Dat de Oostenrijkse Soap&Skin (echte naam Anja Plaschg) slechts 22 zomers jong is en toch al 2 verdomd straffe platen (respectievelijk ‘Lovetune for Vacuum’ en het recentelijk uitgebrachte ‘Narrow’) op haar palmares heeft staan hoeven we vast niemand te vertellen. Dat het bij de optredens van Soap&Skin daarentegen niet enkel bij een even verdomd straffe uitvoering van die platen blijft, maar dat het groteske en overdonderende nooit veraf is, maar zelfs angstaanjagend dichtbij, had niemand echter ooit kunnen verwachten.
Foto’s Xavier Marquis, verslag Anke Verbeke
Plaschg betrad het podium als een schuchter vogeltje, maar dan wel een bevreemdend exemplaar dat ronddwaalde op de dreunende tonen van haar eigen intro. Laten we er meteen bij zeggen dat dit voor haar de start was van een anderhalf uur durend schipperen tussen haar rol als actrice en die van muzikante. Met intrigerende bewegingen, waarbij de façade vaak de overhand nam, zette de zangeres haar woorden en muziek kracht bij. Schipperen was wat ook wij deden: de hele avond balanceerden we tussen geloof en ongeloof in Anja’s onversneden dramatiek, die soms zo beweeglijk en intimiderend was dat ze nummers als ‘Thanatos’ perfect inkleurde. Soms, midden in alle melodische bombast van het geheel van soundscapes en het begeleidende strijkersensemble, verloor Plaschz daarentegen haar evenwicht en daarmee ook die pure oprechtheid die net in haar solo’s zo subtiel aan het oppervlak kan komen drijven.
Fascineren deed Soap&Skin echter onophoudelijk en het was mooi om te zien hoe haar muziek doorheen de avond de porseleinen muur, die ze rond zichzelf opgetrokken had, leek af te breken. Als een afwezige en eenzame rups die zich ontpopt tot een bezeten vlinder, een engel van krankzinnigheid. Dat gotische hunkeren naar tragedie manifesteerde zich ten volle in de Doors-cover ‘The End’, terwijl Anja’s herinterpretatie van ‘Pale Blue Eyes’ dan weer van een ontredderende intimiteit getuigde.
Hoe oprecht de emoties van Plaschz al dan niet mogen zijn op een podium, een groot niet-aflatend voordeel blijft toch haar geweldige stem. En wanneer we de pogingen tot doorgronden achter ons laten en ons echt overgeven aan deze jongedame, lijkt al dat adembenemende en bodemloze drama de muziek van Soap&Skin vaak alleen maar meer tot haar recht te doen komen en grijpt zij eenieder met meerdere angstaanjagend straffe uithalen bij het nekvel.
De AB zet binnenkort onder meer Matthew Dear (01.05), Hauschka + Jóhann Jóhannsson + Dustin O’Halloran (17.05) en Bob Mould (03.06) op het podium. Klik hier voor tickets, de volledige kalender en verdere info.
Soap&Skin speelt op 20 april op Motel Mozaïque te Rotterdam (info & tickets).
Album verdeeld door PIAS