Toen The Kooks een dikke tien jaar geleden debuteerden met ‘Inside in/inside out’ bleken ze een goudader aangeboord te hebben. De lekker in het oor liggende indierock had een immense afzetmarkt, en onder het motto never change a winning team borduren ze nu reed vier platen lang voort op hun vertrouwde mix van British invasion, catchy melodieën, en de guitige charme van frontman Luke Pritchard.
Vernieuwing kwam hier zelden aan bod, maar daar maalden de fans niet om, zo bleek uit de grote belangstelling voor hun passage in het Brusselse Vorst Nationaal. Hier deden de Britten onze hoofdstad al voor de tweede keer aan dit jaar met hun ‘Best of’-tournee. Geopend werd er door het Ierse The Academic, een dertien in het dozijn rockband die het publiek helaas niet verder kon verleiden dan vriendelijk applaus en een halfslachtig meeklap momentje. De hoop twintigers en dertigers waren gekomen om hits mee te brullen, en die kregen ze ook.
Op tien jaar tijd zijn The Kooks een geoliede machine geworden, die perfect kunnen inschatten wat hun publiek verlangt. Openen deden ze dan ook met ‘Eddie’s gun’, ‘You don’t love me’ en ‘Sofa song’. Er zou nog veel uit oud werk gevist worden, waar voornamelijk een hele resem nummers uit ‘Inside in/inside out’, ‘Konk en ‘Listen’ passeerde. Daarbij viel vooral op dat ‘Junk of the heart’ grotendeels in de kast bleef staan. Zo leek de setlist verdacht sterk op de tour rond ‘Listen’. Het ‘Best of’-label bleek dan ook vooral een excuus om een avond lekker nostalgisch mee te kwelen. Wij maalden er alvast niet om.
The Kooks volgen een intens tourschema, wat zich bij momenten uitte in een overmaat aan routine. Slecht werd het nooit, daar zijn deze Britse knullen té professioneel voor, maar nummers als ‘Sway’ en ‘She moves in her own way’ misten net dat tikkeltje jongensachtige schwung. Die middelmaat werd echter afgewisseld met fantastische versies van ‘Ooh la’, en vooral ‘Matchbox’. Waar het origineel al een van onze persoonlijke hoogtepunten op ‘Inside in/inside out’ vormde, transformeerden The Kooks dit live tot een verzengende climax.
Na een dik uur gefietst te hebben door hun oeuvre, en ze nog een paar keer hadden benadrukt hoe mooi en uniek we allemaal wel niet waren, verlieten The Kooks in triomf het podium. Het publiek had gekregen wat het verlangde, en dat diende slechts afgewerkt te worden met een akoestische versie van ‘Seaside’, en natuurlijk het onomkombare ‘Naive’, dat ons door de volledige zaal als één man weer de Brusselse nacht inbruld werd.
Nu hun zeer te smaken laatse plaat ‘Listen’ reeds drie jaar in het verleden ligt, hopen we alleen dat The Kooks gauw weer het podium inruilen voor de studio, en een hoop nieuwe meekweelbare anthems pennen. Aan die ‘Best of’ valt immers best nog wat toe te voegen