Als 2014 het jaar van de grote doorbraak van Jungle was, dan moet 2015 het moment van de bevestiging worden. Aan tourdata heeft het Britse collectief alvast geen gebrek na een drukke winter en dito zomer waarin zowat de hele wereld werd aangedaan. Josh Lloyd-Watson en Tom McFarland zijn hot, maar kunnen ze ook op Sziget aan de torenhoge verwachtingen voldoen en hun inmiddels tamelijk sterke live reputatie waarmaken?
Nu Jungle staat ingeprogrammeerd net na Florence + The Machine, wordt de A38 tent meteen the place to be op het festival. Met een basdreun om U tegen te zeggen, trapt de band single ‘Platoon’ af. De stevige disco-funk zwiept de tent als bij toverslag om in een dansende menigte die ook de soulvolle grooves van opvolger ‘Julia’ nog ruimschoots weet te smaken.
Dan zakt de set echter plots als een pudding in elkaar. ‘Crumbler’ en ‘The heat’ klinken een stuk flauwer dan hier de bedoeling moet zijn en mist elke peperkorrel die het livecollectief doorgaans over het publiek kan strooien. Het optreden klinkt eentoniger en zelfs de band kijkt tamelijk verveeld de tent in zonder enige aanzet om het eerdere feest weer op gang te trekken. Het is zelfs wachten tot de eerste tonen van ‘Busy earnin’ tot de show weer echt tot leven komt en er eens dingen door de lucht gaan vliegen. Afsluiter ‘Time’ blijkt met een stevige percussiesessie nog een eeuwige sterkhouder, maar dit concert is ruimschoots onvoldoende om te overtuigen.