokken wij naar de onrechtstreekse oorzaak van onze kennismaking met electro chaabi. Islam Chipsy ging “viraal” met een filmpje waarop hij als een razende op een keyboard stond te slaan. Ondertussen is veel veranderd. In Le Labo stond een professionele productie, met twee drummers, en de man zelf in het midden. Het opzwepende karakter van de performance was achterwege gebleven, dat van de muziek gelukkig niet. De zoemende klanken van het keyboard kregen door de drums een stevige ruggengraat. Een uurtje waanden we ons op een Egyptisch straatfeest. (Daan)
In La Petite Maison Dans La Prairie stond Nosaj Thing nogal vreemd geprogrammeerd om half acht met z’n moody electronica. Hij had immers even goed een nachtelijke dj-set kunnen spelen, zeker omdat z’n sound ook beter tot z’n recht komt in de duisternis. Op Dour bracht de Amerikaanse producer een liveset die nogal weinig meerwaarde bood voor de toeschouwers: we zagen geen visuals of extra instrumenten, gewoon Chung Kin Hei die aan wat knopjes stond te draaien. Dat zorgde ervoor dat de set nooit ergens speciaal interessant werd, hoewel de muziek van de artiest er natuurlijk wel mocht zijn. We schuifelden lekker heen en weeg, pinkten bijna een traantje weg en voelden de zondagse duysternis dichterbij komen. (Thomas)
Yung Lean slaagt er al heel lang in om de hiphopwereld te polariseren, maar uit een recente Fader-cover story blijkt dat er meer achter de Zweed zit dan vaak gedacht wordt. Samen met Bladee, die aanwezig was als hypeman, mocht Yung Lean de Boombox voor zich proberen winnen. Er werd voornamelijk geput uit ‘Warlord’, maar ook oude klassiekers zoals ‘Hurt’ ontbraken niet. Hoewel de rapper de hits heeft om een publiek op te hitsen, werd er eerder lauw gereageerd aan beide kanten, waardoor ons af en toe een gevoel van teleurstelling bekroop. De show kon slechter gegaan zijn, maar ook veel beter. (Daan)
Elke dag verdiepte de line-up van Le Labo en de Cubanisto Dancing zich in bepaalde niche-genres. Op zondag kwam wereldmuziek aan de beurt, met shows van onder meer Mbongwana Star en Konono N°1. Die laatste band deed de temperatuur in het sowieso al hete laboratorium stijgen met stomende jams die zonder pauzes werden aangevoerd. Hoewel de repetitiviteit wel eens dreigde om te slaan in verveling en het geluid bovendien op het podium bleef hangen, waren we toch van begin tot eind mee te shaken op de hypnotiserende groove. (Thomas)
Over hypnotiserende grooves gesproken, zondag stonden ook Suuns en Factory Floor op de affiche. Die eerste band deed nogal vroeg op de dag precies wat je er stilaan van mag verwachten: een vlekkeloze show afleveren op het scherpst van de snee. De tweede bezwoer La Petite Maison Dans La Prairie dan weer met claustrofobische electronica die met invloeden uit techno, acid en krautrock het beperkte publiek flink onder de knie kreeg. Bovendien was de set zo opgebouwd dat de mood steeds extatischer werd naarmate het einde naderde. (Thomas)
De allerlaatste act die wij te zien kregen op Dour was DJ Paypal. De footworkproducer die gelieerd is aan de Teklifecrew en zijn laatste ep op Brainfeeder uitbracht, laat al geruime tijd een frisse wind door het genre waaien. Op Dour werden we getrakteerd op een eerder toegankelijke set, met remixes van onder meer Kanyes ‘All day’, ‘On sight’ en Desiigner. Die herkenningspunten werden doorspekt met recent eigen werk en een grote selectie uit de Teklifediscografie. De Boombox was niet zo hard gevuld, waardoor iedereen de ruimte had om los te gaan op de razendsnelle beats. (Daan)