Foto’s Bart Vander Sanden, verslag Bart Somers
Een normaal concert van Dan Deacon? Je tuinkabouter zal nog eerder een kikker kussen. Net daarom keken we al een tijdje uit naar de passage van de doldwaze Amerikaan in de Rotonde tijdens Les Nuits Botanique. Als bonus kregen we een knap optreden van een bijna even gekke support act.
Peter Kernel is de naam, een trio dat noisy postpunk brengt die fans van Sonic Youth zeker moet kunnen behagen. Vanaf seconde één wisten de Zwitsers een vlot contact met de zaal te onderhouden, met humor als centrale thema. Als de bassiste de zanger uitlacht met zijn Frans, vertelt deze rustig verder want, vrij vertaald: “We moeten veertig minuten spelen en hebben maar dertig minuten muziek. Ik ga dus tien minuten Frans spreken. _Quelqu’un a déjà des questions?”. Of wanneer de frontman naar het einde toe zijn gitaar aan iemand uit het publiek geeft en die persoon na een minuut aanmaant op het podium te klimmen om er dan losjes op te gaan liggen. Liever hij dan wij. De jongens van BRNS vertrouwden ons voor het optreden van Peter Kernel toe dat we dit zeker niet mochten missen. ‘t Zijn kenners.
Een geslaagd voorprogramma is altijd een mooie bonus, al keek iedereen uiteraard vooral uit naar Dan Deacon. Dat het verrassingseffect voor veel fans na enkele jaren verdwenen is mag de pret niet drukken. Enerzijds heb je altijd mensen die de energieke zanger voor het eerst zien, anderzijds blijft het enthousiasme dat het podium in vuur en vlam zet afstralen op de zaal. Gekke spelletjes zoals aftellen van tien naar één in een taal die je zelf kiest maar niet goed spreekt, en het cijfer zeven twee keer vermelden zijn schering en inslag.
Waar Deacon vroeger steevast tussen het publiek plaatsnam, staat hij nu de meute te dirigeren van op het podium, in het gezelschap van een toetsenman en maar liefst twee drummers. Elke opdracht gaat gepaard met een aantal duidelijk opgesomde regels, waarvan de belangrijkste steeds is: no cowards. Iedereen moet mee. Geforceerd? Misschien, al lijkt het ons ook de enige manier om tweehonderd brave Belgen zover te krijgen dat ze al hun gêne een uur lang overboord gooien. Je weet dat de man op het einde alle aanwezigen met een cowboydans langs de ene ingang de zaal uit zal sturen om iedereen langs een andere deur weer binnen te doen komen, terwijl de muziek lustig verder schalt.
Het mooie aan de zaak is dat de liedjes hierbij niet eens een ondergeschikte rol spelen. ‘Wham City’ mag de setlist openen en de toon zetten voor alles wat volgt. Speels en repetitief wisselen de songs de gesproken intermezzo’s af, en begeleiden ze de dansjes en de spelletjes van Dan en zijn fans. Enkele technische haperingen die enige irritatie teweegbrengen bij Deacon ten spijt bracht deze avond wat hij in petto beloofde te hebben. Als Les Nuits er binnen een dikke week zo goed als opzitten, behoort dit concert meer dan waarschijnlijk tot de hoogtepunten.
Les Nuits programmeren de komende dagen onder meer Miles Kane (09.05), Chvrches (10.05) en Suuns (11.05). Klik hier voor tickets, de volledige kalender en verdere info.