Header image

Shura kleurt zacht binnen de lijntjes in de Botanique

door Mattias Goossens

Liefde is voor iedereen, en de show van Shura in de Botanique was dat gisteren ook. Hoewel haar nieuwste album ‘forevher’ (die ‘h’ staat er niet toevallig) expliciet all things queer aanstipt en aanprijst, zette Shura de deuren van de Orangerie open voor iedereen.

Foto’s door Michelle Geerardyn

Wat meteen opviel was hoe sober deze show was. Ongetwijfeld zou Shura met een groter budget en dito productie allerlei fraais uit haar hoed kunnen toveren – kijk daarvoor maar eens naar haar videoclips. Geen dansende nonnen hier (die touren momenteel met Holly Herndon), wel een schelle drummer en gitarist/toetsenist die wijselijk op de achtergrond bleven. Shura leefde zichzelf uit op haar gitaar of samplebak, en hield zich niet in om de randen van het podium te verkennen.

Shura was niet enkel sober qua productie, ook inhoudelijk kleurde ze binnen de lijntjes. Hier geen gewapper met regenboogvlammetjes of uitzinnige taferelen die je bij pakweg Girl In Red of King Princess wel kunt aantreffen. Nummers als ‘flyin’ en ‘Side effects’ gaan, in tegenstelling tot haar aankondiging, over veel meer dan vliegangst en airbnb’s. ‘The stage’ behandelde dan weer de nobele kunst van daten op concerten, met een glansrol voor de gitarist. Wie de subtekst wilde opmerken deed dat, wie daar geen oor naar had hoorde nog steeds een degelijk indiepop-concert. En je geloofde Shura, iets wat we van voorprogramma Rosie Lowe niet kunnen zeggen.

Na de ingehouden spanning van ‘2Shy’ mocht het allemaal wat losser en deed ze ons de bedenkingen uit de vorige alinea vergeten. In doorbraaknummer ‘Touch’ voegde ze de daad bij het woord met een handoplegging voor trouwe fans. ‘White light’ (“This song is about being gay“) begon met een feestje maar ontaarde in een rauwe finale waarin Shura haar samplebak te lijf ging, terwijl stroboscopen vervaarlijk flitsten. Zo hadden we haar wel vaker tekeer willen zien gaan. ‘Tommy’ zocht na een korte pauze de kleren bijeen in een uitgeklede versie, waarna er voor de betoverende afsluiter ‘Skyline, be mine’ eindelijk een basgitaar het podium op kwam om de groove alle eer aan te doen. Ook dat hadden we wat gemist doorheen de rest van de show.

De zachtheid waarmee Shura haar muziek bracht voelde aan als verademing in het huidige klimaat. Wel hadden we het gevoel dat ze zichzelf nog vaak moest inhouden, zowel inhoudelijk als qua productie. Benieuwd wat dat in de toekomst gaat geven.

In de Botanique kan je binnenkort Sassy 009 (15.11), Steve Lacy (18.11) en Ezra Furman (20.11) aan het werk zien. Een volledig overzicht en tickets vind je op de website van de zaal.