Het zou kunnen dat je hier al wel eens iets gelezen hebt over Hazel English. We schreven al een Discovery over de Amerikaanse, namen haar op in onze Discovery deluxe en benoemden een paar nummers tot Plonsjes van de week. Gisteren maakte de sympathieke singer-songwriter haar Belgische debuut in de Witloof Bar van de Botanique en daar moesten we natuurlijk bij zijn. Een verslag.
Je kon er niet echt naast – en normaal mag dit ook geen relevante info voor een review zijn – Hazel is een frêle, klein meisje. Waar een Lauren Mayberry (van CHVRCHES) haar gestalte weet te compenseren met een grote mond, bleek présence een werkpunt voor English. Haar bindteksten kwamen zelden uit boven de beginnende instrumentatie, wat de indruk van een onzekere of vermoeide frontvrouw enkel maar bevestigde. Doorheen de songs waren de vocals evenmin verstaanbaar – dat maakte dan weer minder uit. Dieper verstopt in de mix verloor Hazels stem niet echt aan efficiëntie en die ene keer dat dat de artieste haar gitaar aan de kant schoof en een popnummertje probeerde te brengen, hoorden we meteen het slechtste liedje van de set. De dansjes erbij toonden dan weer wel dat het potentieel voor een meer charismatische uitstraling zeker aanwezig is.
Verder lieten English en haar driekoppige band – zoals de traditie van dreampoppige indierock dat eigenlijk vraagt – hun nummers wat meer rammelen dan op plaat. En zoals bij voorgangers als Wild Nothing, had die aanpak ook bij de dame uit Oakland over het algemeen succes. Zeker ‘Control’ genoot wel van zo’n ruwere aanpak, maar ook internethitje ‘Never going home again’ verloor als gedoodverfde afsluiter zo niks van z’n kracht. Die ene song die dan wel weer wat intiemer mocht, werd het emotionelere ‘Make it better’. Nu goed, er sloop wel een groter probleem in de set, zijnde de eenvormigheid. Voorlopig klonken de singles apart erg fijn. Na elkaar gespeeld, vonden we ‘t toch een beetje te veel van hetzelfde. En wij vermoedelijk niet alleen, de aandacht van het niet al te talrijk opgekomen publiek verslapte merkbaar naarmate de show vorderde. Het mocht dan ook wat minder braaf, wat minder clichématig.
Kleine meisjes moeten ook op het podium groeien en daarvoor is de Witloof Bar uiteindelijk de plek bij uitstek. Hopelijk kunnen we Hazel English binnenkort nog eens ergens aan het werk zien en vooruitgang rapporteren. Met haar carrière zien we ‘t vooralsnog gestaag vooruit gaan, dus vermoedelijk komt die tweede kans er snel.
In de Botanique kan je binnenkort onder meer nog Mitski, Pinegrove en Cloud Nothings zien. Check de website van de concertzaal voor de volledige kalender, tickets en info.
Foto’s van Imke Van Steenkiste