Het grote muziekfeest van de Botanique dat Les Nuits heet, is weer voorbij. Onze ploeg was nog wel aanwezig op de laatste dag van het festival voor optredens van onder meer Ibeyi en Kevin Morby.
-
YellowStraps -
YellowStraps -
YellowStraps -
YellowStraps -
Ibeyi -
Ibeyi -
Ibeyi -
Ibeyi
Op 17 mei 2015 speelden Ibeyi en YellowStraps in de Orangerie van de Botanqiue. Bert Savels ging een kijkje nemen met zijn fototoestel, Thomas Konings schreef het verslag.
We startten de avond bij de jongens van YellowStraps, een doorgewinterde opener in de Botanique die verdiend ook op de affiche van Les Nuits een plekje kreeg. Met hun fijne dreamy electronica brachten de vier jongens ons in tropische sferen, terwijl fonkelende glockenspiel-klanken een fijnzinnige toets gaven. Leuk ook dat ze hun elektronische muziek zo goed naar het podium konden vertalen. Uiteindelijk misten wel enkele nummers die de set naar een hoger niveau konden tillen en ging het er in het algemeen gezien te laidback aan toe, maar als voorprogramma wist de set zeker te bekoren.
Vervolgens sprongen we even binnen bij Kevin Morby die in de Rotonde voor Steve Gunn mocht openen. Op het podium droeg de Woods-drummer een fatsoenlijke outfit met hemd netjes in de broek en deftige schoenen, en zo klonk ook zijn muziek: statig. Op zich maken we daar niet echt een probleem van, alleen verwachtten we live toch iets meer van de Amerikaanse artiest. Net voor we weer naar de Orangerie toogden kregen we even een sprankelende outro te horen waarbij Morby buiten de lijntjes kleurde en toen beseften we dat het drietal met zo’n aanpak bij een groter deel van de songs op de bühne meer indruk zou maken.
Alsof de acts zelf een hele Les Nuits-editie achter de rug hadden, klonken ze stuk voor stuk net dat tikje te laks. Ook bij Ibeyi mocht de sfeer af en toe wel wat dwingender en iets minder achterover leunend. Dat viel vooral op in de a cappella-stukjes die het optreden enerzijds een extra toets gaven, maar anderzijds ook echte magie misten omdat ze te gezapig waren. Daarnaast maakten hits als ‘River’ met stompende beats ook duidelijk dat een groot deel van de set, voornamelijk albumvullers, te gemakkelijk onderhoudend gebracht werd omdat de liedjes een rijk klankenpalet misten en de donkere sound van op plaat daardoor niet naar voor kwam.
Nochtans heeft de tweeling haar geluid op zich wel goed weten te vergroten naar Orangerie-niveau. De stemmen van de zusjes Diaz kwamen goed uit de verf, net als de warme pianoklanken en vooral de aangename percussie. Met de eerder aangehaalde a cappella-stukjes probeerden ze er ook voor te zorgen dat de eentonigheid van hun materiaal wat gecounterd werd en vlotte bindteksten over hun Yoruba-achtergrond gaven het publiek een interessante inkijk achter het concept van hun zelfgetitelde eersteling. De performance kwam echter te ingestudeerd over – zelfs de bedankjes op het einde leken mooi voorbereid – waardoor we moeilijk mee konden gaan in het verhaal van de Franse meisjes.
Kort samengevat bracht Ibeyi een aangename show die evenwel spontaniteit miste. Het songmateriaal klonk wat eentonig omdat de donkere kant van hun XL-plaat verstopt werd, maar piekte wel bij de bekende singles.
In de Botanique kan je binnenkort METZ (17.06), Jenny Hval (18.06) en Natalie Prass (19.06) aan het werk zien. Check hun site voor de volledige kalender, info en tickets.