Foto’s Tina Herbots en Bart Vander Sanden, verslag Bart Somers
Wat de zwaluwen betekenen voor de lente, zijn Les Nuits Botanique voor de festivalzomer. Elk jaar opnieuw presenteert het Brusselse zaalfestival een prachtige staalkaart van wat goed en hip is. Verwacht je de komende weken onder meer aan concerten van een hoop toppers en beloftevolle klasbakken. Valerie June en Balthazar mochten gisteren de aftrap geven in respectievelijk de Rotonde en de Orangerie, beide helemaal uitverkocht. Wij namen een kijkje in de grootste van de twee zalen.
Plek was er nog genoeg toen Alaska Alaska de debatten mocht openen met muziek die steevast de dromerige zijde van de pop opzocht. Eerlijk gezegd kenden we op voorhand geen enkel lied van de zes leden tellende band met de moeilijk te Googelen naam. Na een minder boeiende start steeg het niveau na een minuut of twintig en sprongen de drie laatste songs qua niveau boven de rest uit. Uiteraard merkte je het gebrek aan ervaring, van echte podiumprésence was er veel te weinig sprake. In positieve zin viel de erg goed bij stem zijnde zanger op, die met veel naturel communiceerde met de zaal. Nederlands of Frans, het ging hem allemaal vlot af. De sympathie van de Balthazar-fans won hij door te vertellen dat verschillende bandleden eigenlijk al een kaartje hadden gekocht voor dit optreden alvorens Alaska Alaska zelf werd gevraagd om het voorprogramma te verzorgen.
Met een beetje vertraging mocht Few Bits zijn opwachting maken om de Orangerie helemaal op te warmen voor de hoofdact. Om één of andere reden was deze groep, op hun bekendste lied ‘Shell’ na, eveneens een grote onbekende voor ondergetekende. Nu ja, één of andere reden, als je platenlabel een website als Indiestyle na bijna vijf jaar en een duizendtal cd-recensies nog steeds niet op de promoradar heeft, glip je in een reusachtig aanbod natuurlijk al sneller door de mazen van onze aandacht. Zonde, want de Belgische band toonde met knappe akoestische pop een plaats op de affiche van Les Nuits meer dan waard te zijn. Met muziek die je zou kunnen beschrijven als het vrolijke nichtje van Mazzy Star of het zusje van Isbells zetten Few Bits een overtuigende prestatie neer. We hebben niets dan lof voor een korte, ingetogen en toch krachtige set vol fantasierijke songs die smaken naar meer.
Dat Balthazar in zowat heel Europa zalen van enkele honderden mensen vult is geen toeval. Met ‘Later’ en ‘The Boatman’ tonen de headliners van vanavond al direct hun internationale klasse. Wie albums maakt als ‘Applause’ en ‘Rats’ weet elke gram van zijn of haar talent op een juiste manier te gebruiken. Weinige andere artiesten zijn zo fanatiek bezig met hun geluid dan deze groep, dat hoor je live nog meer dan op plaat. Eerst en vooral is er een razend getalenteerde bassist die veel explicieter dan de meeste van zijn collega’s een stempel weet te drukken op het totaalgeluid en wat ons betreft wel de MIA voor beste muzikant mag krijgen. Daarnaast heb je een band die telkens opnieuw op de juiste wijze subtiele details opzoekt om zelf het verschil te maken tussen henzelf en het gros van de andere acts. Met een knap drumintermezzo hier, een nauwkeurig uitgelicht gitaarakkoord daar, en menigmaal een welgemikte seconde van stilte krijg je artpop die speels genoeg is om niet belegen of pretentieus over te komen.
Hoogtepunten zoeken is moeilijk in een show die op elk moment knap in elkaar zat. Uiteraard konden ‘Fifteen Floors’ en ‘Do Not Claim Them Anymore’ achterin de reguliere set op net iets meer herkenning rekenen dan de rest. De combi ‘Intro’ en ‘Blood Like WIne’ zorgde als einde van de bis ook voor een goed meegezongen hoogtepunt. Echt ontploffen deed de nochtans voortdurend enthousiaste Orangerie nooit. Communicatie met de zaal is een van de weinige vlakken waarop Balthazar nog sterk kan verbeteren. Zonder campagne te willen voeren voor deze of gene partij snappen we hoegenaamd niet dat de groep een voor meer dan de helft met Vlamingen gevulde zaal uitsluitend in het Frans toesprak. Al draait het uiteraard vooral om de muziek en daar moeten we, net als de andere keren dat we de nog steeds jonge Belgen live zagen, opnieuw een grote doos met superlatieven voor uit de kast halen.
Les Nuits programmeren de komende dagen onder meer Cold War Kids (04.05), Dan Deacon (06.05) en Chvrches (10.05). Klik hier voor tickets, de volledige kalender en verdere info.