Met ‘Have you in my wilderness’ deed Julia Holter eerder dit najaar precies wat je van haar kon verwachten: een geraffineerd, breeddenkend en mooi avant-pop-album uitbrengen, in de lijn van het prachtige ‘Ekstasis’ en ‘Loud city song’. Gisteren stelde de Amerikaanse haar laatste nieuwe worp voor in Brussel, wij waren erbij.
Waar de singer-songwriter op plaat al in staat van ekstasis (buiten jezelf staan¹) lijkt te verkeren, gaf ze live nog meer de indruk zich met haar hoofd gedeeltelijk in de wolken te bevinden. Elk woord van haar uitgebreide bindteksten werd uitgesproken alsof het zijn oorsprong had in een heel andere wereld, maar sloeg dan uiteindelijk toch wel ergens op. Gelijkaardig ging het er aan toe in de muzikante haar performance: nummers over vrijheid en de natuur speelden zich af in een escapistische droom, zonder ooit helemaal te evaporeren of hun band met de werkelijkheid te verliezen.
Op voorhand dachten we dat het subtiele, uitgestrekte klanken- en kleurenpalet van het materiaal in het echt vluchtig en met weinig nadruk zou voorbijgaan. Die vrees bleek ongegrond: met haar band wist ze de liedjes extra gewicht te geven, waardoor zich vaak ook een duistere ondertoon openbaarde. Neem nu het geweldige ‘Marienbad’. Dat kreeg van de vierkoppige groep een uitvoering waar veel dreiging vanuit ging en waarin Holter haar beklijvende stem heel aanwezig door de club deed galmen. Een uitgedunde instrumentatie intrigeerde bovendien niet alleen wanneer de sound stevig klonk, maar ook wanneer ze halfweg verstild, verspreid en tegendraads druppelde.
Minder overtuigend was dan het einde van de reguliere set, vooral door nieuwere songs die de eerder genomen risico’s meden en het zo af en toe iets te gezellig maakten. Afsluiter ‘Vazquez’ verloor zichzelf bijvoorbeeld in te lange sfeerschepping en miste een zinderend einde om iedereen enthousiast richting bis te sturen. Die toegift maakte op zich wel weer veel goed, met een Karen Dalton-tribute song ‘My love, my love’ als licht in de terreurduisternis en een sterk ‘Sea calls me home’. Dat liedje wist perfect het beste van de show te integreren: een begeesterde, hier zelfs ontketende, live-interpretatie enerzijds, en een romantische drang om te vluchten anderzijds.
In de AB kan je binnenkort onder meer nog naar Lianne La Havas, Joey Bada$$ en Flying Horseman. Check hun website voor tickets.
¹Wikipedia.com