Je zou denken dat een artiest met een mooi oeuvre en een stevige reputatie als How To Dress Well ondertussen wel een groot publiek kan aantrekken. De waarheid is echter tamelijk ontnuchterend: een Rotonde in de Botanique vullen, lukte gisteren zelfs niet voor de Amerikaanse alternatieve r&b-zanger. Misschien had dat wel iets te maken met ‘Care’, dat veel minder goed onthaald werd dan Krells eerder werk.
Wie die plaat niet kon appreciëren, had eigenlijk ook niks te zoeken in de Brusselse concertzaal. Niet alleen omdat de hoofdmood van de avond bestond uit materiaal van z’n meest recente langspeler, ook omdat de openheid, eerlijkheid en het optimisme van ‘Care’ de hele show vulden. Die eigenschappen werden zelfs nog wat uitvergroot in de bindteksten en in de muziek, die makkelijk afgeschilderd kon worden als kitsch.
Het ding is dat How To Dress Well deel uitmaakt van een nieuwe lichting altpopjongens die stoere mannelijkheid achterwege laten en liever zachtaardig, eerlijk en emotioneel te werk gaat, zonder dat zelf als cheesy te beschouwen. Denk aan Autre Ne Veut, Palmistry en Jam City: ze zingen liefdevol en sentimenteel, en durven het aan om op serieuze wijze een sound te gebruiken die schurkt met wat fout geacht wordt. Over het algemeen lijkt de wereld er nog niet helemaal klaar voor: reviews straffen bijvoorbeeld die aanpak vaak af.
Nu gaat Tom Krell, die oorspronkelijk net met schuchtere lofi z’n naam maakte, zo ver met het openbaren van z’n diepste gevoelens en gedachten dat het af en toe wat awkward wordt. Bijvoorbeeld wanneer hij ernstig zingt dat hij z’n 4-jarige ik uit een droom mist of wanneer hij het heeft over de angstgevoelens die z’n Twitter-mentions hem geven. Uiteindelijk dwingt de dertiger er tegelijk respect mee af, door onder meer elk optreden een nummer voor een gewezen huisgenoot te spelen om die te zeggen hoe hard hij gemist wordt.
HTDW kwam in Brussel verder net weg met die aanpak omdat hij het zo hard meende. Z’n vocals barstten van inleving en gevoel, terwijl de performance zelfverzekerd en intens was. Verder hielpen Krells fantastische zangkunsten: nu de Amerikaan niet de avond voordien in Berlijn gaan feesten was, stonden die wel op punt. Zo compenseerde de zang voor een instrumentatie die niet altijd even strak overkwam, maar er gelukkig op de belangrijkste momenten wel stond.
Daarnaast verspilde de artiest bijna de helft van z’n tijd aan bindteksten. Daarin gaf hij toelichting bij alle songs, uitte hij z’n verkiezingsverontwaardiging en dolde hij met z’n bandleden (drummer, gitarist en toetseniste slash violiste). Vaak grappig en hartverwarmend, tegelijk ook storend voor wie gewoon muziek wilde horen. Op die manier kon hij wel een selectie maken van de beste nummers uit ‘Care’, met hoofdrollen voor een razend ‘The ruins’, episch ‘Lost youth / lost you’ en sterke afsluiter ‘Salt song’ (inclusief intro die ‘Nights’ van Frank Ocean incorporeerde). Wie gekomen was voor het oude werk, hoorde dan weer een uitmuntende dansversie ‘& it was u’.
Die combinatie van hyperserieuze popliedjes en entertainende small talk zorgde ervoor dat het een vreemd anderhalf uur werd bij How To Dress Well in de Botanique. Enerzijds leuk en liefdevol, anderzijds traag en een beetje rommelig. Het optreden paste met andere woorden helemaal binnen z’n brand, maar mocht voor ons gerust met een uitgebreidere setlist gevuld worden.
In de Botanique kan je binnenkort nog onder meer Hazel English, Mutual Benefit en Japandroids zien. Check de site voor de volledige kalender, meer info en tickets.