Een feestje vol wereldbeats met tUnE-yArDs in de Botanique

door Sigi Willems

tUnE-yArDs  is zo’n band die gemaakt lijkt om te gedijen in het groene decor van de Botanique. Merrill Garbus en kompanen brengen een mix van worldbeat, indie en art pop waar de doorsnee Botanique-ganger ongetwijfeld spontaan van aan het glimlachen slaat. Recentste album ‘I can feel you creep into my private life’ handelt ondanks de licht verteerbare, fonkelende beats over zware thema’s als gender, ras en doemsdag-voorspellingen over het milieu. De band ziet zichzelf als activisten, een soort revolutionaire booty-shakers die de mensen willen samenbrengen. Wel, surprise surprise, in de Botanique zette tUnE-yArDs woorden om in daden.

tUnE-yArDs

Een bericht dat is gedeeld door @ hystericthumb op

Het voorprogramma was voor een andere straffe madam weggelegd: Lucrecia Dalt, een mysterieuze, goedaardige heks die welig tiert in gitzwarte beats en transcendente noise. Ze zat daar alleen achter haar tafeltje gevuld met dure gear en allerhande kabeltjes, voor een halflege zaal waarvan nog eens de helft het te druk had met het bespreken van de buitentemperatuur en daarbij horende weekendplannen om zich te laten onderdompelen door de donkere muziekgolven. Dat was jammer, want de soundscapes met hypnotiserende lyrics die Lucrecia uit haar synths en andere parafernalia toverde, kroop via onze keel en poriën diep ons lichaam binnen, en voor het eerst sinds het kijken van de serie ‘Avatar’ op Nickelodeon voelden we onze chakra’s weer opengaan.

De wereldverbeteraars van tUnE-yArDs brachten er vervolgens wat meer schwung in. De band opende met het epische ‘Home’, waarin Merrill al meteen aan het loopen sloeg met haar betoverende, sprookjesachtige stemgeluid en de beats ons van het ene wereldwonder naar het andere vervoerde. Merrill heeft tientallen effecten, loop-pedals en drumpads voor zich staan, waarmee ze constant in de weer is, terwijl ze tegelijkertijd in verschillende micro’s ongelofelijk uithaalt met haar stem: je kan er alleen maar met open mond naar staren.

De band bracht voornamelijk nummers van het nieuwste album, samen met enkele toppers vanop ‘W h o k i l l’ en uiteraard hit ‘Water fountain’. Het was voornamelijk een uptempo set en het moet gezegd: deze meer dansbare nummers komen live nog beter tot hun recht dan op album, onder meer door het spelplezier dat de drie muzikanten voor de dag brengen. In het midden van de set was er ook tijd voor het rustige ‘Powa’, met het melancholisch ukulele-getokkel: zodoende konden we tussen alle beats door ook even op adem komen.

Wat ons ook herhaaldelijk met verbazing sloeg, waren de simpele, maar geniale baslijnen van Nate Brenner. Subtiel voegt hij hier en daar wat noten toe die elke song naar een hoger niveau weten te tillen. Het enige minpunt dat we konden noteren, was in de bisronde, waar de band aan het jammen sloeg tijdens een te lang gerekte versie van ‘Bizness’. Gelukkig wisten ze dat helemaal goed te maken met het laatste bisnummer ‘Free’, waarin de epische wall of sound ons nog een laatste keer omver blies.

Merrill wist ons bij het eind van de set nog te vertellen dat de Botanique één van haar favoriete venues van over de hele wereld is: we zijn geneigd haar te geloven gezien de oprechtheid waarmee ze gedurende de hele show breed liep te grijnzen. tUnE-yArDs staat naast een expliciete, pacifistische boodschap tot solidariteit ook gewoon garant voor een uiterst creatief muzikaal oeuvre, dat de moderne sound van een Animal Collective combineert met exotische, Afrikaanse beats én daar nog een eigen draai aangeeft. Een echte Botanique-band dus!

In de Botanique kan je binnenkort nog onder andere Part-Time Friends (27.03), The Orielles (04.04) en SUUNS (06.04) aan het werk zien. De volledige agenda vind je op de website van de zaal.