Op 10 februari 2004 betrad de Britse band iLiKETRAiNS voor het eerst een podium. Drie albums en heel wat ep’s later vieren ze nu hun tiende verjaardag. Een mini-tournee van slechts zes concerten bracht het vijftal gelukkig ook naar België. In een bijna uitverkochte Rotonde mocht de groep nog eens tonen waarom ze één van de meest onderschatte bands zijn die post-rock al voortbracht.
Eerst was het de beurt aan streekgenoten Her Name Is Calla. Ze kregen een zittend publiek meteen doodstil met trage en dreigende songs. We krijgen geen typische structuren voorgeschoteld en de nummers banen zich tergend traag een weg naar hun climax toe. Net zoals bij bijvoorbeeld Godspeed You! Black Emperor stonden er meer instrumenten dan bandleden op het podium. Wat het geheel echt afmaakte was de geluidsmix waarin de basdrum opvallend veel luider stond dan we normaal gewoon zijn en elke kick door ons hele lijf bonkte.
Verslag Jason Callewaert, foto’s Xavier Marquis
Op voorhand dachten we dat iLiKETRAiNS een verjaardagstournee vol greatest hits zou brengen. We geven toe dat we een beetje teleurgesteld waren toen we lazen dat hun eerste ep integraal zou gespeeld worden, met gelukkig wel een vijftal nummers uit debuutplaat en onze favoriet ‘Elegies To Lessons Learnt’. Van teleurstelling kon echter nooit sprake zijn. ‘Terra Nova’ zette meteen de toon. Een trage gitaarmelodie draagt het lied en onder leiding van de bariton van David Martin wordt het geheel naar ongekende hoogtes gestuwd. Eigenlijk was de match toen al gespeeld. Dit kan niet meer misgaan.
In hun beginperiode schreef de groep zijn nummers vanuit het perspectief van een personage in een historische gebeurtenis. Zo gaat ‘A Rook House For Bobby’ over de schaakmatch van de Amerikaan Bobby Fischer tegen de Joegoslaaf Boris Spassky, die door de Amerikaanse overheid verboden was. Fischer won de match, maar mocht niet terugkeren naar de VS. De melancholie waarmee Martin “All I ever wanted to do is play chess with you” zingt, gaat door merg en been. Tijdens ‘The Beeching Report’ komen de leden van Her Name Is Calla op het podium om samen, in totaal zeven verschillende stemmen, te zingen. Zelfs het gebouw kreeg kippenvel.
‘Twenty Five Sins’ van op die debuutplaat wordt op applaus onthaald. Martin deelt ons na het nummer mee dat hij het schreef toen ze voor het eerst in de Botanique speelden. We nemen aan dat het daarom is dat de zaal een plaatsje kreeg in de tournee. Er wordt nog eens diep gegaan tijdens ‘The Deception’ en met ‘The Voice of Reason’ bewijst iLiKETRAiNS dat het niet altijd bombastisch hoeft te zijn. Er wordt naadloos overgegaan in ‘Spencer Perceval’, misschien wel de beste song van de band. Een kleine tien minuten lang worden we door de dreigende gitaar overspoeld terwijl Martin ons dingen toefluistert als ‘I am murdered’ en ‘your position can’t save you now’. De pauze tussen dit en het begin van de bisronde hadden we nodig om te bekomen. Als toegift kregen we nog ‘A Father’s Son’ uit ‘He Who Saw The Deep’ en ‘Mnemosyne’ en ‘Reykjavik’ uit ‘The Shallows’ te horen. Enkel ‘Sea of Regrets’ had dit optreden nog perfecter kunnen maken, maar we klagen geen seconde.
“Here’s to ten more years”, sprak Martin na afloop. Eerlijk? We weten niet of er nog zo’n lange toekomst voor de groep is weggelegd. Het niveau van hun eerste worp konden ze nooit evenaren en ook commercieel succes bleef vrij onbekend. Maar wat ons betreft mag iLiKETRAiNS gerust nog tien jaar toeren, want live zijn ze op hun best. De band brengt ons licht in de duisternis, hoop in de wanhoop en troost in de tristesse.
Botanique programmeert in de komende weken nog onder meer Ages and Ages (21.02), Yuck (25.02) en Thee Silver Mt. Zion Memorial Orchestra (27.02). Tickets, info en de volledige kalender vind je op de website van de zaal.