Foto's en verslag Fanfarlo, Isbells, Dan San en Philco Fiction in Botanique op 15 mei

door Bart Vander Sanden
Fanfarlo
Fanfarlo
Fanfarlo
Fanfarlo
Fanfarlo
Fanfarlo
Fanfarlo
Fanfarlo
Isbells
Isbells
Dan San
Dan San
Dan San
Dan San
Philco Fiction
Philco Fiction
Philco Fiction
Philco Fiction

Foto’s Bart Vander Sanden, verslag Tom Peeters

Fleet Foxes, Bon Iver, Arcade Fire en Beirut zenden hun zonen uit. Dat leverde op Les Nuits Botanique een gezellige familiereünie op.

Neem nu Dan San, sympathieke landgenoten van de andere kant van de taalgrens. Het zestal heeft duidelijk naar Fleet Foxes en Grizzly Bear geluisterd en maakt luchtige folkpop met mooie samenzang waar je sneller goedgezind van wordt dan van een doorpriemende zonnestraal op een depressief druilerige meidag. De Luikenaren zoeken nog wat naar een eigen smoelwerk, maar wat ze in de Chapiteau laten zien en horen, belooft veel goeds.

Isbells heeft met een tweede plaat het etiket van Vlaamse Bon Iver kunnen afschudden. Ook live moeten we de band niet in een genrevakje frommelen. Het gevolg van Gaëtan Vandewoude wisselt melancholische momenten af met nummers waarin ze speelsere percussie op het publiek loslaten. Schone muziek, daar niet van, maar we kennen mensen die hun belastingsbrief met meer enthousiasme invullen.

Een bezield feest krijgen we wel bij Fanfarlo. Gedurende het hele optreden hangt er een circussfeertje in de lucht, alsof er elk moment een kreupele Romazigeneurbomma met een afgerichte olifant de zaal zou kunnen binnenwandelen. Af en toe klinkt de groep wat rommelig, maar dat is in dit geval haast een compliment. Tussen openingsnummer ‘Replicate’ en de waanzinnige setafsluiter ‘Harold T. Wilkins, or How to Wait for a Very Long Time’ trekken ze de perfecte soundtrack op voor een uitzinnig balkanhuwelijk, waar de rakia en de palinka in rijkelijke hoeveelheden vloeit en de benen stevig van training voorzien worden.

Vaak zijn de synthesizers die het voortouw nemen door pakweg een orgelriedeltje op ons af te vuren, maar op zijn best is Fanfarlo wanneer trompet en saxofoon mogen meespelen. Hoe de trompettist ‘Comets’ kleurt, waarna de Zweedse frontman Simon Balthazar een saxofooninterludium inzet om de overgang naar ‘Deconstruction’ te bewerkstelligen: onweerstaanbaar! Een ander hoogtepunt is ‘I’m A Pilot’, in een versie die door de band naar eigen zeggen geweld aangedaan wordt.

Omstreeks half twaalf breekt Fanfarlo na een wijnpauze, euhm, het kot helemaal af met onze persoonlijke favoriet ‘The Walls Are Coming Down’, al snellen wij op dat moment al door een uitgeregende hoerenbuurt op weg naar onze trein.

Les Nuits zetten de komende dagen onder meer Baxter Dury (17.05), Citizens! (19.05) en Electric Guest (20.05) op de affiche. Klik hier voor tickets, de volledige kalender en verdere info.