Verslag + foto’s Lokerse Feesten dag 6, woensdag 6 augustus 2014

door Caroline De Meyer

Dag zes van de Lokerse Feesten was er één van Belgen en een legende. Tijdens de namiddag groeide de vrees dat de Belgische delegatie het weer mocht meebrengen: de regen viel gisteren met bakken uit de lucht. Toch hadden we de verkreukelde regenjas niet nodig, het bleef droog en we konden genieten van maar liefst vijf bands.

Op 6 augustus 2014 speelden Oscar And The Wolf, Novastar, Intergalactic Lovers en Girls in Hawaii op de Lokerse Feesten. Caroline De Meyer ging op pad om foto’s te nemen. Het verslag is van Yanni Ratajczyk. 

Het openen was weggelegd voor het Waalse Girls in Hawaii. In 2013 brachten ze ‘Everest’ uit, een plaat die intiemer getint was dan gewoonlijk en het eerste wapenfeit moest vormen zonder Denis Wielemans, die in 2010 overleed. Ondertussen staat de groep er terug, zelfzeker en met plezier, zo konden we gisteren zien. Het eerste deel van de set werd opgevuld met eerder rustige nummers zoals ‘Sun of the sons’ en ‘Not dead’. Het viel op dat er om 19u al heel wat mensen afzakten om de heren bezig te zien. Girls In Hawaii kenmerkte zich live door een typische indierocksound doorspekt met een aantal storingen als het zingen door een harmonicamicrofoon. Veel interactie met het publiek was er niet, maar dit werd gecompenseerd door het speelplezier tijdens het stevigere deel van het optreden met songs als ‘Flavor’.

Intergalactic Lovers werd door presentator Stijn Van De Voorde aangekondigd als “één van de beste Belgische groepen van het moment”. Toegegeven; hun tweede cd ‘Little heavy burdens’ haalde moeiteloos het al hoge niveau van debuutplaat ‘Greetings and salutations’. We zagen de minnaars al een paar keer eerder, onder andere op de Grote Kaai. Tijdens die optredens lieten ze telkens een meer dan goede indruk achter. Ook gisteren was dit het geval, met het verschil dat we een band en vooral een frontvrouw zagen die gegroeid waren in hun vakgebied.

Duidelijk was dat een groot deel van het volk het songmateriaal daadwerkelijk kende. Zangeres Lara Chedraoui vroeg het publiek dan ook delen van ‘Islands’ mee te zingen. Verder bewezen nieuwe liedjes als ‘Northern rd.’ en ‘Great evader’ live hun degelijke capaciteiten. Chedraoui besliste gisteren ook dat het weekend al begon op woensdag en danste zich verloren op topspul van eigen makelij. ‘Howl’ greep naar de keel, ‘Bruises’ was een brok langgerekte intensiteit en het duistere ‘Shewolf’ nam iedereen mee op avontuur in de donkerte. Na het uitsterven van de herhaalde gitaarslag van ‘Delay’ wisten we dat we de recente buitenlandse pers serieus moeten nemen: deze band is klaar voor het grotere werk.

Intergalactic Lovers plus 40 jaar: dat was zo ongeveer de bezetting die je kreeg bij de Godmother of PunkPatti Smith. Ook zij stond klaar met een paar heren om ieders harten te veroveren. Er werd afgetrapt met een overtuigende versie van ‘Dancing barefoot’. Het was ons twee jaar geleden ook al duidelijk in het OLT: deze dame mag wel al 68 zijn, swingen op het podium lukt nog altijd. ‘Fuji-san’ klonk als één van de enige songs uit laatste werk ‘Banga’, maar op een manier waarop het nummer zijn weg niet verloor tussen de klassiekers.

Af en toe staarde Smith voor zich uit om een dichtregel uit te spreken over de maneschijn, en dan weer verder te gaan met liedjes die een geweldige live-versie kregen. ‘Pissing in a river’ gaf de set een vaart mee die je niet snel verwacht van een vrouw die al zoveel decennia meedraait. Grootste hit ‘Because the night’, ooit nog samen geschreven met Springsteen, werd opgedragen aan de overleden echtgenoot van Smith, waardoor het een extra emotioneel laagje kreeg. Het volle plein, waartussen ongetwijfeld koppels stonden die ooit ‘Because the night’ als openingsdans kozen, kwam gezamenlijk in een trance terecht. ‘Gloria’ was een tikkende tijdbom, aangestoken door vijf twintigjarige zielen die opgesloten zaten in een ouder lichaam en om verlossing smeekten. De zin ‘Jesus died for somebody’s sins but not mine’ weerklinkt nog steeds in ons hoofd.

Patti Smith vertelde ons geen tijd te willen verspillen door van het podium te gaan en even later terug te komen. Ze zette ‘Banga’ in, waarbij plots iedereen het geluid van een bijtgrage schuimbekkende zwerfhond voortbracht. ‘Rock n roll nigger’ klonk tot slot giftig en strijdlustig. De godmother voerde een betoog over het feit dat het volk de wereld telkens heeft veranderd en moet blijven veranderen. ‘I don’t fuck with the past, but I fuck plenty with the future’ kregen we als slagzin te horen van een dame van bijna zeventig die het plein in brand stak met een vurige punkziel.

Na zoveel hevigheid stond Joost Zweegers, voorman van Novastar, voor een aartsmoeilijke opdracht. Op welke manier zou hij de aandacht vastgrijpen van een groep die vlak ervoor omvergeblazen werd door oma Smith? Pascal Deweze stond mee op de planken met bas en vocalen in de aanslag, wat we meestal toch als een goed teken beschouwen. Toch slaagden zanger en band er niet helemaal in om een volledig uur te boeien. Songs zoals single ‘Closer to you’ uit het recente ‘Inside outside’ waren mooi en goed ingeoefend, maar misten een vonk. Grote delen van de toeschouwers gingen dan maar over tot een gezellige babbel. Uiteindelijk redde men het geheel door enkele sterke songs die Zweegers in het verleden schreef. ‘Wrong’ klonk pakkend en oprecht, waardoor er meer focus kwam bij de mensen. We noteerden een staande frontman op de piano tijdens ‘Because’ als hoogtepunt. Wij wachten op een herkansing om het nieuwe werk te leren kennen, Novastar toonde zijn kunsten, maar bezweek in Lokeren onder een verkeerde plek op de affiche.

Verrassing alom toen we een paar weken geleden op het tijdschema zagen dat Oscar And The Wolf dag zes zou afsluiten. De band verwierf onlangs ook meer bekendheid buiten het alternatieve circuit met hun eerste full-album ‘Entity’. De vele uren radiotijd op onder andere Studio Brussel leverden de jongens in ieder geval geen windeieren op. Om één uur ’s nachts stond er veel volk klaar om van het unieke sfeertje te proeven dat het zestal creëerde.

De speelplaats beplant met palmbomen, enkele staande lampen met kleur naar keuze… Oscar And The Wolf was duidelijk de groep die het meest een eigen wereld trachtte te bouwen. Ook op plaat hoor je één bepaalde atmosfeer, en dit was live zowel een zwakke als een sterke factor. ‘Undress’ en ‘Strange entity’ zogen aandacht en het magische ‘Princes’ deed iedereen zwijmelen onder een hemel vol confetti. De dreampop met een vette R&B-rand had veel succes, al legde het late uur soms wat herhaling in de set bloot.

De Lokerse Feesten gaan nog door tot en met 10 augustus, onder meer Arsenal en Gabriel Rios passeren nog de revue. Check de website van het gebeuren voor info & tickets.