Sampha pakt ons helemaal in op zijn overwinningstocht door Europa

door Simon Kremar

Na een aantal jaar achter de schermen te werken bij onder andere Drake, Kanye West en SBTRKT, en een bescheiden, maar steengoede ‘Dual’ ep krijgt Sampha Sisay met zijn nieuwe album ‘Process’ eindelijk de aandacht die hij daadwerkelijk verdient. Het contrast met het voorprogramma kon bijna niet groter zijn.

Die rol was toebedeeld aan Sampha’s drummer PAULi. Het viel op dat zijn muziek eigenlijk nog niet echt op punt stond. De tracks waren wat vlak en de mix zat nog niet helemaal goed. Bovendien deed hij weinig meer dan op play drukken om daarna vals te zingen over die backing track. Hij deed zijn best, maar de kans om indruk te maken als het voorprogramma van Sampha in een uitverkochte AB ging verloren door het gebrek aan ervaring en kwaliteit.

“Samphatieke gast”, schreef die voor mij op haar Snapchat. #Sampha #ABconcerts #anciennebelgique

Een bericht gedeeld door Max (@demoormax) op

Wat een verschil met Sampha zelf. Tegelijkertijd bescheiden en zeker van zijn kunnen bracht hij een show die stond als een huis. Hij had een toetsenist en twee drummers bij zich, die allemaal tot in de puntjes wisten wat ze moesten doen. Die professionaliteit leidde tot nagenoeg perfecte uitvoeringen van de nummers. Hij vond de gulden middenweg tussen organisch genoeg voor een live optreden, en de afwerking van de nummers op plaat. De zanger bracht ‘Process’  bijna integraal met als hoogtepunten ‘Timmy’s Prayer’,  ‘Blood on me’,  ‘(No one knows me) like the piano’ en ‘Without’.

Het energieke ‘Kora sings’ vertoonde de sterkste gelijkenissen met de muziek en liveshow van SBTRKT, waar de jonge Brit hoogstwaarschijnlijk inspiratie heeft opgedaan. Van ‘(No one knows me) like the piano’ bracht de zanger dan weer een andere, verfrissende versie die het publiek even zijn adem deed inhouden. Daarnaast zat de lichtshow ook piekfijn in elkaar. Er scheen licht door een prisma bij het openbreken van een melodie en de hemel werd bloedrood bij ‘Blood on me’.

Aangezien de producer vooral achter zijn piano bleef staan, was het soms een beetje statisch, maar uiteindelijk blijft alles gewoon om de muziek draaien. Wat het belangrijkste blijft is het speelplezier, en dat zag je ook duidelijk doorheen de show. Als bisnummer jamden de vier op een klein drumstel, en toen de zeemzoete synths van ‘Without’ erbij kwamen zorgde dat voor een onvergetelijk einde van een bijna foutloze set.

Lees hier onze recensie van ‘Process’.

In de AB kan je binnenkort Warpaint (1903), Kehlani (22.03) en Oddisee (26.03) aan het werk zien. Een volledig overzicht vind je op de site van de zaal.