Header image

Tool blaast Rock Werchter omver op dag twee

door Jonas Van Laere

Ondanks de grote schare headliners, is er op de affiche van Werchter maar één band waar er echt naar uitgekeken werd. Twaalf jaar was het geleden dat Tool nog eens op een Belgisch podium stond en na dertien jaar komt er in augustus – eindelijk – een nieuw album uit. Tool doet niet aan crowdpleasing, Tool houdt zich enkel bezig met de essentie en dat zou Werchter ergens rond 2u ‘s nachts geweten hebben. De passage van de band was er één die zich laat samenvatten in vijf bevindingen.

1. Rock Werchter, was eindelijk nog eens Rock Werchter

Drum, zang en hard (bas)gitaren, ziedaar de simpele benodigdheden die de Werchterganger mentaal afgepeigerd de nacht zou insturen. Eindelijk zagen we nog eens een band die enkel met de basis van de rockmuziek de rest anderhalf uur lang weet te overklassen. De progressieve metalband liet zijn geluid door het publiek razen zonder enige vorm van genade. Brave zieltjes werden ofwel onderworpen ofwel de stuipen op het lijf gejaagd, onbewogenheid was geen optie. Het deed de rockersharten deugd om 90 minuten tot de kern van de zaak te blijven.

2. Tool behoeft geen persoonlijke aandacht

“Belgium” begroette Maynard James Keenan het publiek net voor ‘The pot’ werd ingezet. Het zou de enige keer zijn dat hij het publiek toesprak. Voor wie zich daarnaast verder dan 50m van het podium bevond was Keenan enkel een schim. Met de spots op de muzikanten gericht, nam hij steevast zijn plek in hun donkere zog. Ondanks zijn fascinerend uiterlijk – geschminkte gezicht, opvallend gekleurde hanekam – trad de zanger nooit in het licht. Door het gebruik van geanimeerde visuals kreeg het publiek ook op de grote schermen geen beeld van de band te zien. Tool draait om de beleving: muziek en animatie vormen hiervan de kern. De vier leden zijn enkel tools en dienen dus niet onnodig de aandacht op te eisen. Een verademing, opnieuw. 

3. Hits zijn overrated

Tuurlijk kan Tool terugvallen uitmuntende nummers als ‘Stinkfist’, ‘Vicarious’ en hun bekendste ‘Schism’. Met zo’n hoge lat is het des te indrukwekender dat nieuwe nummers ‘Invincible’ en ‘Descending’ tot de hoogtepunten behoorden. Danny Carey is een beest op de drums, die meermaals de aandacht naar zich toe zoog. De strakheid waarmee Justin Chancellor en Adam Jones snaren soms schier onmogelijke geluiden laten voortbrengen doet ons nu al watertanden naar de nieuwe plaat. 

4. Tool is eenvoudig intelligent

Waar metal vol zit van het gebruik van pyrotechnische snufjes en steeds vernieuwende effecten zweert Tool bij simpele maar doeltreffende belichting en de door Adam Jones bedachte animaties. De spektakelwaarde bij Tool is hoog, maar ze hoeven daarvoor geen trukendoos boven te halen. We zeiden het al, Tool is een beleving en die gewaarwording wordt geprikkeld door beeld, licht en muziek. Op Werchter werd het publiek opnieuw overdonderd met bizarre wezens, duistere spektakels en op en neer bewegende belichting. Bij deze noemen we ons ook fan van het effectief gebruik van lasers.

5. Tool boort ook een jong publiek aan 

Na dertien jaar stilte en slechts één nummer dat je met moeite op de radio hoort, is het moeilijk om een nieuw publiek aan te spreken. Verrassend genoeg stonden er veel jonge tieners – vaak gehuld in een Tool-shirt – op de eerste rijen. Niet alleen was hun aanwezigheid opmerkelijk, ook konden ze vlotjes meer nummers dan de gemiddelde Tool-liefhebber meebrullen. Het is ons een raadsel – bedankt papa en mama? – hoe Tool jongeren  bereikt die met moeite uit de pampers waren toen hun laatste plaat uitkwam. Opnieuw bevestigt de band hiermee dat het een ondoorgrondelijke kracht bezit die van hun passage op Werchter hét hoogtepunt van dag twee maakte.