Khruangbin brak vorig jaar door met tweede plaat ‘Con todo el mundo’. De Texaanse groep rond Laura Lee werd razendsnel omarmd door een breed publiek, en speelde vrijdagavond voor de derde keer in een half jaar in ons land. In de Ancienne Belgique bevestigden de drie dat dat gloriejaar 2018 nog lang niet uitgedoofd is.
Gember zou goed zijn voor heel je spijsverteringsstelsel en helpen tegen verkoudheden en ontstekingen. Als je het vreselijke, uit de hel ontsproten knollen vindt, dan kon je gisteren voor dezelfde voordelen gewoon op tijd naar de AB vertrekken. Opener Ginger Root stond er namelijk met een aangename portie zelfrelativering de zaal knus te maken. “This is a new one”. “But who am I kidding, all this stuff is probably new to you.” Net als Khruangbin pakten ze de zaal in met z’n drie. De toetsenist, drummer en bassist vochten soms nog iets te hard om de voorgrond als moeders die hun eigen kinderen ophemelen. Al bij al een geslaagd projectje dat ze zelf als ‘agressive elevating soul music’ omschrijven.
Foto’s door Charlotte Bidée
Voor Khruangbin maken we even een vergelijkende studie over hun passage op Swim With The Current in juni en gisteren. Waar een half jaar geleden het synchrone heupwiegende choreografietje nog licht ongemakkelijk leek en ook de enige vorm van variatie was binnen het podiumgebeuren, was het nu maar een van de zelfzekere elementen waarmee het publiek bedwelmd werd. Even flexibel als de krullende gitaarsnoeren, wentelde het publiek zich steeds meer om de bekwame vingers van Laura Lee en Mark Speer. Aangevoerd door stoïcijnse metronoom Donald Ray Johnson, was vooral het grootse gemak opmerkelijk. Dat maakte op zijn beurt weer plaats voor geëxperimenteer met timing, enorm besmettelijk plezier en nieuwigheden.
Dat kwam natuurlijk niet vanzelf. Het tweede album werd op grote schaal gehypet en daar kwamen speelkansen bij kijken. In De Singel gaven ze in juni al een voorproefje van een hypothetische utopische zomer. Op festivals als Best Kept Secret leverden ze het achtergrondgeluid om die tijdelijke utopie zo reëel mogelijk te maken. Maar nu trotseerden mensen arctische atmosferen speciaal voor hen. Dat bleken ze maar al te goed te beseffen. Een meerdaagse oefensessie in de Trix zorgde voor een soepel verlopende set met naadloos ingepaste nieuwigheden en voldane grijnzen als het publiek mee was met de opzet. En mee dat waren we wel. Na de – zelfs naar Belgische normen- historisch apathische bende die ging kijken in de Botanique werd er gisteren het een en ander rechtgezet.
Voelde de set gisteren aan als een verdwaald seizoen? Of zo tropisch dat er in hetzelfde weekend nog klimaatmarsen van komen? Misschien wel. Maar hoe hard ze ook mogen klinken als een frisse pint in de zomer, even goed deden ze gisteren dienst als welkome warme chocomelk. Het donzige begin van de set met ‘Como me quieres’ en ‘Friday morning’ zouden wat ons betreft zelfs een ironische soundtrack kunnen zijn onder – moesten de klimaatmarsen uiteindelijk geen verschil maken – apocalyptische omstandigheden. De opschuddende covermedley miste zijn effect niet en ‘Maria tambien’ was nog nooit zo wervelend.
Khruangbin bevestigde gisteren in de AB. Ouder ep-materiaal paste naast het epische ‘Evan finds the third room’ als de absolute waarden van de temperaturen buiten en het IQ van Joke Schauvliege. De technische vooruitgang en de vrijheid die dat met zich meebracht op het podium, zijn belovend voor wat we nog van ze mogen verwachten in de toekomst. Ze worden zo snel groot.
In de Ancienne Belgique kan je binnenkort naar Razorlight (04.02), Odetta Hartman (06.02) en Ouri (16.02). Een volledig overzicht van alle concerten vind je op de website van de zaal.