Sinds het succes van ‘The English Riviera’, dat Metronomy in 2011 een Mercury Prize-nominatie opleverde, heeft de band een steile opmars gemaakt naar het indiesterrendom. De tickets voor het optreden in de AB gisterenavond waren al uitverkocht alvorens de eerste noten van hun vierde release ‘Love Letters’ gehoord werden. Al een geluk voor al die vroege vogels dat ook de nieuwe plaat op gejuich onthaald werd, behalve door Pitchfork dan, maar die dwarsbomen wel vaker uitstekende albums.
Een uitverkochte AB levert echter voor voorprogramma Woman’s Hour slechts een schaars gevulde zaal op. Waarschijnlijk gingen de meeste concertgangers nog vlug even de laatste zonnestralen opvangen op een terrasje. Terwijl het volk geleidelijk binnendruppelt, blijft de cafépraat aanhouden en eigenlijk kunnen we hen niet helemaal ongelijk geven. Het Londense viertal brengt eerder saaie elektronische dreampop. De groep moet het vooral van goedgevonden baslijntjes en gitaarpartijen hebben, maar zo slim en uitgekiend zijn die nu ook weer niet. De zangeres heeft wel een mooie stem die perfect bij het genre past, al is het jammer dat ze niet altijd even juist zingt. Zelfs Metronomy’s discobal die al even komt piepen tijdens het genietbare laatste nummer ‘Our Love Has No Rhythm’ kan de set niet echt meer redden. Echt slecht is het niet, alleen krijgen we een gemiste kans-gevoel. Dit soort droompop hebben we al vaker en beter gehoord.
‘Monstrous’, een traag, spanningopbouwend lied van de nieuwe plaat van Metronomy bijt de spits van hun set af en wordt gevolgd door twee kanonnen uit ‘Love Letters’. Een avond openen kan de vijfkoppige band uitstekend, zeker wanneer de gitaarsolo in ‘Month Of Sundays’ alle hoofden in de AB zo vroeg al weet los te maken. Als dan met ‘The Look’ een hit uit ‘The English Riviera’ volgt, kan het niet meer stuk. Hits ‘Love Letters’ en ‘The Look’ vliegen er door in een sneller tempo dan gewoonlijk, daarom misschien dat de band na nummer vijf een –toch wel funky- rustpunt inbouwt met het instrumentale ‘Boy Racers’. Daarna schakelen ze over op het beste uit ‘Nights Out’, hun plaat uit 2008, die zo te zien nog vers in het geheugen zit van vele fans.
De muzikale aandacht van het publiek verliest Metronomy geen seconde, ook al is er een indrukwekkende setup om je af te leiden van de muziek. Naast de overweldigende lichtshow staan ook twee muzikanten elk aan weerszijden van het podium aan een discobar waar hun knopjes en synths in verscholen zitten. Later in de set, wanneer ‘Reservoir’ passeert, verzamelt de groep zich er zelfs per twee achter om de backings te zingen en ingestudeerde dansjes uit te voeren. Drumster Anna Prior zit op een verhoog en achter haar zien we grote wolken die vervaarlijk oplichten als onweer in verschillende kleuren. De wolken dienen bovendien niet alleen als achtergrond. Een leuk detail vinden we dat alle muzikanten om beurt van achter de wolkjes verschijnen tijdens de bisronde.
Je hoort het al. Alles bij Metronomy zat goed. Met de bassist hadden ze zelfs een echte publieksopzweper in huis, die het gewoonlijke sedentaire publiek in de AB kon meesleuren in de set. Het is niet altijd zo dat de concertbezoeker in Brussel blijft doorklappen ook al wil de band een nieuw nummer inzetten. De publieksinteractie van frontman Joseph Mount was bovendien top: niet te veel en niet te weinig en vooral heel oprecht. Hun ontelbare hits werden gegoten in een vlotte set die er voor zorgde dat Metronomy een topband is om live te zien. En met het inzetten van ‘The Bay’ ontplofte de AB.
Setlist:
1. Monstrous
2. Month Of Sundays
3. Love Letters
4. The Look
5. She wants
6. Boy Racers
7. Call Me
8. Holiday
9. Radio Ladio
10. Everything Goes My Way
11. I’m Aquarius
12. Reservoir
13. Side 2
14. Corinne
15. The Upsetter
16. Naked Smile
17. The Bay
—————————–
18. Some Written
19. Heartbreaker
20. The Most Immaculate Haircut
De AB programmeert binnenkort onder meer Sohn (14.04) , Compact Disk Dummies (20.04) en Chet Faker (01.05). Klik hier voor tickets, de volledige kalender en verdere info.