Terwijl in het Koninklijk Circus Flaming Lips een bijzonder weelderige show neerzetten, was het toch eerder Son Lux die de aandacht trok op de zaterdagavondaffiche van Les Nuits Botanique. Deze Amerikaan, in het begin van dit jaar nog een gigantische hype, kreeg ook de Orangerie op de valreep uitverkocht. En terecht, zo blijkt.
Het Duitse Hundreds mag openen. Het duo speelt in Brussel voor de eerste maal uit het tweede album ‘Aftermath’, een prima opwarmer voor wat nog zal komen. De focus wordt eerder verlegd richting melodieën waarbij de piano, geflankeerd door elektronische drum, een stuk meer op de voorgrond komt. Neem daarbij de loepzuivere zachtheid van Eva Milner en het plaatje is compleet.
Toch wordt er in de Botanique vooral reikhalzend uitgekeken naar het hoofdprogramma. Son Lux weet al te overtuigen op plaat, maar maakt niet meteen de makkelijkste muziek om naar het podium te vertalen. In de studio zoekt componist Ryan Lott veelal het experiment op en breekt daarbij alle genres open. Op ‘Lanterns’ zwiert de Amerikaan bijvoorbeeld met het grootste gemak een stel violen en een partij gitaren bij elkaar, om dan even later het geheel te spekken met een stevig stukje elektronica. Live kan dit fantastische experiment echter alle kanten op, en dan vrezen we al snel het ergste.
De piano-intro in het melancholische ‘Alternate World’ laat die vrees al in de eerste tien seconden verdwijnen. Er gebeurt zelfs meer. Wanneer Lott de toetsen beroert, zuigt hij alle aandacht naar zich toe en slaagt de man erin om die anderhalf uur niet meer los te laten. Niet alleen de drie muzikanten op het podium verliezen zich volledig in de muziek en doen een knetterende magie ontstaan, ook het publiek lijkt er meteen weg van en blijft niet onberoerd door de instrumentale verscheidenheid, fascinerende arrangementen en denderende climaxen.
Van de studioversies blijft echter weinig over, de verschillende nummers worden voor het oog en het oor van de kijker zorgvuldig weer opgebouwd. Lott en zijn muzikanten blijken muzikale tovenaars en geven elke song een ander laagje zonder ooit aan sfeer of kwaliteit te moeten inboeten. De dreigende piano in ‘Easy’ of de grimmige gitaar en klokkenspel in ‘Claws’, alles blijft steevast kloppen. Ook het bombastische wordt niet geschuwd om de toeschouwer bij zich te houden, zo zwiept ‘Lost it to Trying’ het publiek lustig onderuit met een knaller van een riff en vooral een zanger die gelooft in wat hij doet. Gelukkig, want geniaal is het wel, in alle opzichten.
De Botanique programmeert binnenkort nog onder meer Joseph Arthur (26.05), Black Lips (03.06) en The Acid (04.06). Klik hier voor tickets, de volledige kalender en verdere info.