Verslag The Bohicas, Botanique Brussel, 22 oktober 2015

door Mattias Goossens

Elk jaar is het weer uitkijken welke groepen op een voetstukje worden geplaatst en er prompt weer afvallen. The Bohicas, vier Londenaars, werden door hun label Domino enthousiast naar voor geschoven als de Libertines/Arctic Monkeys/Royal Blood van dit jaar. In de Botanique bleek echter dat de premier league voorlopig nog veraf is.

Het Luikse Taïfun mocht de zaal opwarmen met hun mengeling van postpunk en emo. Cynische opener ‘MasterFuck!’ werd bruusk ingezet, waarna het fuzzpedaal wat meer naar de achtergrond verdween ten voordele van grillige songs waarin weinig refreinen te bespeuren waren. De band kondigde nummers dan ook aan als ‘morceaux’ in plaats van ‘chansons’ en werden op het einde zelfs aangevuld met een saxofonist. Dat leverde een interessante mengeling op die zowel deed denken aan The Twilight Sad, Karate als Mogwai.

the bohicas

Aan referenties eveneens geen gebrek bij The Bohicas. Alhoewel hun geluid sterk lonkt naar het originele garagegeluid van eind jaren 60, missen ze de nodige bravoure om met zo’n opzichtige knipogen weg te komen. Dat je debuut ‘The making of’ heet en vol staat met prefab rock-‘n-roll die gemakkelijk in een leren vestje past, zorgt automatisch voor de nodige scepsis. Half voorovergebogen het makke ‘xxx’ inzetten als opener had nu eenmaal niet hetzelfde effect als Dave Davies-gewijs je versterker aan gort snijden met scheermesjes. Niet dat we dat verwacht hadden, maar we misten wel iets dat onze aandacht kon opeisen bij gebrek aan boeiende nummers of enige interactie die verder kwam dan de gebruikelijke clichés.

Heel het optreden lang konden we ons niet van de indruk ontdoen dat we naar een middelmatige coverband aan het kijken waren die met hier en daar wat aanpassingen pretendeerde iets origineels te doen. Dat leidde tot het noteren van opmerkingen als ‘The Black Keys van de witte producten’ en ‘Kings of Leon zonder drankprobleem’ in ons schriftje, zaken waar we zelfs na een nachtje slapen moeilijk iets positiefs uit kunnen opmaken. Hun cover van ‘Soldier of love’ wiegde wel lekker weg, al vermoedden we dat Arthur Alexander zelf er zijn bedenkingen bij zou hebben. In de laatste tien minuten fungeerde een venijnig ‘Where you at’ als welkome defibrillator, al was de zaal tegen dan al klinisch dood verklaard. ‘Swarm’ deed opnieuw een verdienstelijke poging, maar met tien goede minuten helaas kan je geen slabakkende show redden.

De Botanique programmeert binnenkort o.a. Gengahr (24.10), Speedy Ortiz (26.10) en Swim Deep (28.10). Alle info en tickets vind je op de website van de zaal.