Vrijdag bracht Dua Lipa haar ‘Hotter than hell’-tour naar de Ancienne Belgique. De show had alvast z’n naam niet gestolen: de Londense met Kosovaarse roots is in ons land immens populair dankzij het ontplofte ‘Be the one’. Door dat succes stond de artieste eerder dit jaar al in een overvolle Dance Hall op Pukkelpop en dat werd niet bepaald het meest geslaagde optreden van het festival. In een kleinere zaal, met beter geluid en minder gelegenheidsbezoekers, kon Lipa zich gisteren alsnog bewijzen en die kans greep ze ook met beide handen.
Het parcours dat de 23-jarige zangeres aflegde, is inmiddels bekend: ze kwam niet langs de grote deur binnen, maar wel via het achterpoortje van de hippe blogs. Eerst waren er een paar lichtjes alternatieve singles en daarmee schopte ze het tot op de longlist van de Sound of 2016, een beetje onverwacht werd ‘Be the one’ vroeger dan gepland de grote hit en dan moest de echte bocht richting bangers nog komen met ‘Hotter than hell’. Eerst de harten van de hardcore popliefhebbers veroveren alvorens dan de stap naar de grote massa te zetten: bekende techniek die vaak ook uiteindelijk het kaf van het koren scheidt. Alleen de echte toppers kunnen een stapje hoger zetten.
Hoewel Dua dat stapje momenteel wel bijna helemaal gezet heeft, begeeft ze zich nog steeds in een soort niemandsland. Live merkte je dat heel hard: de Britse had nog geen grootse productie zoals je dat van popsterren verwacht, hield het op alle vlakken vrij sober waardoor ze ook nooit hoefde te playbacken en speelde ook gewoon nog met een echte band, die hier en daar z’n stempel mocht drukken. Bijvoorbeeld in ‘Last dance’ en ‘New love’, die wat uitgebeender klonken dan op plaat. Toch viel het wel op dat die instrumentatie steeds meer binnen de lijntjes moet kleuren. Niet dat we dat zo erg vinden, op Pukkelpop klonk het immers niet flitsend genoeg, te intiem voor de grote tent. Dat euvel werd in de AB verholpen en waar de electro-pop niet wist te spetteren, deed Lipa een extra effort.
Qua sound en uitstraling werd het nog niet helemaal duidelijk waar de muzikante naartoe wil. Het was moeilijk om echt specifieke kenmerken van haar geluid of narratief te vinden – het meest van al toonde ze zich als femme fatale – maar voorlopig stoorde dat niet echt. Dua had immers de HITS. Opvallend was wel dat niet ‘Hotter than hell’ als het allesbepalende nummer klonk, maar dat ‘Blow your mind (blah)’ meer als een voorbeeld voor de rest van de liedjes functioneerde: iets organischere, minder opgepompte electro-pop met hier en daar een funky groove zwaaide de plak. Waar die op Pukkelpop nogal futloos gebracht werd, barstte de zangeres in Brussel van de energie. Op een simpele manier wist ze – op twee matige ballads na – met overtuigende vocals en heel veel goesting nummers steeds dat extraatje te geven, ook diegene waar het publiek nog niet vertrouwd mee was.
Waar Lipa zich op Pukkelpop nog enigszins redde met haar radiosingles, voelden die nu aan als geaccentueerde climaxen in een stomend uurtje. ‘Blow your mind (blah)’ deed de hele zaal krijsen met dansers die uit de eerste rij werden gekozen en kreeg een speelse, opzwepende uitvoering. Voor ‘Be the one’ daalde de diva neer van het podium om ronddartelend haar doorbraaksong een euforische liveversie te geven, terwijl ‘Hotter than hell’ aan het einde lekker mocht swingen van de band. Zo kreeg een veelbelovende set een mooi einde: we zagen namelijk een zangeres die goed op weg is om haar poppotentieel helemaal waar te maken.
In de AB kan je binnenkort onder meer nog Shura, Schoolboy Q en Kara-Lis Coverdale zien. Check de website van de AB voor meer info en tickets.
Foto van Dua Lipa op Pukkelpop door Guillaume Decock.