Het was nog eens ouderwets druk aan de Main Stage van Pukkelpop. Wie hoopte op een onvergetelijk eindfeest bleef wel op zijn honger zitten. Kendrick Lamar schotelde slechts een deel van zijn kunnen voor, al redde de kwaliteit van zijn discografie het concert grotendeels.
King Kenny stond letterlijk en figuurlijk niet te springen om de show van zijn leven te geven. In het Sportpaleis kroop hij in het midden van de zaal nog uit een kooi, waren er danseressen en een resem prachtige visuals. Pukkelpop kreeg echter geen excentrieke show voorgeschoteld. Met een slakkengangetje wandelde Kendrick van links naar rechts. Onwijs cool en vol zelfvertrouwen, dat wel.
De agressieve hond op de videobeelden tijdens ‘LOYALTY.’ was jammer genoeg geen metafoor voor zijn performance. Kung Fu Kenny liet vaker niet dan wel het achterste van zijn tanden zien. Hij maakte zijn zinnen niet af, de vooraf opgenomen tape draaide overuren. De rapper leek het hele optreden routineus af te werken, op een leuke freestyle tijdens ‘Bitch don’t kill my vibe’ na. De blik in zijn ogen verraadde zelden goesting.
‘Pulitzer Kenny’ viel er te lezen op het grote scherm achter hem, waarna hij dat bij wijze van statement kracht bijzette door in sneltempo woorden uit te braken. Dat Kendrick een uitstekende rapper is, daar twijfelt niemand aan. Met zo’n indrukwekkende catalogus zal het niet verbazen dat vlammen er soms toch vanaf spatten. Een eerste euforisch moment was ‘Goosebumps’. De fans van de gecancelde Travis Scott sprongen een gat in de lucht, zo konden ze een dag later dan gepland hun langverwachte moshpits in gang steken. ‘Swimming pools (Drank)’ daalde als een meteorietinslag neer in Kiewit.
Gek genoeg waren het niet de absolute bangers die de aandacht trokken. Kendrick bracht nummers als ‘LOVE.’ en ‘Money Trees’, toch niet de grootste hits, het meest geloofwaardig en krachtig. Ya bish, eindelijk zagen we het ware gelaat van de oneindig getalenteerde artiest. Er zijn bovendien weinig rappers die het zich kunnen permitteren om zulke jachtige teksten als die van ‘HUMBLE.’ a capella mee te laten brullen. “This shit way too crazy, aye, you do not amaze me, aye”. Er verscheen zowaar een glimlach op het gezicht van de Californiër. Ironisch?
Van wereldsterren die alles bereikt hebben, verwachten we dat ze zich eindeloos inzetten om de hoogste kwaliteit af te leveren. Kendrick Lamar kan beter, dat bewees hij eerder dit jaar in het Sportpaleis. Pukkelpop kreeg een Kendrick Light, een bij momenten zoutloos concert.