Foto’s Bart Vander Sanden, verslag Thomas Konings
Eerder dit jaar werden wij van onze sokken geblazen door het debuutalbum ‘Shrines’ van Purity Ring. Alle hippe genres (post-dubstep, witch house, dream pop) werden in een pot gegooid, om er dan een heerlijk brouwsel van te maken. Gisteren stond het Canadese duo in de uitverkochte Club van de Ancienne Belgique.
De toekomstmuziek van Doldrums mocht openen. De man achter het project, Arick Woodhead, heeft een fantasierijk verhaaltje uitgedacht waar zijn muziek en teksten door beïnvloed worden. Het gaat als volgt: dokters behandelen trauma patiënten met een nieuw geneesmiddel. Dat medicament blijkt een negatieve bijwerking te hebben. Alle patiënten komen namelijk in een gemeenschappelijke dystopische droomwereld terecht waar wilde en donkere lusten naar boven komen. Een leger komt in opstand en zo ontstaan er gevechten in zowel de realiteit als de droomwereld.
Prettig gestoord, als je het ons vraagt en zo klinkt ook zijn muziek. Het is lovenswaardig dat Woodhead er voor kiest om op te treden als een echte band, in plaats van alleen achter een computer te staan. De set werd een lange trip met bliepjes hier en daar, tribal pop en bassen die insloegen als bommen. Wij waren helemaal mee met deze unieke artiest. Hoogtepunt was de extatische, net uitgebrachte single ‘She is the Wave’, halverwege het optreden. Van deze man gaan we vermoedelijk nog veel horen. In februari volgend jaar komt zijn debuutplaat uit, gemaakt op de laptop van Grimes.
Purity Ring begon aan het optreden met het geweldige ‘Belispeak’, dat live een ferme opener bleek te zijn, die je meteen het Purity Ring universum insleurt. We werden overdonderd door het prachtige spel met licht. Boven het podium hingen als het ware eieren, waarvan opeens bleek dat ze in alle mogelijke kleuren licht konden geven. Zangeres Megan James belichtte zichzelf met een gloeilamp en het creatieve brein achter de groep, Corin Roddick, had lampjes op zijn toestel staan, die hij aan en uit kon slaan en waarmee hij geluid kon produceren. Toestel zeggen we, want het is een zelf gemaakt instrument; iets tussen een synthesizer en een drumstel in. Op het podium stond ook een grote trommel die oplichtte wanneer James er op sloeg. Niet alleen onze oren, maar ook onze ogen werden verwend.
Wat de muziek van Purity Ring aantrekkelijk maakt, is het contrast tussen het schattige en het mysterieuze. Ook live bleek dit contrast stand te houden, al moeten we er bij vertellen dat dit misschien komt omdat de nummers live bijna exact hetzelfde klinken als op plaat. Af en toe eens wat meer echo, een extra snufje of iets minder glad gezongen, dat wel. Roddick werkte zich zichtbaar uit de naad om alle geluiden uit zijn instrument te krijgen.
Het lukte de groep in elk geval wel om ons mee te sleuren naar een andere ijle wereld. We werden verwend met songs die stuk voor stuk even intens waren. Moeilijk om hoogtepunten aan te duiden tussen alle pareltjes, maar wat ons betreft kwamen we nog nooit beter in de mysterieuze sfeer van ‘Saltkin’ en ‘Cartographist’. Puur genot. Bijna alle nummers van ‘Shrines’ werden gespeeld, en dat was natuurlijk ook nodig om de tijd te vullen. Na ongeveer drie kwartier kwam er een einde aan het concert en gingen James en Roddick stilletjes weg. Het publiek liet, minder stil, duidelijk verstaan dat ze het concert wel gesmaakt hadden.
Blij vertrokken we weer uit Brussel, want de hoge verwachtingen die we hadden van Purity Ring bleken terecht. Het concert was een totaalervaring, waardoor je eventjes van deze wereld was.
De AB programmeert binnenkort onder meer The Human League (21.11), Why? + Deerhoof + DIIV + BRNS + Clinic (01.12) en Vive La Fête (18.01). Klik hier voor tickets, de volledige kalender en verdere info.