Rood werd blauw in de esthetiek van The White Stripes-frontman, maar verder is Jack White nog steeds the same boy you’ve always known. Blik op onrustig, de zon op z’n sneeuwwitte gezicht vervloekend. En de weide Pearl Jam-fans voor hem, die niet altijd evenveel boodschap hadden aan zijn furieuze bluesrock.
Je zou nochtans denken dat fans van de ene gitaarhelden de andere ook wel kunnen pruimen, al neigde de liefde van de wei toch vooral naar de grunge die later op de avond gepland stond. “Are you with me of against me?” vroeg White zich luidop af in de intro van ‘Corporation’, snerend in één van de drie microfoons die voor hem opgesteld stonden. Het nummer zat geklemd tussen The White Stripes-klassiekers ‘Dead leaves and the dirty ground’ en een country-versie van ‘Hotel Yorba’. Er passeerde zelfs een flard van blues-klassieker ‘Baby please don’t go’. Wanneer je hobby het eren van het verleden is met je eigen label Third Man Records, dan wil je die passie natuurlijk delen. Weinig respons helaas, en een akoestisch ‘Love interruption’ veranderde daar weinig aan. Ook ‘Ice station zebra’, een deep cut vanop nieuwste soloplaat ‘Boarding house reach’, waaide onverschillig over de wei.
Gelukkig heeft rusteloze Jack de afgelopen jaren heel wat muzikale waters doorzwommen. En zo passeerden een snedig ‘I cut like a buffalo’ van The Dead Weather en een lang uitgesponnen ‘Steady as she goes’ wat later in de set. Zeker die laatste kon wel op een herkenningsapplaus rekenen van de meute Vedder-fans, en het spoorde White aan om nóg een tandje bij te steken. De bindteksten zaten voortaan in de riffs of in de fills – voor ‘My doorbell’ klom hij voor de verandering eens achter een extra drumstel. De versterker werd opengedraaid, met snoeiharde versies van ‘You don’t know what love is’ en ‘Sixteen saltines’ als resultaat.
Solo trok hij richting finale met ‘The same boy you’ve always known’. Een nijdig ‘Icky hump’ werd aan z’n president opgedragen – we zagen overdag al mensen met ‘Icky Trump’ op hun t-shirt rondlopen. “Kick yourself out, you’re an immigrant too” sneerde hij, sleurend aan z’n snaren. En dan was er natuurlijk dé voetbalhymne die niet kon ontbreken op deze Rock Werchter. ‘Seven nation army’ kreeg het bier én de vele smartphones de lucht in – mith me herinnering die de massa aan dit concert zal koesteren. “Thank you for putting up with my music” bedankte hij ons niet 100% gemeend. En weg was hij.