De tweede dag van Faded Weekender kwam traag op gang. Door afzeggingen van Baauer en Danny Seth oogde de affiche wat minder spectaculair, en ook de opkomst was tegenvallend. Desalniettemin werd uiteindelijk toch nog een feestje gebouwd, onder meer bij Lefto en DJ Spinn & DJ Paypal.
Woodie Smalls was de eerste artiest van de avond die wij aan het werk zagen. De rapper uit Sint-Niklaas gooit momenteel hoge ogen met zijn internationaal klinkende boom-bapstijl. Met een vers debuut onder de arm mocht hij in de Club zijn opwachting maken. Terwijl het optreden een traag begin kende, waarin vooral jazzy elementen de hoofdrol opeisten, schakelde de hiphopper al snel een versnelling hoger. Samen met zijn hypeman gebruikte hij het volledige podium om zijn songs te brengen. Helaas bleek Woodie Smalls een slachtoffer van de lage opkomst. Hoewel de songs intrinsiek van een hoog niveau waren, konden ze het publiek niet opzwepen.
In de Main Hall was Heems ondertussen al aan zijn set begonnen. De rapper, vooral bekend van Das Racist, kwam nu solo concerteren, al is dat een groot woord voor het tragikomisch tafereel waar wij getuige van waren. Slechts een vijftiental bezoekers waren naar de grote zaal afgezakt, waardoor van sfeer absoluut geen sprake was. De artiest zag dat zelf ook in, en deed daarom maar waar hij zin in had. Vooraleer er na een kwartier de brui aan te geven, zette hij verschillende beats op waarover hij dan zong of rapte. Tussendoor besloot hij de hele situatie aan elkaar te praten met enkele geslaagde grappen vol zelfspot.
Jameszoo speelde daarna een paar meter verder bij de toog aan de andere kant van de Club. In de dj-set van de Nederlandse producer passeerden verschillende stijlen en genres de revue. Er werd moeiteloos geswitcht tussen wonky hiphop, grime, Sophie-achtige toestanden en zelfs wat dubstep. Zo kon voor het eerst op de avond voorzichtig gedanst worden.
Little Simz keerde na een geslaagd concert op Pukkelpop terug naar ons land. Als enige vrouw van de dag stond ze meer dan haar mannetje. Met een beheerste, maar daardoor net extra snedige flow had ze meteen de aandacht van de Club. Eerst hield ze het nog bij minimalistische hiphop met enkele elektronische invloeden, daarna durfde ze al wel eens te flirten met grime. Little Simz was de eerste die erin slaagde om het publiek te betrekken in haar show.
Ondergetekende wist vooraf niet wat hij moest verwachten van Flako. Waar ‘Natureboy’ ambient met beats kon vermengen, werden die beats op ‘Kuku’-ep samengebald tot tien dansbare minuten. Live bouwde de Chileen zijn set heel rustig op, met veel aandacht voor sfeerzetting. Om de zoveel tijd zweepte een hoger tempo de set op, om vervolgens weer terug te keren naar die ijlere muziek. Naarmate het optreden vorderde moesten we minder lang wachten om meer extatisch werk te horen, en kwamen ook de artiest z’n Zuid-Amerikaanse roots naar boven. Een vergelijking met Nicolas Jaar bleek zo mogelijk; waar NJ vertrekt vanuit house, gebruikte Flako hiphop als fundament.
Na gesmaakte optredens van Rejjie Snow in de Trix en op Dour, wisten wij ongeveer al wat de Ier in petto had. Ondertussen werd de setlist schijnbaar nog meer op punt gesteld. Het grootste deel van de ‘Rejovich’-ep joeg de rapper er bij aanvang door, daarna kregen we enkele nieuw nummers op ons bord. Die haalden inspiratie uit het house-genre, wat een verfrissend geluid betekende tegenover zijn normale lounge-hiphop. Met een extra harde ‘Snow (my rap song)’ werd een consistente set sterk afgesloten.
Bij Ekali lag de energie een pak hoger. In een goed gevulde grote zaal draaide de man plaatjes op het kruispunt van trap, grime en future bass. Hij had makkelijk kunnen vervallen in clichématige hitjes, maar vond in de show een geslaagde balans. Onder meer Skepta, Travi$ Scott, The Weeknd en Stormzy werden afgewisseld met minder bekend werk.
Bij Koreless (foto) mochten we onze dansbenen weer even opbergen. De producer wist gelukkig een prachtige en meeslepende sfeer neer te zetten, zonder platgetreden paden te bewandelen. Rustig bouwde hij repetitieve nummers op en ging hij er vervolgens verschillende richtingen mee uit. Wanneer de stroboscopen in overdrive gingen was een vergelijking met vertraagd Evian Christ-materiaal zelfs niet ver weg. Naarmate de set vorderde belandden meer dansbare elementen in de mix en kwamen zowel de ‘Yugen’-ep als de meest recente single ‘TT/Love’ aan bod. Uiteindelijk kon ergens een heel vage hiphopsound ontwaard worden, maar zelfs zonder beats wist de Schot ons volledig omver te blazen.
De overgang naar Lefto‘s set was dan ook behoorlijk bruusk. Zoals verwacht had hij de juiste songs mee om een feestje te starten, al ging de setlist bij aanvang wel erg hard. Net zoals het publiek, dat het podium inpalmde tot de security er genoeg van had, maar daar geen excuus in zag om het rustiger aan te pakken. Na onder meer alom bekende ‘Hotline bling’-sample werd via grime naar LTGL en consorten gegaan. Tussendoor mochten de airhorns in overdrive gaan bij trapmuziek, en werden Run The Jewels en Earl Sweatshirt in de mix gegooid. Uiteindelijk kwam de wereldmuziek-kant van de dj (en een middelvinger naar de angst?) naar boven en werden ook wat Arabische tunes gedraaid.
S-Type had de moeilijke opdracht om op deze eclectische mix verder te gaan, maar kon die taak niet echt volbrengen. Aan de platenkeuze was te horen dat hij uit de LuckyMe-stal kwam, want er was voornamelijk Hudson Mohawke en Rustie te ontwaren. De dreunende bassen konden de overblijvers echter niet overtuigen, waardoor hij weinig furore maakte.
Wie er dan nog stond, had waarschijnlijk met veel spanning uitgekeken naar DJ Paypal & DJ Spinn. De Teklife-producers persten de laatste restjes energie uit onze lijven, en vuurden een mitraillettesalvo aan beats op ons af. Het begin van hun set was ideaal om iedereen mee te krijgen in hun verhaal. Geflipte remixen van onder meer (alweer) Travi$ Scott, Father, Kanye en Kendrick leidden tot een opzwepende sfeer (inclusief polonaise). Naarmate het optreden vorderde werd geopteerd voor minder herkenbaar werk, zonder dat daardoor het tempo verloren ging. Stilstaan was onmogelijk.
Faded leek wat overambitieus door meteen drie zalen te vullen en bovendien kreeg de organisatie te maken met heel wat afzeggingen (Skepta, Baauer, AraabMuzik,…) waardoor de affiche net een tikkeltje minder indruk maakte. Gelukkig werd dankzij de veranderingen in de timetable en het vroeger sluiten van de grote zaal toch nog een feestje gecreëerd in de Club. Volgend jaar graag opnieuw, maar dan misschien iets kleinschaliger.