Vorig weekend stelde PIAS zichzelf voor in een stampvolle Tour & Taxis, gisteren was het de beurt aan het Tri Angle-label om te laten zien wat het in huis had in het bescheidenere STUK. Dat in het kader van het Leuvense festival Artefact.
Tri Angle is de hofleverancier van zogenaamde witch house; elektronische muziek met een akelig kantje. Sterren van het label zijn Holy Other, Balam Acab en AlunaGeorge. Zij waren er dan wel niet vrijdagavond, toch stonden er enkele mooie en vooral talentvolle acts op de affiche.
Het festijn werd geopend door Evian Christ, een producer uit Liverpool die al aardige dingen liet zien op zijn eerste mixtape ‘Kings and Them’. Daarop hoorden we in-your-face hip-hop over kale, minimale producties. In het STUK, dat vandaag met al die witch house werd omgetoverd tot Donkere Grot, kregen we evenwel weinig van die mixtape te horen. Wel serveerde de knopjesdraaier ons een set die dichter aanleunt bij het zweverige geluid van labelgenoten als Holy Other. Soms stonden producties in functie van flitsende rap, die vaak het niveau van z’n eerdere werk schijnt te overstijgen. Vaker echter ondersteunt de hip-hop de donkere elektronica. Oudere nummers als ‘Snapback Back’ werden opgefrist met duistere klanktapijten, een hele stap vooruit als je het ons vraagt. Dit gevarieerde optreden doet ons alvast rijkhalzend uitkijken naar meer werk van de Liverpudlian, want de eerste hap die we er gisteren van mochten nemen, proefde verrukkelijk.
Heel benieuwd waren we naar The Haxan Cloak. In april verschijnt de eerste langspeler ‘Excavation’ van Bobby Krlic z’n alter ego. Gisteren verklaarde de Brit nog in een interview met Pitchfork: “I always think about how much one can find comfort within discomfort.” Na zijn optreden in de Donkere Grot kunnen we volledig begrijpen waar hij het over heeft. De producer ondersteunde zijn horrorset met de meest creepy zwart-wit visuals, zoals roofvogels in een te verlaten kamer of een heksenmeisje dat objecten met haar ogen kan verplaatsen. Vanaf de eerste seconde had The Haxan Clak ons mee met z’n bezwerende geluid. De industriële drones, die doen denken aan Demdike Stare, kruipen onmiddellijk onder de huid. Jezelf op je gemak voelen, is onmogelijk. Diepe bassen worden begeleid door felle, witte lichten die inslaan als bliksemschichten. Ook de setopbouw zat helemaal snor. Steeds meer werd je verteerd door de aardedonkere klanken van de Londenaar, steeds verder werd je uit de comfortzone gesleurd. Inhakkende bassen en schurende ambient sleurden het optreden naar een einde dat naar adem deed snakken. Nadien kan je dan alleen maar besluiten: The Haxan Cloak leverde hier een formidabele prestatie af.
Deze Tri Angle label night eindigen deden we met Vessel. Man achter Vessel is Sebastian Gainsborough, net als de twee andere artiesten afkomstig uit het Verenigd Koninkrijk. In tegenstelling tot Evian Christ en The Haxan Cloak heeft hij al wel een LP uit, namelijk ‘Order of Noise’. Natuurlijk horen we ook hier weer dezelfde hekserij, maar ditmaal geënt op techno. Vooral in het eerste deel van de set die hij gisteren speelde, kregen onze oren veel duistere, vaak ook erg tegendraadse klanken voor de kiezen. Dat viel zeker te pruimen, maar stak een beetje bleek af tegen wat we eerder gezien hadden bij The Haxan Cloak. Het zat er nooit echt boenk op. Midden in de show kwam er echter een ommekeer. Beats werden meer rechttoe rechtaan, Gainsborough begon meer pure techno, zonder het witch house kantje, op te zoeken. Terwijl hij aan z’n knoppen stond te draaien alsof hij een kettingzaag in gang aan het rukken was, kreeg hij steeds meer voeten van de grond, zo ook die van ons.
En zo kon ook de derde artiest van de avond ons overtuigen. Tri Angle is duidelijk een label dat nog een mooie toekomst voor zich heeft. De witch house hype is dan wel voorbij, deze drie artiesten hebben dat niet nodig om van zich te doen spreken.
Vanavond kan je in het kader van Artefact ook nog Ital Tek (live) + Lone (live) + Moodprint (dj) en Valgeir Sigurðsson aan het werk zien in het STUK (info & tickets).