Gaat het nu goed of slecht met de carrière van Josef Salvat? Goed, zou je denken, want het concert dat oorspronkelijk in de Witloofbar gepland stond, werd wegens succes verplaatst naar de Rotonde. Die wist hij bovendien enkele weken voor aanvang volledig uit te verkopen. Slecht, omdat de meeslepende pop van de kleine, Australische man een veel groter publiek voor ogen heeft. Of een doorbraak toch binnen handbereik ligt mocht de aspirant ster komen bewijzen in de Botanique.
Op 14 maart 2015 concerteerden Josef Salvat en Ulysse in de Botanique. Agathe Danon maakte bovenstaande foto’s. Het verslag is van de hand van Max De Moor.
Meer dromen van een doorbraak zagen we bij de Franstalige Brusselaars van Ulysse. De drie jongens zijn het type frisse verschijning, waarmee je iedere moeder een plezier doet en een ex-lief een hak zet. Hun muziek ligt precies in het verlengde daarvan: goed in het oor liggende en volstrekt ongevaarlijke elektronische indiepop, die uit allerlei vaatjes tapt. Een reverbgitaartje roept de dagdromen van Wild Nothing en Craft Spells op, terwijl beats uit de ‘techno light’-catalogus op de benen mikken. Of ook: hoe je heel erg nu kan klinken, zonder enige hint van vernieuwing. Een hitje zullen de jongens wellicht nog uit hun mouw schudden (met het wel heel erg Cut Copy-achtige ‘Wounds’ komen ze trouwens aardig in de buurt). De poster in Joepie krijg je er gratis en voor niets bij.
Openen doet Josef Salvat aan de piano met een kort stukje uit het nieuwe ‘You don’t know what love is’. Meteen valt zijn beheerste, loepzuivere stem op, die qua bereik evenzeer jazz, als stadionpop aankan. Als Tony Bennett het gehad heeft met Lady Gaga, moet hij niet ver meer zoeken. Veel tijd krijgen we echter niet om na te denken over dit scenario, want het kenmerkende introdeuntje uit debuutsingle ‘This life’ weerklinkt en ontploft in het grandioze openingssalvo van dat nummer. Salvat grijpt de micro en neemt gedecideerd de leiding. Zijn magere figuur in leren broek en vintage zwart-witte hemdje steekt fel af tegen de breedgeschouderde jongens uit zijn band, waarvan de breedste even later, je verzint het niet, ‘bear’ blijkt te heten (vermoedelijk een bijnaam, maar toch).
Als er nog iets van verlegenheid over was, dan verdween die als sneeuw voor de zon bij het enthousiaste applaus. Salvat is duidelijk in zijn nopjes en laat met ‘Secret’ horen dat hij op het vlak van catchy nummers nog lang niet is uitgezongen. Dat is meteen het mooiste nieuws van de avond: de nieuwe songs moeten lang niet onderdoen voor het gekende werk. ‘Secret’ houdt gemakkelijk stand tegenover ‘Open season’, een dijk van een single die al lang in hoge rotatie op de radio had gemoeten. Hetzelfde kan gezegd worden van ‘Until I find you’, dat even grotesk klinkt als de titel.
Heel even tast de zanger de grenzen van onze sympathie af, wanneer hij met ondeugende glimlach het verhaal achter ‘In the audience’ vertelt. Kort samengevat: de man zat in een vervelende relatie en trachtte dit zonder succes duidelijk te maken met ‘Secret’. Na het zingen van ‘In the audience’ was het echter snel gedaan. Bij het refrein wordt al snel duidelijk waarom: ‘You’re in the audience tonight / and I’m singing about you / so I’m singing about our lives / I know it isn’t the best way / but it’s the only way out / to find the courage to explain to you / this whole thing is going south’. Jongens en meisjes, date nooit een muzikant.
Dat is echter niet de grootste zonde van de avond. Als een voorliefde voor drama uitmondt in heerlijk gezwollen nummers vol grote gevoelens, zal het ons uiteindelijk worst wezen hoe de artiest zijn lief behandelt. Veel erger is het wanneer een rotgetalenteerde man een sterke groep rond zich verzamelt en nooit buiten de lijntjes kleurt. We hoorden foutloze versies van favorieten ‘Open season’, ‘Every night’ en ‘Shoot and run’, maar slechts één keer werden we echt verrast: ‘Hustler’, dat solo gebracht werd op piano, kneep onze keel dicht. We hadden graag meer van dat soort fantasietjes gezien, want nu is de eindbalans van de avond een cocktail zonder alcohol. Lekker, maar helemaal wild word je er niet van.
Als bisnummer kwam de Australiër nog met ‘Diamonds’ op de proppen, een verdienstelijke Rihanna-cover, in zoverre dat gevoelige versies van dansbare hits verdienstelijk kunnen zijn (spoiler: weinig). De succesrijke cover bracht de muzikant wel een stap dichter bij zijn grote popdroom en dat gunnen we hem dan weer van harte, want de afgeborstelde zanger heeft duidelijk een erg genietbaar album met groot cross-over potentieel in zich. Muziekredacties van MNM, Studio Brussel en Radio 1, houd Josef Salvat in de gaten!
De Botanique programmeert binnenkort onder andere Purity Ring (8.04), Yuko + Dans Dans (16.04) en Ibeyi (17/05). Een volledig overzicht, tickets en info vind je hier.