Foto’s + verslag preselectie Humo’s Rock Rally Antwerpen op 01.02.2014

door Johan De Man

In Antwerpen is Humo’s Rock Rally 2014 inmiddels aan zijn achtste preselectie toe. Vanavond staan de zenuwen voor een tiental groepen nog steeds strak gespannen, terwijl zeventig bands de voorbije weken al hun kunsten lieten zien. Het loopt allemaal flink uit, waarbij de ene al beter gewapend blijkt tegen de stress dan de andere.

Foto’s Johan De Man, verslag Emily Griffiths

Het is al bijna half negen wanneer een olijke bende het podium opdwarrelt met gevederde jurken en kostuums van de betere gordijnstof. Bar-Napkin is duidelijk op missie om vanavond te entertainen, al mag dat niet verbazen wanneer Bram Coumans, rechterhand van Merdan Taplak, verschijnt op de blazers. De rest van de band lijkt meer overdonderd zodat het evenwicht wat zoek raakt, maar het publiek kan de electrofunk en soul wel smaken.

Het is even wennen wanneer Samowar, het alter ego van Leen Vandendaele, enkel gewapend met draaitafel het podium bestijgt. Ze weet ondanks enkele geluidsproblemen wel indruk te maken met haar straffe songopbouw, loops en aparte stem. De performance is vooral sterk tijdens het tweede nummer, waarbij de eenvoud ervan alles in de plooi laat vallen.

Humble Flirt probeert het dit jaar nog een keer na in 2012 de halve finale te hebben bereikt. Dat huzarenstukje zal er ook dit jaar minstens wel in zitten nu het viertal meer afwisseling toont en met genoeg zelfvertrouwen op het podium staat. Tussen gelaagde en geslaagde indierock zit slechts een letter verschil. In dit geval neemt die laatste term de bovenhand.

Het is een risico om met weinig tot geen live-ervaring naar een rockwedstrijd te trekken, maar het is er een dat Shut The Door Forever graag neemt. Met keywords als luid en psychedelisch wordt de set wat chaotisch en onsamenhangend. Het plezier waarmee het kwartet op het podium staat maakt daarentegen veel goed en trekt het publiek mee in een opwaartse spiraal.

Als Simon Van Brandt een ding kan worden nagegeven, dan is het wel zijn stem. Het geeft Franklin Barefoot een crunchy karakter dat prima past bij de bluesy rock en smeuïge deuntjes van de band. De melodieën springen vlot en verrassend open en worden gekaderd in een soepele show die af en toe iets over the top gaat.

Een tamelijk uitspreekbare naam lijkt een eerste vereiste om het wat verder te schoppen en daarmee slaat Hypochristmutreefuzz toch flink de bal mis. De daverende, soms wel heel herkenbare riffs van het zevental zijn nochtans amusant en als nieuw genre kan “neo-zunk” wel worden geapprecieerd. Of het een kanshebber is voor een plek in de halve finale? Laat het een outsider zijn.

Of Wandering Aengus hier wel past, is een vraag die even door de hoofden in Petrol sluipt. Desondanks steekt het vijftal er vanavond qua muzikale kwaliteit met kop en schouders bovenuit. De samenzang tussen Laurens Vanhulle en Sari Veroustraete laat de rillingen over de rug lopen, en die combinatie tussen viool en drum, daar raken we nog steeds niet over uitgepraat. Het laatste nummer bevat even een te zware riff, wat jeugdig enthousiasme kan worden genoemd.

Kingfisher of Queenfisher, what’s in a name. Al vroeg in de set besluipt ons het gevoel dat Joke Derre, zonder meer frontvrouw van de band, solo een betere prestatie zou neerzetten. Vanavond krijgt Petrol een knappe stem en goed gitaar- en pianowerk, maar op deze manier verdwijnt de essentie van een goede song tussen de verschillende tierlantijntjes die eraan worden toegevoegd.

“Ik mag niet te veel zeggen”, begint Michael Asnot aan zijn set. Een terechte instructie van de rest van de band, hoewel de man zich in de set niet altijd aan zijn belofte houdt. De muziek van de singer-songwriter laat een ruwe diamant zien die nog lang niet is afgewerkt. Als achtergrondmuziek zit de poprock al snor, echt spannend wordt het echter nooit.

Rapper Notiz lijkt niet helemaal gediend van het late uur wanneer Emphious als laatste aan de slag mag. De vermoeide indruk gaat nooit weg tijdens de set, zodat de nochtans energieke beats het publiek maar weinig weten op te zwepen. Jammer, het klinkt namelijk veelbelovend.

Alles over de Rock Rally op de website van Humo.